Uiteraard blief je als vrouw een dikke badkamer kast vol cosmetische spulletjes te hebben en uiteraard ben ik weer lekker tegendraads en blief ik dat niet. Hieronder een lijst van zeven producten die ik vroeger wel gebruikte, maar nu niet meer.

En even voor alle duidelijkheid, ik ben er niet tegen ofzo. Het is best mogelijk dat jij heel blij bent met een of meer van de dingetjes op mijn lijst. Go jij! Dit is mijn persoonlijke ervaring die ook nog eens veranderd met de jaren. Wie weet hoe mijn badkamer er over een jaar of tien uit ziet?

Wat ik natuurlijk wel hoop is dat je eens kritisch nadenkt over de cosmetica die je in huis haalt. Heeft het echt nut voor je? Wordt je er blij van? Of koop je het omdat je dat zo gewend bent geraakt? Ik wil iedereen aanmoedigen om eens te kijken wat er gebeurt als je iets weglaat. Je zou zomaar verrast kunnen zijn.

Maar goed, komt ie. Mijn lijst van zooi die ik gelukkig niet meer mijn huis in sleep:

Daar is het ooit mee begonnen. Deo. Gebruikte ik vroeger best veel, want ik had het idee dat ik niet fris rook. We zijn het allemaal wel eens vergeten op te doen. Dan loop je een dag lang te stressen (of ben je erg blij dat een collega wat mee heeft).

Toch merkte ik op dat ik op die ‘vergeetdagen’ minder onfris rook. Bleek dat het niet mijn eigen lichaamsgeur is die ik vervelend vond, maar de reactie van zweet en deo-chemicaliën. Een schoon lijf ruikt wel, maar stinkt niet. Dus hield ik er op een dag gewoon mee op om die spuitbus onder mijn armen af te vuren. Dat is nu al jaren geleden en ik voel me er nog steeds heel prettig bij.

Natuurlijk ga ik hier niet beweren dat ik altijd naar roosjes ruik. Als ik een verkoudheid onder de leden heb, drie dagen geen douche heb gezien en lekker aan het stressen ben dan is een veilige afstand van een paar meter erg aan te raden. Maar dat wordt echt niet beter door er de chemische geur van Ilang Ilang op te spuiten.

Overigens dep ik op de bovengenoemde dagen wel eens wat Appelciderazijn (of ACV in hippie kringen) op mijn oksels (wat een vies gevoel roept dat woord eigenlijk op he…oksels. Terwijl het ook maar gewoon een lichaamsdeel is. Oksel…oksel…oooookssssel…als je het een paar keer zegt wordt het echt een raar woord. Sommige mensen kunnen er ook niet tegen als je het zegt…oksel. En omdat dat grappig is, bij deze: oksel, oksel, oksel, oksel. Alsjeblieft). Dat houdt de geurproducerende bacteriën in toom.

Jaaaaren geleden eens gepraat met een vrouw die een prachtige bos rode krullen had. Toen ik haar complimenteerde over haar haar vertelde ze me dat ze geen shampoo gebruikte. Alleen warm water om te wassen.

Ik zocht wat online en vond de Noo-Poo methode. Daar zijn tegenwoordig twee stromingen in, nu wordt er ook wel baking soda gebruikt, maar toen was het nog gewoon niet wassen.

De eerste weken waren even doorkomen. Mijn hoofdhuid was er aan gewend om elke dag geheel ontvet te worden. Dus er werd elke dag een flinke lading nieuw smeer geproduceerd. Gelukkig is mijn lijf goed in aanpassen en kwam de boodschap na een week of vier aan. Mijn haar werd minder vet en kreeg diezelfde, prachtige, krul die ik bewonderd had in de aanstichter.

Jarenlang heb ik het zo gedaan. Eens in de zoveel tijd (paar weken ofzo?) spoelde ik mijn haar met azijn. Wordt het lekker zacht van. En een of twee keer per jaar moest er wel zeep aan te pas komen. Maar dat was omdat er dan echt troep in mijn haar zat van een of ander festival.

Overigens is dit niet handig als je gel, wax of andere smeersels in je haar smeert. Maar vaak blijkt dat ook niet meer nodig. Mijn haar zat vanzelf goed. Mocht je je verder afvragen waarom ik in de verleden tijd praat..ik was mijn haar weer met zeep. Puur omdat ik locks heb (beter bekend als dreadlocks, maar dan hoort het bij een religie, bij mij is het een uiterlijk ding). Die moeten vetvrij zijn, anders doen ze het niet zo goed. Ik hoop dat ik als mijn locks ‘volwassen’ zijn (zo heet het als ze na een aantal jaar niet meer zo veranderen) de zeep weer af te kunnen bouwen.

Tja, toen ik eenmaal wist dat ik geen shampoo nodig heb voor schoon haar, trok ik die conclusie al snel door naar de rest van mijn lijf. Je hebt geen zeep nodig om je armen, benen en romp schoon te maken. Ook hier is warm water voldoende. Je lijf is redelijk zelfreinigend.

We hebben ook het idee dat er ‘iets’ op onze huid zit wat er per se elke dag afgeschrobd moet. Dat valt eigenlijk best mee. Ja, we zitten vol bacteriën, maar dat is ook een beetje de bedoeling. Dat is je microbioom en die heb je nodig om gezond te zijn.

Zweet, stof en straatvuil spoelt ook met water weg, zeker met warm water. Mijn huid werd een stuk blijer toen ik ophield haar elke dag te strippen.

Ik heb er wel een flinke uitzondering op. Mijn handen. Die was ik vaak en met zeep. Met je handen raak je zowel eten als echt vieze dingen aan (poepluiers enzo). Historisch gezien heeft het wassen van je handen geleid tot een grote verbetering in de algemene gezondheid. Dus mocht je me tegenkomen, geef gerust een handje, die zijn schoon.

Toegegeven. Deze hoort er misschien niet helemaal bij. Er zijn best veel mensen die geen make up dragen. Om het nog erger te maken draag ik het zo af en toe wel. Toch wil ik het er eventjes over hebben.

Vroegâh, droeg ik elke dag make up. Veel ook. Vooral foundation. Ik had namelijk het rare idee dat ik echt afzichtelijk was zonder. Gelukkig is die fase over, wat een gedoe was dat zeg!

Make-up is leuk. Er is niets inherent mis aan het dragen ervan. Waarom ik het noem is omdat er wel iets mis was met de reden dat ik het droeg. Mijn huid was echt niet mooier met een laag pleister. Ook nu heb ik wel eens een plekje of puistje. (Wie zei er ook al weer dat die dingen na de pubertijd weg gaan. Dan ben ik verdorie wel een hele oude puber!)

Mijn eigen huid is goed genoeg, ik ben mooi genoeg. Er hoeft niets meer verstopt te worden. Als ik daar zin in heb, die ene keer per jaar dat ik uitga ofzo, dan is het best leuk om mijn gezicht te versieren. Maar dat is een heel andere inslag.

Bodylotion, dagcrème, nachtcrème, handcrème, voor elk deel van je lijf bestaat wel een smeersel. Liefst met rare ingrediënten (nuuuu met isideeeerend extract van de lovo bloem) en belachelijke beloftes (je neus wordt kleiner in sleeechts drrrie dagen).

Eerlijk, met dit soort dingen heb ik nooit veel opgehad. Ergens in de heftigste puberfase nog wel wat geprobeerd met het bekende anti-puist spul. (Bestaat dat nog?) en iets wat mijn huid langzaam een beetje kleur moest geven (en laten straaaalen als goud in de zon). Het werkt allemaal niet echt.

Acne heeft vooral te maken met wat je eet, een bleke huid krijgt kleur in de zon en rimpels krijgen we toch wel. Wie zegt dat dat überhaupt erg is!

Als mijn huid droog is gebruik ik wat kokosvet. Gewoon dat spul wat je ook door je eten kan gooien. Olijfolie is ook prima. En ja, ik doe het nog op mijn gezicht ook. Alles wat ik smeer moet ook eetbaar zijn. Waarom zou ik het via mijn huid in mijn lijf willen als het via mijn mond niet kan?

Ik heb echt nog nooit ook maar een enkele serieuze aanwijzing gezien dat die dure crèmmetjes het beter doen dan gewoon kokosvet. En dat is een stuk goedkoper.

Als je vanalles op je gezicht smeert, moet het er natuurlijk ook weer vanaf. Verder wordt er gedaan alsof je hoofd elke dag een laag straatvuil opdoet. Ik denk dat dat wel meevalt. Tenzij je in afval gaat rollen natuurlijk, in dat geval….kan je nog steeds gewoon zeep gebruiken.

Persoonlijk verhaaltje: Tijdens mijn eerste zwangerschap was mijn huid echt boos op me. Echt van die ongesteld acne, maar dan erger en 40 weken lang. Na er eerst vanalles aan te willen doen, bleek het beter te werken als ik de boel gewoon met rust liet. Die filosofie is er een beetje in gebleven.

Ik heb het al eerder genoemd, maar je huid is in principe zelfreinigend. Veel meer dan warm water vind ik niet echt nodig. Zeker geen tonics, reinigers of micellair water (wat dat ook weer mag zijn). Als mijn huid vies voelt, pak ik de vertrouwde fles ACV en een watje. (Even afspoelen erna met water, anders ruik je wat zuur.) Als de boel onrustig is, kan ik dat eigenlijk altijd wel herleiden tot stress, tijd van de maand of suiker gegeten. (Of gewoon alledrie. Dat je van je PMS in de stress schiet en dat oplost met de robuuste koeken van Lu.)

Tot nu toe was het allemaal wel tam. Geen deo en geen zeep, ok, dan vind je me misschien een stinkende hippie, en dat mag. Maar als je verteld dat je geen zonnebrand gebruikt, ook niet voor je kinderen, dan worden er nog wel eens mensen boos. Toch doen we het niet meer. Dit is de tweede zomer zonder, en dat gaat heel goed.

In dit artikel wordt het wat uitgebreider uitgelegd, maar in het kort komt het er op neer dat de zon niet gevaarlijk is, verbranden in de zon is gevaarlijk. Dat kan je ook op andere manieren vermijden. Door vroeg in het jaar al naar buiten te gaan bouw je een kleurtje op, dat beschermt. Ook moet je niet gaan liggen bakken. Eigenlijk is een SPF crème wat dat betreft zelfs gevaarlijk. Het geeft een schijnveiligheid waardoor we onverantwoord gedrag gaan vertonen.

Met mijn niet ingesmeerde lijf en gezin zijn we erg bewust van wat we doen. Er gaat op tijd een shirtje aan en in de middag blijven we liever in de schaduw. Leuke bijkomstigheid is dat vooral mijn dochter een prachtig kleurtje krijgt. Ziet er mooi uit, zo’n gebruinde peuter.

Dit is wat nu voor mij werkt. Ik voel me er prettig bij en mijn portemonnee ook. Mocht je me nu erg raar vinden, bedenk dan eens dat het overgrote deel van de wereld al deze dingen niet gebruikt. We denken in onze drukke westerse wereld wel eens dat wij de norm bepalen, maar dat klopt niet. Er zijn heel veel mensen die helemaal prima leven zonder de wekelijkse trip naar het Kruidvat.

The post Zeven cosmetische producten die ik niet meer nodig heb. (En waarom ik een stinkhippie ben.) appeared first on DolleMoeder.