Er gaat op het moment een nieuwe # rond op social media. Met #MeToo geeft iemand aan seksueel geweld te hebben ervaren. Er wordt verder geen onderscheid gemaakt in vormen en gradaties.
Uiteraard is dit een antwoord op de ellende met Weinstein. Een manier om duidelijk te maken dat zijn houding en daden geen incident zijn maar een ziekte die heel diep verspreid is in onze samenleving. Shockerend veel mensen krijgen wel eens zo’n engerd voor de kiezen. Zeker de opmerkingen en aanrakingen zijn zo belachelijk veelvoorkomend dat het vaak afgedaan wordt als normaal gedrag. (Wat het snotverdomme niet is!)
En hoewel deze actie me diep raakt is het net niet helemaal waar ik het over wil hebben. Er is al ontzettend veel over gezegd en beter dan ik dat kan. Waar ik nu over wil praten is een reactie die ik al een paar keer heb gezien; de verontwaardigde man. De man die diep beledigd uitroept dat hij zoiets toch niet doet en dat dit neerkomt op verbaal geweld jegens zijn geslacht. Oftewel; the nice guy.
Laten we eerst even vaststellen dat er absoluut mannen bestaan die andere mensen met oprecht respect behandelen. Ze zijn er, ik ken er een paar, het is helaas wel een minderheid. Maar..ze bestaan.
Laten we dan ook wel even eerlijk toegeven dat zelfs die geweldige mannen profiteren van het systeem wat iedereen die geen cisgender man is onderdrukt. Ook al doe je er niets mee, als man heb je betere kansen, hoe lief je ook bent.
En zullen we dan meteen ook even vaststellen dat niets in deze # beweging mannen aanwijst als de dader. Mag ik even zeggen dat ik het best raar vind dat deze lieve mannen zich zo sterk aangesproken voelen? Als #BlackLivesMatter weer eens (heel terecht) langskomt ga ik toch ook niet hard roepen dat ik als blanke niet racistisch ben? Dan houd ik mijn mond, want dit gaat niet over mij.
En daar komen we bij de kern van de zaak. Nice guys, luister goed; #MeToo gaat niet over jou. Ik ben echt blij dat jij geen klootzak bent, maar je verdient geen lintje voor normaal gedrag.
Deze actie gaat over seksueel geweld, in alle vormen. Dit gaat over het monster uit de schaduw halen, over de enormiteit van het probleem zichtbaar maken en overlevenden laten zien dat ze niet alleen zijn. Ben je geen onderdeel van het probleem, dan past je nederigheid en dankbare stilte. Een poging doen om ook dit verhaal weer om jou te laten draaien spreekt van een ego waar je misschien even mee aan de slag moet.
En dan als uitsmijter, omdat ik het niet laten kan, even een antwoord op de kritiek dat dit niets oplost en dat we toch maar lief tegen elkaar moeten zijn.
Kop dicht, dat is tone policing.
Natuurlijk gaat een # niet in een keer het immense probleem van seksueel geweld oplossen. Niets kan dat. Daar zijn veel stappen en helaas ook veel tijd voor nodig. Dit maakt een begin, dit is een kleine beweging in de juiste richting. Iets zichtbaar en bespreekbaar maken is noodzakelijk om een verandering te bewerkstelligen. Noem het een interventie.
De hele “dit is niet gepast” en “we kunnen elkaar beter knuffelen” houding is een manier om ook deze pijn onder het tapijt te houden. Overlevenden hinderen in het uitspreken betekent dat je het probleem in stand houdt.
Je hoeft er niet aan mee te doen, je hoeft er het nut niet van in te zien, maar je moet de stemmen die nu opgaan wel de ruimte en het respect geven wat ze verdienen. Soms doe je dat het beste door gewoon zelf stil te zijn.
#MeToo
The post #MeToo appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Dankjewel voor je reactie!