Moeder zijn is hartstikke leuk. Ja, het is zwaar, frustrerend en moeilijk, maar ook leuk. Kinderen zijn over het algemeen best goed gezelschap en je kan met ze lachen. Oh ja, en ik hou van ze. Toch zijn er echt wel dingen die ik mis nu. Niet dat ik nooit meer iets kan doen hoor, het meeste is best te regelen met wat moeite. Alleen gaat het nu juist om die moeite. Die is er niet zo heel vaak.

Hoe dan ook, omdat ik af en toe best masochistisch kan zijn heb ik de dingen die ik als moeder het meest mis in een lijst gezet. Kunnen we er samen een beetje om lachen.

Het is nu toevallig zomer. De avonden zijn licht en warm. Vroeger vond ik het heerlijk om juist dan buiten te zijn. Wandelen, terrasje pakken of gewoon samen op een bankje met een drankje. Dat doe ik nu bijna nooit meer. De Jongens gaan op een schoolavond min of meer op tijd naar boven en hoewel de Peuter soms laat opblijft is die hyper/zeur avondstemming nu niet echt geschikt om gezellig mee te nemen. Tegen de tijd dat alles slaapt en de nodige taken gedaan zijn is mijn zomeravond stemming wel weg.

Ik mis de geur van die avonden. Ik mis het gevoel van het laatste beetje zon op je huid. Het langzaam donker zien worden terwijl je met vrienden het leven bespreekt.

In de pre-kinder historie waren afspraken makkelijk. Ik belde op zaterdag in de late ochtend een vriend en vroeg of ie zin had om mee te gaan naar het strand. Een uurtje later waren we daar. Vooruit plannen was simpel. Of ik zin had in dat feestje volgende maand? Natuurlijk! Niets meer voor nodig dan in de agenda zetten en een outfit kiezen.

Nu gaat alles onder voorbehoud. Last minute afspraken hebben weinig kans van slagen en de voorbereidingstijd is een stuk langer. En dan heb ik het nog over afspraken met andere ouders! Wil je je kinderloze vrienden zien? Of erger nog, wil je als ouders iets doen zonder kinderen? Drie maanden van te voren plannen, formulieren invullen en in vijfvoud inleveren, aanvraag doen bij de oppas en bidden dat er niemand ziek wordt.

Vroeger kon seks een dagvulling zijn. Als in: we hebben de hele zondag niets anders gedaan. Luie, langzame, knuffelige seks. Heerlijk!

Zeker op warme zomer dagen vond ik dat echt een prima besteding van mijn tijd. Naast elkaar liggen en echt overal de tijd voor nemen. Gaan douchen met het plan om daarna naar buiten te gaan om toch weel bezweet op het bed te eindigen. Ik ga niet beweren dat elk weekend zo was, maar het gebeurde toch wel met enige regelmaat.

Zelfs als het geen hele-dag ding was kon je de tijd nemen. Niets mis met een vluggertje op z’n tijd, maar een uur of wat was toch wel vrij normaal.

Ouders zijn experts in stiekeme seks. Snel en stil want er kunnen kinderen wakker worden. Of snel en lui want het is avond en je bent eigenlijk allebei moe. Op zich kan dat ook echt leuk zijn hoor. Sterker nog, ik weet dat ik wat dat betreft geluk heb. Heel veel ouders houden jarenlang op met de horizontale tango. Soms mis ik gewoon die luie zondag seksdag.

Om na een onderwerp als seks weer even af te koelen; de was. Vroeger was de was regelmatig gedaan. Dan maak ik me op een zaterdag even kwaad en zondag lag alles weer in de kast. (Oké, oké, op de stoel waar het dan bleef totdat ik het aantrok en weer in de wasmand gooide, maar toch.)

Nu is de was een soort doorgaande nachtmerrie. In plaats van een enkele wasmand hebben we er nu vier. Donker, licht, kleur, handwas. Doe ik mijn best om er eentje leeg te krijgen, zitten de andere drie propvol. In de zomer gaat het nog wel, dan droogt het vrij snel. In de winter niet. Dan leven we maar met een gang vol was.

Ja, ik weet dat een droger handig is. Officier Pappa zeurt er al jaren om. Ik wil gewoon niet. Omdat het stroom kost en omdat ik die dingen niet vertrouw. Heb jij een droger? Hoe werkt dat bij jou? Is jouw was wel gedaan? Laat me weten, wie weet ben ik nog om te praten.

Natuurlijk gaan we nog steeds op vakantie. Het is echt best te doen om met kinderen ergens anders in een tent of hotelkamer te gaan zitten. Punt is dat vakantie voor ouders eigenlijk verplaatst werk is. Of ik nu luiers verschoon in mijn eigen huis of op een camping, het blijft poep.

Met kinderen op vakantie gaan is echt wel een hele andere ervaring. Kamperen is een uitdaging en huisjes zijn leuk, maar duur. Je gaat toch al snel voor het vakantiepark met kinderanimatie. Zit je daar, burgerlijk te wezen.

Vakantie was vroeger een kans om een ander land te leren kennen. Liefst simpel, tentje neerzetten en dan er op uit. Elke dag een tochtje maken in de omgeving. Lekker wandelen. Gaat niet gebeuren met een drukke peuter en twee klagende pre-tieners. Nu sta ik een bal over te gooien en Netflix te missen.

Ja, sorry. Ik ga het er toch in zetten. Hoe trots ik ook ben op mijn lijf nu, hoe mooi ik mijzelf ook vind, ik mis mijn oude lijf soms.

Er was een tijd dat ik zelfs een sixpack had. Dat gaat echt niet meer terug komen. Mijn zachte mamma-buik is ook echt wel mooi hoor, maar die blokjes stonden gewoon heel gaaf.

Een BH dragen is nu ook een vereiste om te functioneren. Even buiten de rare, maatschappelijke verwachtingen over borsten kan ik nu geen sprintje meer trekken zonder ondersteuning. Midden twintig kon ik makkelijk zonder BH dat leuke jurkje aan, je weet wel, die met een open rug. Nu vereist dat rare plak dingen of andere trucs.

Ik mis ook de kracht die ik had, de energie. Sporten was makkelijk, spieren opbouwen ging prima en een nachtje doorhalen deed ik maar gewoon. Nu niet meer. Dat hoort natuurlijk ook gewoon bij ouder worden, maar het hele kinderen krijgen helpt niet mee.

Nogmaals, ik hou echt wel van mijn lijf nu. Sterker nog, mijn zelfbeeld is veel positiever dan het was in de tijd waar ik nu zo melancholisch over doe. Ik wil ook het idee van jeugd niet verheerlijken. Dat is het ook niet. De rimpels en grijze haren ben ik totaal oké mee. Het gaat me vooral om de fysieke kracht die ik verloren ben. Drie kinderen ‘hangen’ aan mijn lijf en maken elke stap zwaar.

Zo, nu ben ik klaar met zeuren. Ja, ik mis al die dingen. Soms heel erg. Toch is er geen seconde waarin ik terug zou willen. Onder de streep staat mijn leven keihard in het groen. (Waarschuwing, ik word nu even heel kleverig romantisch.) Elke knuffel is het waard. Ik zou alles opgeven en meer, omdat kinderen nu eenmaal gaaf zijn en ik heel toevallig de drie leukste heb gekregen.

Verder lezen?

Mijn favoriete baby spullen.

Met je peuter het huis uit komen in tien simpele stappen.

The post Dingen die ik mis nu ik moeder ben. appeared first on DolleMoeder.