Feminisme is het idee dat de rechten en kansen die je in je leven ontvangt niet uitgedeeld worden op basis van de organen tussen je benen. Het patriarchaat is een systeem waarbij de rechten en kansen vooral worden uitgedeeld aan bezitters van een piemel.

In principe zijn het twee clubs met ideeën die direct tegenover elkaar staan. Net zoals altijd is er grijs gebied, maar laten we voor het gemak zeggen dat je bij de een of bij de andere groep hoort.

Hoewel deze groepen veel met geslachtsdelen te maken hebben, is de indeling ervan daar weer niet op gebaseerd. Of even in simpele taal; mannen kunnen feministen zijn en vrouwen kunnen bij het patriarchaat horen. Maar al te vaak wordt vooral feminisme als een puur vrouwelijke bezigheid gezien, en daar wil ik van af. Ten eerste omdat het nogal achterhaald is om onszelf te verdelen naar geslacht. Er bestaan bijvoorbeeld heel wat meer dan twee groepen. (Ga even de link bekijken, hij is leuk. Ik wacht wel.) Ten tweede omdat het polariseert. Het idee wordt de wereld in gebracht dat alle feministen mannen hatende potten zijn, wat dus complete onzin is.

Vroeger ging ik om met iemand die het vervelend vond dat ik de Opzij las. (Een blad waar ik zeer mee afgedaan heb, maar dat is voer voor een andere rant.) Deze persoon was namelijk van de mannelijke overtuiging en hij voelde zich aangevallen als ik op mijn feministische spreekstoel zat. Terwijl hij nochtans niet iemand was die echt bij het patriarchaat hoorde. Meer een grijs gebied persoon. Zo iemand waar we het, voor het gemak van dit stuk, niet over gingen hebben. (Dit is mijn blog en ik doe wat ik wil. Lekker puh!)

Wat die meneer niet begreep, en wat ik misschien in die tijd ook niet echt goed onder woorden bracht, is dat er geen probleem is met mannen, er is een probleem met patriarchale mensen.

Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat het mooi zou zijn als we Feminisme vs het Patriarchaat los gaan zien van Mannen vs Vrouwen. Dat eerste is namelijk een flink probleem, dat tweede is totale onzin. Er is helemaal geen ‘battle of the sexes’ maar er zijn groepen die het handig vinden als we dat denken. (Kuch….kuch….misogynisten…kuch)

Door mannen en vrouwen constant tegenover elkaar te plaatsen, houden we een soort sociale apartheid in stand. We zouden anders denken, voelen, spelen en sporten. Uiteraard is samen omkleden of…gasp… plassen in dezelfde ruimte ondenkbaar! Want we zullen toch eens tot de conclusie komen dat we allemaal mensen zijn, ongeacht wat er tussen onze benen zit of hoe we ons identificeren. Heel gevaarlijk allemaal!

Dit concept is zo simpel, ik kan er eigenlijk geen lang stuk van maken. Het patriarchaat is een hele vervelende groep maar gelukkig horen lang niet alle mannen erbij. Feminisme zou een stuk variatie missen als het alleen maar vrouwen waren. Ik ben blij met ‘onze’ mannen.

Het is verleidelijk de wereld te willen indelen in duidelijke groepen. Zeker als we dan ook nog eens de kleuren van onze groep gaat dragen (roze en blauw dus). Het leven is ingewikkeld en versimpelen geeft een gevoel van (schijn)veiligheid.

Toch werkt het gewoon niet zo. We laten ons niet vangen in hokjes, en dat is maar goed ook.

Eeeennnn, na die mooie afsluiting ga ik lekker toch nog even ranten over dat grijze gebied waar ik het eerder over had. Van die mensen die niet roepen dat vrouwen terug naar het aanrecht moeten, maar ook niet op de barricade’s staan voor gelijk loon. Want stiekem is die grijze groep wel heel groot, en heel belangrijk.

Het is de groep die echt wel in gelijke rechten gelooft, maar toch denkt dat vrouwelijke orgasmes moeilijk zijn, dat korte rokjes uitdagend zijn en dat poppen niet echt voor jongens zijn. Het is de vervelende meneer die mijn stem probeerde uit te doven. Het is de manager die een vrouw niet promoot omdat mannen meer doen, maar ook de vrouwelijke collega die uitroept dat ze geen man wil zijn, omdat mannen full time werken. Gewone, eigenlijk best aardige mensen, die toch het systeem in stand houden.

Overigens is het dezelfde groep die eeeeecht niet racistisch is, maar het cv van Rachid opzij leggen.

Het is een deprimerend grote groep. En hoewel ze zich niet in hun handen wrijven na een succesvolle dag onderdrukken, horen ze in mijn ogen toch te veel bij het patriarchaat. Een beetje het “ben je niet met ons, dan ben je tegen ons” idee. Dat klinkt hard, maar het is juist de stille massa, juist de omstanders, die het onrecht in stand houden en de macht hebben om verandering te bewerkstelligen.

Dus waar hoor jij bij?

The post Feminisme vs het patriarchaat appeared first on DolleMoeder.