Ik werd voor het eerst ongesteld toen ik een jaar of elf was en daarmee was ik de eerste in de klas. Onder de ander meisjes gaf dat een stiekem soort status, maar uiteraard mocht niemand anders het weten. Tot het een keer onverwachts gebeurde en ik een leraar om maandverband moest vragen. Wat was dat vreselijk! Ik schaamde me zo! Terugkijkend heb ik medelijden met het meisje wat ik was. Elf jaar en al diep doordrongen van het feit dat ik onrein was, vies. In ieder geval een keer per maand.

Laten we eerst even de grote open deur intrappen. Ongesteld zijn is niet vies. Vies impliceert een gevaar. Poep is vies omdat je er ziek van kan worden, beschimmeld voedsel om dezelfde reden. Menstruatiebloed is niet gevaarlijk voor mensen. Er zitten geen schadelijke bacteriën of ziektekiemen in, geen gifstoffen en een menstruerende vrouw heeft geen speciale kracht die melk zuur maakt of kippen van de leg haalt.

Menstrueren is gewoon het opgebouwde slijmvlies in de baarmoeder wat loskomt en een bloeding veroorzaakt. Het ietwat klonterige resultaat verlaat het lijf via de vagina ongeveer elke maand. Meer is het niet.

Ondanks de overduidelijke gevaarloosheid van ongesteld zijn doen we er als maatschappij erg moeilijk over. Ja, we sturen ongestelde vrouwen niet meer eenzaam naar een hutje en we raken ze gewoon aan, maar wee je gebeente als je er niet geheimzinnig over doet. Niemand mag het merken. Elke reclame voor een bloed-opvang-product legt de nadruk op de discretie van hun oplossing. Maandverband met een synthetisch geurtje en tampons die nooit of te nimmer doorlekken. (Laten we eerlijk wezen, doorlekken is gewoon niet heel fijn. Bloed uit je kleren krijgen is lastig.) Uiteraard komt alles in een zeer onopvallende verpakking met bloemetjes er op.

Die verpakkingen zijn tegenwoordig zelfs kraakgeluid vrij, want er zal toch iemand op de dames wc snotverdulleme horen dat je zo’n ding gebruikt. Oh, en de eufemismen! Er zijn zo veel eufemismen want je zal toch eens gewoon zeggen dat je buikpijn hebt omdat je ongesteld bent! Nee, je hebt de schilders op bezoek, of een rode zee, een katoenen pony, je bent hormonaal geladen of de Japanse vlag hangt uit. Heb ik al eens verteld dat ik een behoorlijke hekel heb aan eufemismen? Omdat wat mij betreft de dingen gewoon mogen heten zoals ze heten. Ik heb namelijk een vagina, geen poes, geen gleuf, geen spleetje en alleen als ik seks heb een kut. Oh, en uit die vagina komt momenteel bloed en dat noem ik ongesteld zijn of een menstruatie als ik slim wil klinken. Dus! (Overigens realiseer ik me nu net dat ongesteld zijn natuurlijk ook gewoon een eufemisme is maar dan een zodanig oude dat het toch weer een ‘vies’ woord is geworden.)

Ik had al verteld dat mijn elfjarige ik zich zeer conformistisch schaamde voor haar menstruatie. Wanneer is dat nu veranderd? Schaamtelijk kort geleden, kan ik je wel bekennen.

Ik gebruik nu zo’n drie jaar een menstruatie cup in plaats van tampons. (In de nacht aangevuld met wasbaar maandverband.) Hoewel ik weet dat het niet voor iedereen werkt kan ik een cup van harte aanbevelen. Ze zijn ontzettend praktisch en kostbesparend. Je hebt ze altijd in huis en als je tijdens je menstruatie van huis gaat hoef je geen voorraad mee. Alles wat je nodig hebt zit al in je vagina.

Toch deed een cup voor mij meer dan alleen maar praktisch zijn. Het veranderde mijn band met mijn eigen menstruatie. Je komt namelijk meer in contact met het bloed. Je ziet het in de cup zitten, krijgt een beter gevoel voor de hoeveelheid en het komt onherroepelijk op je handen. En nee, dat is, voor de zoveelste keer, niet vies. Het is interessant. Natuurlijk krijg ik het niet graag op mijn kleren maar dat geld ook voor chocopasta en dat is al helemaal niet vies!

Door het gebruik van de cup en het contact met mijn menarche (mooi woord en ook geen eufemisme) verdwenen mijn negatieve gedachten er over. Ik kan je zelfs vertellen dat mijn klachten rondom het ongesteld zijn minder werden. Ik kan nog steeds flink buikpijn hebben hoor, maar het is heel wat minder en de zogenaamde hormonale gevoelens zijn eigenlijk vrijwel weg. Wellicht zijn dat stiekem helemaal geen hormonen maar patriarchale onderdrukking geweest.

Eigenlijk heb ik daar in mijn vorige zin net antwoord op gegeven. Patriarchale onderdrukking. Als je een groep mensen er onder wil houden, overtuig ze dan dat ze vies zijn. Werkt als een trein! Met als mooie bonus dat je ze meteen allerlei producten kan verkopen om die vreselijke viesheid te verbloemen. Handig joh!

Ik ben geen antropoloog maar het zou mij heel erg verbazen als er een cultuur is waar ongesteld zijn als vies wordt gezien en vrouwen als gelijke. De onze in ieder geval niet.

Over antropologie gesproken. Hier is een leuk artikel met voorbeelden van hoe het anders kan. Vrouwen die tijdens hun menstruatie onder een mooie parasol mogen liggen, of kadotjes krijgen. Ik ben voor!

Als we menstruatie zien als een extra beetje werk wat door bezitters van een baarmoeder gedaan wordt om de hele mensheid verder te helpen. Als een soort communale taak, zeg maar. Dan zijn we al een heel stuk verder. Dat je gewoon kan zeggen dat je bezig bent met ongesteld zijn. Persoonlijk kan ik een extra kopje thee of een leuke kleinigheid best waarderen hoor, maar ik ben echt al heel blij met wat gewoon respect en een neutrale houding.

The post Ongesteld zijn is vies! appeared first on DolleMoeder.