Kan je een baby verwennen?
Wel eens meegemaakt, dat je je huilende kind oppakt en te horen krijgt dat je haar of hem verwent? Ik kreeg het vaak zat over me heen. Bij het troosten, bij het samen slapen en bij het borstvoeden. Vandaag wil ik er even wat dieper op ingaan, dat verwennen. Want wat is het eigenlijk? Hoe verwen je een kind en wat bedoelen ze als ze zeggen dat je een baby niet kan verwennen?
Wat is verwennen?
De Van Dale geeft een hele interessante betekenis aan verwennen. Of beter gezegd, er worden drie betekenissen gegeven en zo samen zijn ze heel opmerkelijk.
bederven door toegevendheid: een kind verwennen
bijzonder goed verzorgen
seksueel bevredigen
Okeeeee. Dat eerste klinkt niet zo leuk en is schijnbaar toepasbaar op kinderen. De andere twee klinken al een stuk leuker en dat zijn meer volwassen dingen. Ongeveer, een beetje, mogelijk zie ik dingen nu heel erg door mijn eigen bril.
Komt er in mijn mening op neer dat een volwassene verwennen positief is. Zet het maar eens in een zin. “Ik ga mijn lief vanavond eens flink verwennen.” of “ Ik ben zo verwend door de collega’s op werk gisteren.” Het spreekt van aandacht, liefde, verzorging. Best fijn allemaal.
Een kind verwennen is geloof ik het ergste wat je kan doen. “Dat verwende joch!” Spreekt niet van een jongetje wat eens heerlijk in het zonnetje is gezet.
Conclusie, verwennen is aandacht of materiële goederen geven en dat is positief voor volwassenen maar negatief voor kinderen. Oké dan.
Je kan een baby niet verwennen.
Die zin hoor ik nogal eens als antwoord op het hele “Je verwent je kind” verhaal. Meestal is de zin zelfs wat langer, dan hoort er een leeftijd bij. “Je kan een baby tot zes maanden, een jaar, een maand, 24,5 weken, niet verwennen.” Het is elke keer een andere, redelijk arbitraire hoeveelheid tijd maar het is nooit meer dan twee jaar. Er schijnt een soort consensus te zijn dat je vanaf de tweede verjaardag een kind ab-so-luut kan verwennen.
Het punt is dat ik niet zo helder heb hoe dat er dan uit ziet en belangrijker nog, wat dan de gevolgen zijn? Hoe verwen je een kind? En wat gebeurt er dan?
Het grenzeloze kind.
Daar komt ie, het schrikbeeld. Het kind in de rij bij de supermarkt wat luidkeels snoep eist, of het vreselijke kleine monster wat andere kinderen terroriseert. Het kind wat niet luistert en totaal losgeslagen is. Het kind wat niet door de ouders gecorrigeerd wordt. Dat is dan het verwende kind.
Ja, ben ik het dus niet mee eens. Ten eerste zie ik in die voorbeelden een moe kind, een autistisch kind en een kind met ADHD. Dat zijn geen verwende kinderen, dat zijn kinderen met een gebruiksaanwijzing. En dan komen we bij de clou, dat het niet door de ouders gecorrigeerd wordt. Want dat moet. Als jouw kind zich misdraagt hoor je als ouder een streng doch rustig standje te geven waarna het kind zich braaf in de situatie beschikt.
Niet dat dat ook maar enige grond in de realiteit heeft hoor. Je weet niet hoe moe een ouder is, je weet niet hoe vaak ze er al iets van gezegd hebben, je weet gewoon niet wat ze hebben meegemaakt en je weet niet of de ouder misschien net met een ander kind bezig is en even iets niet ziet.
Hoe dan ook, ik dwaal een beetje af. We hebben het over een theoretisch vreselijk kind wat vanalles eist en zomaar zonder reden andere mensen lastig valt. Wat een verwend kind….
Hoe is dat dan gebeurt denk je? Door knuffels? Geduld? Aandacht? Wie is er ooit slechter geworden van normale aandacht? Dit is er niet, dit bestaat gewoon niet.
Er bestaan echt wel kinderen met gedragsproblemen maar die zijn ofwel erfelijk ofwel door verwaarlozing ontstaan. Je weet wel, verwaarlozing, het ding wat snotverdulleme aangeraden wordt om je kind maar niet te verwennen!!!!! Stelletje idiote, onzinnige, grrgmmmsbbuttttt!!!!!
(Oké, dat ging te ver. Geef me even. Ik ga tellen en theedrinken. Zo terug.)
Het oudere kind.
Nu we hebben vastgesteld dat verwennen eigenlijk niet bestaat, of in ieder geval niet in de negatieve zin, wil ik het even over die leeftijd hebben.
Kijk, ik ben blij met een weerwoord, echt waar, maar ik hang zo op die grens. Dat je vanaf een bepaalde leeftijd een kind wel kan verwennen. Daar ben ik het niet mee eens. Of beter gezegd, het is geen negatief iets.
Ik verwen mijn kinderen. Zo vaak en zo veel mogelijk. Met knuffels, aandacht, voorlezen, luisteren naar hun verhalen. Maar, en nu komt ie, ook met lekkers , een lift naar school geven, hun favoriete tijdschrift kopen. Absoluut schuldig.
Betekend dat dat mijn kinderen de hele dag op hun respectievelijke reten snoep eten, omringd door speelgoed terwijl ik ze overal naartoe breng? Nee, natuurlijk niet. Zo zou ik een partner of familielid ook niet behandelen. Dan neem je zelfstandigheid weg en dat is dus weer verwaarlozing.
Op dezelfde manier waarop ik de volwassenen om me heen met tijd, aandacht, gunsten en soms materiële dingen verwen, doe ik dat ook bij mijn kinderen. Weet je wat ze daarvan worden? Gul, ze worden gul.
Een kind dat verwent wordt krijgt genoeg. Een mens wat genoeg heeft kan geven. Aan de andere kant kan een mens wat constant te weinig heeft niet veel overhouden voor de omgeving. Die beschermen wat ze hebben.
Wat moet je nu met die haters?
De volgende keer dat iemand zegt dat jij jouw kind verwent kan je ze groot gelijk geven. Ja, wij verwennen onze kinderen. Het is namelijk heel fijn om verwent te worden en er is zeker niets mis mee.
Hebben ze dan nog commentaar? Dan mag je ze jouw respectievelijke reet laten zien ( met broek er om heen! Sjeez!) en al knuffelend weglopen. Dat zijn niet jouw mensen.
Verder lezen?
The post Kan je een baby verwennen? appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Laat een reactie achter
