Blogopmaak

Het eerste kind vs het derde kind. Of hoe je een loedermoeder wordt.

DolleMoeder • 16 december 2018

eerste kind Mijn moeder zei altijd dat ze van al haar kinderen het meeste houdt en dat is waar. Van elk kind hou je zo veel dat je hart bijna uit elkaar barst. Eerste, tweede, tiende, maakt geen verschil in liefde. In tijd en aandacht…..eeehhhhh, zit wat verschil. Ik heb drie kinderen en omdat ik meestal vanuit eigen ervaring schrijf vergelijken we vandaag het eerste en derde kind. Niet dat dit heel veel anders is voor andere aantallen.

Zwangerschap.

Eerste kind: Je bent heilig zwanger. Alles draait om de buik, de weken, de afspraken en de leuke app vol weetjes. Als iemand je vraagt hoe ver je bent geef je antwoord tot op het uur precies. Je gaat naar zeker drie verschillende preggo cursussen en leest elk boek wat je kan vinden.

Derde kind: Hoe lang je zwanger bent? Ergens in het tweede trimester, kan ook derde zijn. Er waren er maar drie toch? Voor een cursus heb je geen tijd en zwangerschapskleding bestaat vooral uit joggingbroeken met snot er aan.

Bevalling.

Eerste kind: Vol goede maar angstige moed begin je aan het avontuur. Met absoluut vertrouwen doe je exact wat de verloskundige zegt. Zij zal het wel beter weten, toch?

Derde kind: Chagrijnig trap je de handen van de stagiair verloskunde weg. Als iedereen je nu even met rust laat kom je zo zelf wel naar beneden met dat kind. Blijf van me af!

Borstvoeding.

Eerste kind: De borst geven lukt alleen in een stille kamer, met een stuk of vijf hulpmiddelen en elke voeding laat je achter met een zweetsnor van de inspanning. Stiekem ben je enorm onzeker maar gelukkig heb je de lokale borstvoeding groep gevonden. Gefascineerd hang je aan de lippen van de meer ervaren moeders.

Derde kind: Terwijl de baby is aangekoppeld kleed je met de andere andere hand een peuter aan terwijl je een telefoongesprek voert. Dat voedingskussen met vijf kekke hoesjes ligt vergeten op zolder stof te vergaren. Je gaat nog steeds naar de borstvoeding groep, wel zo gezellig en het voelt goed om de nieuwe moeders moed in te spreken.

Kleren.

Eerste kind: Alleen hand gesponnen biologisch katoen is zacht genoeg voor jouw kleintje. Alles in leuke kleurtjes die coördineren met het interieur, jouw kleding en de stand van de maan. Bij elk vlekje volgt een zorgvuldig uitgevoerde verschoning waarbij de handjes oh zo voorzichtig door de mouwtjes gaan.

Derde kind: Blij accepteer je de zak zoveelste hands kleding van de buurvrouw. De hele boel gaat ongesorteerd de kledingkast in. Het resultaat is een baby in tranentrekkende kleurcombinaties. Naast de peuter met haar zelf uitgezochte ensemble valt het toch niet zo op.

Voedsel.

Eerste kind: Zorgvuldig ga je verschillende winkels af om een menu samen te stellen van enkel biologisch, dynamisch, handgemaakt en suikervrij eten. Elke maaltijd wordt gefilmd en trots op Facebook gedeeld. Een kopie van het voedingsschema hangt op de koelkast, zit in je tas en wordt naar elke oppas gemaild.

Derde kind: Je weet dat je wat vaker een hapje moet aanbieden maar het is wel zo makkelijk om nog een borstvoeding te geven. Gelukkig helpt de baby zichzelf aan de overgebleven broodkorsten met hagelslag van de grote broer. Je ziet het en vind het prima, scheelt jou weer werk en zo is er minder voedselverspilling. Eigenlijk ben je hartstikke goed bezig!

Consutatieburo.

Eerste kind: Ingespannen luister je naar de wijsheid van de verpleegkundige. Je probeert alles te onthouden wat ze zegt, terwijl je je ook in je hoofd afvraagt hoe al dat advies zichzelf zo kan tegenspreken. Het zal wel aan jou liggen. Misschien moet je een extra gesprek aanvragen. Samen kijken jullie bedenkelijk naar de groeicurve. Hij stijgt niet helemaal zoals er verwacht wordt door de voor geprinte lijntjes. Je vraagt je af hoe je in vredesnaam een goede moeder moet zijn.

Derde kind: Je verteld de pinnige dame tegenover je precies waar ze die rotcurve kan steken! Terwijl zij onheilspellend naar lijntjes en cijfers tuurt zie jij je lachende en gezonde kind. Midden in de preek sta je op en loop je met je blote kind weer naar de aankleedtafel.

Ook het derde kind: Consultatieburo? Daar ga je niet meer heen sinds iemand je heeft verteld dat het niet verplicht is. Veel rustiger zo.

Vallen of pijn hebben.

Eerste kind: Overlopend van schuldgevoel ren je naar je ter aarde gestorte kind. Samen huilend knuffel je de pijn weg. Na inspectie van de blauwe plek vraag je je af of je naar de eerste hulp moet maar ben je bang voor het harde oordeel wat ongetwijfeld zal volgen. Welke moeder staat dan ook toe dat haar kind valt?!

Derde kind: In een seconde heb je de situatie beoordeeld en hou je je gezicht in de plooi. Het was immers best een komische tuimeling. Jammer dat je het niet gefilmd hebt. Je verteld je kind dat ze de glasscherven even van haar broek moet kloppen en dat ze zelf wel weet waar de pleisters liggen.

Nachtrust.

Eerste kind: Met alle liefde die je in je hebt probeer je je kleintje in het donker tot slapen te bewegen. Helaas heeft jouw kind daar geen enkele boodschap aan en met donkerblauwe wallen accepteer je maar weer een korte nacht. Op een onheilig vroeg uur sta je maar op en ga je koffie zetten. Vijf schepjes per kop, toch?

Derde kind: Sorry, dit wordt niet anders. De wallen zijn een permanent onderdeel van je gezicht geworden en de koffie zet je inmiddels met twaalf schepjes. Echt, je houdt zo veel van al je kinderen maar ook van je bed.

 

Verder lezen?

 

Naam

Reactie

Laat een reactie achter

door DolleMoeder 25 februari 2022
Ik ben ondertussen zo goed in scheiden dat ik een handboek kan schrijven. Dus, eehhhh, bij deze, mijn handboek voor scheidende ouders. Of nou ja, stukje nuance; dit is het eerst deel. De inleiding waarin ik nooit gedacht had op te kunnen scheppen over mijn praktijkervaring met scheidingen. Voor relatie advies moet je duidelijk niet […] The post Handboek scheiden; waarom zou je naar mij luisteren? appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 3 december 2021
Zelfzorg. Ofwel, de eeuwige dooddoener: “Zorg je wel goed voor jezelf?” Bah!, Bah! Bah! Ik heb zo’n ontzettende klerehekel aan die vraag! Alsof je op je tandvlees loopt omdat je er gewoon even niet aan dacht om voor jezelf te zorgen! “Oh ja, da’s waar ook, laat me even alle stress uit zetten en een […] The post Zelfzorg met een zorgenkind. appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 22 oktober 2021
Genderneutraal opvoeden is een ‘hot topic’. Ineens, of eigenlijk niet zo ineens, hoor je het overal, inclusief wat stevige kritiek. Want mogen meisjes nog wel meisjes zijn? En moeten jongens nu verplicht met poppen spelen? Mag je je kind nog wel gewoon Henk of Marietje noemen? Kort antwoord; het valt allemaal wel mee. Voor het […] The post Genderneutraal opvoeden, wat moet je daar nou weer mee? appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 24 september 2021
Een geboorteplan. Met mooie picto’s of lieve tekst is het een fijne plek voor al je bevalwensen. Ja, of niet. Ik moet jullie iets bekennen; ik ben anti geboorteplan en zeer anti bevalwensen. Had je vast niet van me verwacht. Maar geef me even, dan zetten we samen het hele idee van een geboorteplan op […] The post Hoe schrijf je een geboorteplan? appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 3 augustus 2021
Er is weer een opleving in de discussie rondom het zogenaamde transgender gevaar. Ja, of we noemen het gewoon transfobie. We krijgen dit keer nieuwe smaakjes, vooral een weerstand tegen veranderende taal. Het idee dat genderneutraal of inclusief taalgebruik iets doen met de oude, voor veel mensen belangrijke, termen. Ook gaan de klassieke verhalen rond, […] The post Ontmoet het transgender gevaar. appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 9 juli 2021
Toen mijn mannelijkheid, nu een dikke twee jaar geleden, met geen mogelijkheid terug de kast in te proppen was, zette ik me, naast alle mooie vooruitzichten, ook schrap voor enige discriminatie. Dat was niet voor niets. Ik ben ontzettend trots op mijn geweldige, liefhebbende en steunende omgeving maar dat hele trans zijn is niet allemaal […] The post Nee Karen, kinderen van transgender ouders zijn niet zielig. appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 15 juni 2021
Als je een zorgenkind hebt, een anders-dan-anders kind, herken je misschien de paniek die je voelt bij de zoveelste afwijzing, het volgende overleg of de keer op keer uitgesproken ‘zorgen’ die iedereen heeft. Leuk wel, zo’n extra stukje trauma. Een systeem ingesteld op afwijzing Laatst bracht ik mijn dochter naar de opvang. Kneiterleuke plek trouwens, […] The post Constante afwijzing; Hoe ouders van een zorgenkind in de stress schieten. appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 9 april 2021
Als we denken aan een typische autist dan denken we vaak aan een kind of volwassene die rare, herhalende bewegingen maakt. Heen en weer wiegen bijvoorbeeld, of met de handen fladderen. Dat bewegen wordt stimmen genoemd en daar wil ik vandaag over praten. Om maar meteen met de deur in huis te vallen; iedereen stimt. […] The post Ik stim, jij stimt en wij stimmen allemaal! appeared first on DolleMoeder.
door DolleMoeder 19 maart 2021
Er zijn behoorlijk wat ouders in nood de laatste tijd en dat vind ik behoorlijk begrijpelijk. Kinderen opvoeden is niet makkelijk. Ha! Dat was een inkopper, en een understatement. Kinderen opvoeden is een taak voor ongeveer zes volwassenen (heb ik uitgerekend, lees maar! Je bent niet gek, je bent gewoon met te weinig.) dus het […] The post Ouders in nood; Help ik verzuip! appeared first on DolleMoeder.
Meer posts
Share by: