Als er iets mis is met je auto, dan ga je naar de garage. Want daar is een monteur en die heeft verstand van motoren enzo. Ik niet, ik weet amper hoe een auto werkt. Dus vertrouw ik op de kennis van de monteur.

Als er iets mis is met je lijf, dan ga je naar de dokter. Want die heeft verstand van lijven…. Of niet?

Ja en nee. Een arts heeft heel lang en heel goed gestudeerd op het gemiddelde lijf. Ook weet een arts heel veel van gemiddelde ziektebeelden en wat daar dan gemiddeld de beste behandeling voor is. Punt is dat de meeste mensen geen gemiddelde zijn.

Er zijn veel verschillende dingen die er mis kunnen zijn met ons lijf. Die uiten zich in nog veel meer symptomen. Eenmaal een diagnose gesteld hangen daar ook nog eens meerdere behandelmethodes aan vast. En om het allemaal echt leuk te maken, veranderd de hele boel ook nog eens constant. Koppel dat aan een zorgsysteem wat amper tijd geeft voor individuele aandacht en presto! er zijn protocollen geboren.

Een protocol is een soort stroomschema. Bij symptoom A en B, stellen we eerst diagnose C, om dat te behandelen met medicijn D. Werkt dat niet, dan volgen andere opties.

Een groot, log, langzaam en onpersoonlijk systeem waarbij de arts heel veel te vertellen heeft en de patiënt stil dient te zijn.

Maaaarrrrr!!! De dokter weet toch wel wat ie doet? Die protocollen zijn er met een reden en ze hebben heel lang gestudeerd en ze hebben echt wel het beste met je voor hoor!

Nou…dat valt dus een beetje tegen. Er zijn veel voorbeelden van zorg die volgens protocol wordt toegepast, maar allang achterhaald is. Het wordt gedaan “omdat we het altijd zo doen” of “omdat het voor de artsen prettiger is”.

Neem de barende vrouw. Sowieso een beetje mijn stokpaardje. Is ze eenmaal naar het ziekenhuis gedirigeerd, dan wordt ze meestal aangesloten op het  CTG . Een geweldig apparaat dat je precies verteld hoe het met de baby is….of niet?

Het is helemaal niet bewezen dat het gebruik van CTG bij een baring voordeel heeft voor moeder of kind, integendeel.  Hier staat een overzicht van meerdere onderzoeken, maar dit artikel leest wat lekkerder weg. Even kort samengevat: het enige wat een CTG doet is zorgen voor meer onnodige interventies, die komen met hun eigen set risico’s. Onder de streep doet het dus meer kwaad dan goed. Dit weten we al heel lang, tientallen jaren, en toch bevallen er nu, op dit moment, vrouwen in ziekenhuizen door heel de westerse wereld aan zo’n apparaat.

Wil je er nog een? Wat dacht je van de richtlijn excessief huilen ? Even heel kort: als je baby teveel huilt moet je die inbakeren, RRR toepassen en dan maar laten huilen tot het vanzelf stopt. Lukt het je zelf niet om je kind zo te mishandelen, dan kan het ziekenhuis het voor je doen, met een opname. Kan je lekker bijslapen.

Er is heel veel onderzoek wat heel duidelijk aantoont dat dit soort praktijken schadelijk zijn. Dat kinderen het best gedijen in contact , fysiek en emotioneel. Maar ik moet de eerste arts die een draagdoek voorschrijft nog tegenkomen.

Nog niet overtuigd? Lees dit eens….is een flink stuk, weet ik. Lees even het eerste stuk. 146 Medische handelingen die toegepast worden, maar niets doen of de patiënt zieker maken. Een klein voorbeeld:

Dat geloof je toch niet! Een medicijn geven waar mensen dood aan gaan! Er is onderzoek, maar we gaan er lekker mee door!

Maar ja, wat moet je dan? Zo af en toe heb je medische hulp nodig en die artsen kunnen heel overtuigend overkomen.

Use your BRAINS! Een ezelsbruggetje wat je kan helpen een beslissing te maken:

B: Benefit. Wat is het voordeel van deze behandeling?

R: Risk. Wat zijn de risico’s (In echte cijfers graag)

A: Alternatives. Wat zijn de alternatieven?

I: Intuition. Wat zegt mijn intuïtie? Hoe voel ik me bij deze behandeling?

N: Nothing. Wat gebeurt er als we niets doen? Hebben we tijd om even te wachten?

S: ‘Scuse me. Ik ga hier even over nadenken, je hoort nog van me.

Stel deze vragen niet alleen aan degene die voor je zit, maar ook aan jezelf. Google even, trek er een uurtje voor uit. Kennis is zo makkelijk te vinden nu. Wordt je eigen expert!

En kijk eens op social media. Ik ben een enorme fan van de Facebook groepen. Er is er eentje voor elke mogelijke voorkeur of aandoening. Daar kan je je vraag stellen en ervaringsverhalen krijgen.

Ik ben van de stellige mening dat artsen en ander medisch personeel een adviserende functie hebben. Net als de aannemer die je inhuurt voor je badkamer. Ze vertellen je over de mogelijkheden, de voor- en nadelen, maar jij beslist waar je de badkuip wil.

Uiteraard zijn veel artsen het niet met mij eens. Het is mogelijk het meest patriarchale beroep wat er is.  Ik ben zelf behoorlijk vaak schofterig behandeld, omdat ik vind dat ik wat te zeggen heb over mijn eigen lijf. Het zal wel even duren voordat er verandering komt.

Maar juist nu ik de ‘oude garde’ in opstand zie komen, voel ik de frisse wind waaien. We hebben het ergste nog niet gehad, maar wel bijna. De barricades liggen in de spreekkamer.

Jouw lijf, jouw verantwoordelijkheid, jouw keuze!

The post De dokter weet raad! Maar is dat wel zo? appeared first on DolleMoeder.