Ik heb een theorie. Ik denk dat PMS niet inherent bij ongesteld zijn hoort maar een reactie is op een verdrukt instinct. Komen we later op terug, eerst een stukje geschiedenis.

In onze geschiedenis vindt je veel voorbeelden van een zogenaamde ‘red tent’. (De naam komt uit een, overigens prachtig, boek en is fictioneel, maar het concept is historisch verantwoord.) Een plek waar menstruerende vrouwen samen rust vinden. Klinkt niet heel verkeerd.

Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je zo dicht op elkaar leeft zullen de cycli wel min of meer afgestemd zijn, dus zit je met een gezellig groepje bij elkaar. Uitrusten, praten, kennis doorgeven. Een cultuurelement bedoelt voor vrouwen. (Of nochtans, voor mensen met een baarmoeder.) Daar hebben we nu een flink gebrek aan.

In onze maatschappij zonderen vrouwen zich niet af. Wij gaan door, netjes naar voorbeeld van de tampon reclames waarin vrouwen in witte broeken heel blij allerlei drukke activiteiten ondernemen. De producten om bloed mee op te vangen zijn extra discreet verpakt en geuren naar bloemetjes. Zo weet niemand waarom jij je eigenlijk als een lauwe zak ellende voelt.

We gaan door, werken door, rennen door, regelen door en lachen door onze tanden heen. Paracetamol er in en gaan met die banaan. Zo lopen we ons (bloedende) lichaam hard voorbij, met de nodige klachten als resultaat.

Stel je toch eens voor dat je een afspraak af zou zeggen omdat je (bijna) ongesteld bent? Dat je gewoon eerlijk zegt dat je geen zin hebt in het etentje omdat je buikpijn hebt en alles opgezet is. Kan je je de reacties al voorstellen? Er zijn zat vrouwen die vrij ernstige klachten hebben rondom hun menstruatie, die komen niet onder het ziekmelden uit met vaak de nodige vooroordelen.

Daar komt ie, mijn theorie. Of eigenlijk mijn heldere moment. Het gebeurde me laatst een dag of wat voor het maandelijks bloeden weer begon. Ik moest van alles buitenshuis doen en had daar totaal geen zin in. Uiteraard deed ik braaf wat er van een Westerse vrouw verwacht werd, paracetamol en doorgaan met in mijn hoofd fantasieën over verdwijnen in een kussenfort. Toen kwam het lampje; zou PMS niet eigenlijk het instinct zijn om je terug te trekken? Om even een pauze te nemen van de drukke maatschappij en naar binnen te keren?

Het is vrij logisch als je er over nadenkt. Wij zijn van origine prooidieren en bloed trekt roofdieren aan. Ideaal moment om rustig in je grot te blijven, zou ik zeggen. Ik ken ook echt geen enkele vrouw die tijdens PMS echt zin heeft om van alles te doen. Meestal klinkt een kruik, thee en Netflix verdacht aantrekkelijk.

Als ik denk aan vooruitgang in menstruatie zie ik eerst geweldige bloed-opvang systemen voor me. Of pillen zonder bijwerkingen, dat zou ook leuk zijn. Toch is maatschappelijke vooruitgang net zo hard nodig en misschien wel harder. Hoe het nu is gaat het eigenlijk niet. We verwachten van vrouwen dat ze altijd alles doen en geven, zonder begrip voor de momenten dat dat even niet kan.

Menstrueren is werk en daarvan afgeleid is PMS dat ook. Het is een taak die mensen met een baarmoeder vervullen teneinde de soort in stand te houden. Hoe geweldig zou het niet zijn als we daar wat respect voor kregen?

Ik ben niet zo’n voorstander van het menstruatie verlof. Het klinkt leuk in theorie en in de praktijk draait het waarschijnlijk uit op nog meer discriminatie op de arbeidsmarkt. Het probleem is, mijns inziens, ook niet op te lossen met meer regels, wel met meer begrip.

Als we met z’n allen snappen dat baarmoeder bezitters af en toe met een maatschappelijke taak bezig zijn, dat PMS of menstrueren een normale en geaccepteerde reden zou zijn om wat minder te doen. (“Ik sla deze vergadering even over, het is die tijd van de maand.”) Dat elke vrouw zelf aangeeft wat ze nodig heeft en dat dat gewoon geaccepteerd wordt. (Mag dat überhaupt ingesteld worden? Niet alleen voor menstruatie en vrouwen maar voor alle genders? Dat je aangeeft als iets niet gaat en men dan naar je luistert. Of ben ik dan te utopisch bezig?)

Waar ik van droom zijn geen moeilijke dingen, geen dingen die door de tweede kamer hoeven, of via een ARBO arts. Begrip, steun en normalisering. Eigenlijk ben je dan al een heel eind. Oh, en af en toe een rode tent want die zijn gewoon heel gezellig.

Verder lezen?

Ongesteld zijn is vies!

Orgasme cursussen en waarom ik er een hekel aan heb.

The post Pre menstrueel syndroom (PMS) als verdrukt instinct. appeared first on DolleMoeder.