Ken je die ouder (of ben je die ouder) wiens leven geregeerd wordt door dutjes? Niet dat ze zelf dutjes doen, ouders slapen niet, het gaat hier om de dutjes van hun kinderen.
Je kent het wel, die vriendin die alleen tussen 10.05 en 11.17 kan afspreken. Gevangen in huis, tegen de tijd dat alles is weggeruimd van het vorige dutje komt het volgende slaapje al in zicht. Kan dat ook anders? Eeeeh, meestal wel ja.
Wie is er nu eigenlijk de baas over de dutjes? Nee, niet jij. Degene die ze doet, je kroost dus. Een kind is in principe een autonoom wezen. Ja, daar zitten grenzen aan maar lichaamsfuncties horen daar niet bij. Je kan rustig op de kennis van je eigen kind vertrouwen. Een gezond mens, jong en oud, kan zelf de eigen slaap regelen. Als ouder hoef je alleen aan de randvoorwaarden te voldoen. (Veiligheid, geborgenheid en nabijheid bieden.)
Het idee dat jij bepaalt wanneer je kind slaapt kan je net zo goed loslaten. Lukt toch niet dus het scheelt weer een hoop stress. Vergeet maar wat de buurvrouw, je tante of het consultatiebureau beweert. Er is geen minimum of maximum lengte en geen ideaal schema. De meeste kinderen regelen vanzelf een soort van ritme waar ze uiteraard onmiddellijk van afwijken die ene dag dat je er op plant.
Nu we hebben vastgesteld wie de baas is kan je je bevrijden van de dutjes tirannie door er zo min mogelijk rekening mee te houden. Ja, echt. Je hoort me goed. Ik beweer hier dat je minimaal rekening moet houden met de dutjes van je kind.
Doe je ding, leef je leven en neem een draagdoek, draagzak of kinderwagen mee. Het heeft geen zin om in een rommelige woonkamer ze zitten wachten tot je koppige kroost in slaap dondert. Ga die boodschappen doen, ga thee drinken, maak die wandeling en in vredesnaam, spreek af met je vrienden. Dutjes on the go gaan echt helemaal prima. Sterker nog, door de beweging, het geruststellende geluid en de afwezigheid van stress bij jou slapen ze meestal juist veel beter.
Uiteraard is je kind het belangrijkste wezen in jouw leven. Dat betekend niet dat je de hele dag intens naar je lieve snotneus moet gaan staren omdat ze misschien wel een behoefte uitten. Kinderen willen niet centraal staan, kinderen willen meedoen in jouw leven. Dat bereid ze namelijk voor om het later allemaal zelf te doen.
Niet kindgericht leven betekend niet dat je kinderen op de laatste plek staan, integendeel. Het betekend dat je die kleine meeneemt in jouw leven. De baby is daar in eerste instantie een passieve observant in en je dreumes of peuter gaat al heel leuk meedoen. Ook boodschappen in het karretje leggen en zo. (Mag ik even kwijt hoe blij ik ben met die apparaten in een supermarkt waarmee je tijdens het winkelen de boel kan inscannen. Een vrij klein kind kan het al doen en zo hebben ze een echte klus waarmee ze lekker bezig zijn. Scheelt een hoop achterna rennen.)
Er zijn ook echt kinderen waarvoor deze aanpak niet werkt. Kinderen die structuur en stilte nodig hebben. Het is een kleine minderheid maar helaas komen ze niet met een waarschuwingssticker. Je zal dus zelf moeten uitvogelen waar jouw kleintjes behoefte aan hebben. Wees alsjeblief heel kritisch voor je jezelf in de ‘ structuur’ categorie plaatst. Echt, het zijn niet veel kinderen die dit nodig hebben maar als je het oplegt kan je zomaar een lastige gewoonte creëren.
Chagrijn bij kinderen is vaak een gereflecteerde bui van de ouders. Vermoeidheid kan ook overprikkeling zijn. Misschien heb jij een kind wat nu eenmaal vaste tijden nodig heeft, maar misschien ook niet. Jij bent uiteindelijk de expert.
Verder lezen?
The post Dutjes management. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Dankjewel voor je reactie!