Bekend? Best kans van wel. En dat is heel jammer. Het oordeel van familie (en nu reken ik goede vrienden daar ook bij) kan hard aankomen. Zeker als ze na een uitleg niet ophouden. Aan de ene kant kan het best goed bedoelt zijn. Vaak hebben ze hele andere dingen geleerd, dat je baby in bed gevaarlijk is bijvoorbeeld, en maken ze zich oprecht zorgen. Soms is het wat minder altruïstisch van aard. Angst om van de norm van te wijken of een eigen niet vervulde behoefte gaan opspelen. Dat kan nare taferelen opleveren.

Bij deze dus eerst een hart onder de riem. Je bent echt niet alleen. Heel veel ouders, door alle tijden heen, maken dit mee. Het hoort bij volwassen worden eigenlijk, het is een losmaak proces waar je doorheen moet.

Ook heb ik wat praktische tips. Over de jaren heb ik, als veganistische, feministische hippie-moeder, vaak mijn keuzes moeten verdedigen, dus enige praktijkervaring heb ik wel.

Eerst is het belangrijk om te analyseren wie je precies lastig valt, en waarom. Dat maakt uit voor je reactie.

Wie

Is het iemand die dicht bij je staat of niet? Hoe vaak zie je diegene eigenlijk? Als het antwoord “nee” en “niet vaak” is, neem dan de makkelijke weg: één keer uitleggen, voor het geval het een oprechte interesse is, en daarna reageren met humor. Een standaard grapje in je arsenaal is handig.

“Maar we willen juist dat ze altijd bij ons blijft slapen. We zijn nu al aan het kijken naar grote studentenkamers” (Kijk even hier )

“Ik voed gewoon omdat ik lui ben, flesjes geven afwas”

Beetje van dat nivo. De truc is om erna snel van onderwerp te veranderen of ineens naar de wc te moeten.

Staat de criticus je nabij dan kom je er misschien niet zo makkelijk vanaf. Dan ga je kijken naar het..

Waarom 

Wat ik al zei, soms hebben mensen het echt anders geleerd. Dan kunnen ze bezorgt zijn. Hier zijn goede artikelen van een betrouwbare bron op hun plaats. Probeer weg te blijven van opiniestukken, maar een link naar het borstvoedingsadvies van de WHO , of het werk van Dr McKenna is wel een goed idee. Vaak is dat voldoende om gerust te stellen.

Tja, en dan blijft de moeilijkste categorie over. De mensen bij wie het persoonlijk is. Dat kan doordat ze verandering moeilijk vinden (“wij deden het ook zo en dat was prima”), doordat ze zelf iets hebben gemist (“nou, ik werd ook niet rondgedragen als kind hoor”) of omdat het als kritiek wordt opgevat (“mijn kinderen zijn er ook niet verkeerd van geworden”).

Weet je, soms voelen mensen zich om uiteenlopende redenen naar. Alsof ze een hele zware koffer dragen. En sommige mensen proberen die koffer aan jou te geven. Dat hoort niet, het is hun koffer en totdat ze beseffen hoe ze die neer moeten zetten zullen ze die zelf moeten dragen. Probeer voor jezelf die last af te wijzen, te realiseren dat ie niet bij jou hoort. Dat geeft je de ruimte om vanuit evenwicht te reageren.

Ik ben er ook geen voorstander van om met deze categorie in discussie te gaan. Kijk, je kan altijd proberen om een artikel of wat te sturen. Om eens rustig te praten. Maar het zeer zit hem eigenlijk niet bij wat jij doet, dus daar over praten zal het ook niet oplossen.

Maar goed, wat kan je wel doen.

Grenzen stellen. En dat is lastig. We hebben namelijk al bepaald dat het gaat om iemand die dichtbij je staat. Best kans dat je nu tegen lang gevestigde patronen ingaat.

Probeer kort te zijn. “Ik wil het hier niet meer over hebben.” Probeer duidelijk te zijn “Dit zijn onze keuzes, niet die van jou.” Maar vooral, probeer bij jezelf te blijven. Dat is niet makkelijk, maar je groeit hier wel van. Het geeft je een kans om los te komen van je verleden en zelf verantwoordelijkheid te dragen voor jouw toekomst.

Verwacht ook geen verandering. Als dat al komt duurt het lang, dus probeer het los te laten. Je kan van iemand houden en het toch niet met elkaar eens zijn. Dat is ok.

Als laatste wil ik nog een trucje meegeven. Toepasbaar in alle categorieën, bij die mensen die maar niet op willen houden:

Kies één zin en herhaal die. Ad infinitum, ad nauseum. Het stopt de discussie en benadrukt de belachelijkheid van de situatie. Bijvoorbeeld “Ik vind jouw obsessie met mijn borsten erg ongepast.” of “Wij hebben deze keuze gemaakt, niet jij.” Iets simpels.

Heel veel succes, en als echt niets werkt…..dan dit.

The post Familieruzie appeared first on DolleMoeder.