Het eerste kind vs het derde kind. Of hoe je een loedermoeder wordt.
Mijn moeder zei altijd dat ze van al haar kinderen het meeste houdt en dat is waar. Van elk kind hou je zo veel dat je hart bijna uit elkaar barst. Eerste, tweede, tiende, maakt geen verschil in liefde. In tijd en aandacht…..eeehhhhh, zit wat verschil. Ik heb drie kinderen en omdat ik meestal vanuit eigen ervaring schrijf vergelijken we vandaag het eerste en derde kind. Niet dat dit heel veel anders is voor andere aantallen.
Zwangerschap.
Eerste kind: Je bent heilig zwanger. Alles draait om de buik, de weken, de afspraken en de leuke app vol weetjes. Als iemand je vraagt hoe ver je bent geef je antwoord tot op het uur precies. Je gaat naar zeker drie verschillende preggo cursussen en leest elk boek wat je kan vinden.
Derde kind: Hoe lang je zwanger bent? Ergens in het tweede trimester, kan ook derde zijn. Er waren er maar drie toch? Voor een cursus heb je geen tijd en zwangerschapskleding bestaat vooral uit joggingbroeken met snot er aan.
Bevalling.
Eerste kind: Vol goede maar angstige moed begin je aan het avontuur. Met absoluut vertrouwen doe je exact wat de verloskundige zegt. Zij zal het wel beter weten, toch?
Derde kind: Chagrijnig trap je de handen van de stagiair verloskunde weg. Als iedereen je nu even met rust laat kom je zo zelf wel naar beneden met dat kind. Blijf van me af!
Borstvoeding.
Eerste kind: De borst geven lukt alleen in een stille kamer, met een stuk of vijf hulpmiddelen en elke voeding laat je achter met een zweetsnor van de inspanning. Stiekem ben je enorm onzeker maar gelukkig heb je de lokale borstvoeding groep gevonden. Gefascineerd hang je aan de lippen van de meer ervaren moeders.
Derde kind: Terwijl de baby is aangekoppeld kleed je met de andere andere hand een peuter aan terwijl je een telefoongesprek voert. Dat voedingskussen met vijf kekke hoesjes ligt vergeten op zolder stof te vergaren. Je gaat nog steeds naar de borstvoeding groep, wel zo gezellig en het voelt goed om de nieuwe moeders moed in te spreken.
Kleren.
Eerste kind: Alleen hand gesponnen biologisch katoen is zacht genoeg voor jouw kleintje. Alles in leuke kleurtjes die coördineren met het interieur, jouw kleding en de stand van de maan. Bij elk vlekje volgt een zorgvuldig uitgevoerde verschoning waarbij de handjes oh zo voorzichtig door de mouwtjes gaan.
Derde kind: Blij accepteer je de zak zoveelste hands kleding van de buurvrouw. De hele boel gaat ongesorteerd de kledingkast in. Het resultaat is een baby in tranentrekkende kleurcombinaties. Naast de peuter met haar zelf uitgezochte ensemble valt het toch niet zo op.
Voedsel.
Eerste kind: Zorgvuldig ga je verschillende winkels af om een menu samen te stellen van enkel biologisch, dynamisch, handgemaakt en suikervrij eten. Elke maaltijd wordt gefilmd en trots op Facebook gedeeld. Een kopie van het voedingsschema hangt op de koelkast, zit in je tas en wordt naar elke oppas gemaild.
Derde kind: Je weet dat je wat vaker een hapje moet aanbieden maar het is wel zo makkelijk om nog een borstvoeding te geven. Gelukkig helpt de baby zichzelf aan de overgebleven broodkorsten met hagelslag van de grote broer. Je ziet het en vind het prima, scheelt jou weer werk en zo is er minder voedselverspilling. Eigenlijk ben je hartstikke goed bezig!
Consutatieburo.
Eerste kind: Ingespannen luister je naar de wijsheid van de verpleegkundige. Je probeert alles te onthouden wat ze zegt, terwijl je je ook in je hoofd afvraagt hoe al dat advies zichzelf zo kan tegenspreken. Het zal wel aan jou liggen. Misschien moet je een extra gesprek aanvragen. Samen kijken jullie bedenkelijk naar de groeicurve. Hij stijgt niet helemaal zoals er verwacht wordt door de voor geprinte lijntjes. Je vraagt je af hoe je in vredesnaam een goede moeder moet zijn.
Derde kind: Je verteld de pinnige dame tegenover je precies waar ze die rotcurve kan steken! Terwijl zij onheilspellend naar lijntjes en cijfers tuurt zie jij je lachende en gezonde kind. Midden in de preek sta je op en loop je met je blote kind weer naar de aankleedtafel.
Ook het derde kind: Consultatieburo? Daar ga je niet meer heen sinds iemand je heeft verteld dat het niet verplicht is. Veel rustiger zo.
Vallen of pijn hebben.
Eerste kind: Overlopend van schuldgevoel ren je naar je ter aarde gestorte kind. Samen huilend knuffel je de pijn weg. Na inspectie van de blauwe plek vraag je je af of je naar de eerste hulp moet maar ben je bang voor het harde oordeel wat ongetwijfeld zal volgen. Welke moeder staat dan ook toe dat haar kind valt?!
Derde kind: In een seconde heb je de situatie beoordeeld en hou je je gezicht in de plooi. Het was immers best een komische tuimeling. Jammer dat je het niet gefilmd hebt. Je verteld je kind dat ze de glasscherven even van haar broek moet kloppen en dat ze zelf wel weet waar de pleisters liggen.
Nachtrust.
Eerste kind: Met alle liefde die je in je hebt probeer je je kleintje in het donker tot slapen te bewegen. Helaas heeft jouw kind daar geen enkele boodschap aan en met donkerblauwe wallen accepteer je maar weer een korte nacht. Op een onheilig vroeg uur sta je maar op en ga je koffie zetten. Vijf schepjes per kop, toch?
Derde kind: Sorry, dit wordt niet anders. De wallen zijn een permanent onderdeel van je gezicht geworden en de koffie zet je inmiddels met twaalf schepjes. Echt, je houdt zo veel van al je kinderen maar ook van je bed.
Verder lezen?
The post Het eerste kind vs het derde kind. Of hoe je een loedermoeder wordt. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Laat een reactie achter
