Ik heb geen designer huis. In geen enkele hoedanigheid zou een tijdschift over interieuren ooit een reportage doen over mijn huis. Nou ja, misschien als voorbeeld hoe het niet moet.

Er staan wel wat leuke meubels hoor. En de muren zijn ooit heel kek geverfd. Maar er ligt ook een hoop rommel en over die kekke verf staan best veel kinderkrassen.

Ik heb een kinderhuis. Een huis waar alles wasbaar, afneembaar of heel makkelijk te vervangen is.

Ik heb maar heel weinig breekbare spullen en vrijwel niets giftigs in huis. Die ene fles bleek staat zo hoog, dat ik op een kruk moet staan om er bij te kunnen.

Soms ben ik wel eens in hele mooie huizen. Dan kijk ik wat jaloers in het rond. Zo’n hippe kast, waar dan drie welgeplaatste beeldjes in staan, dat wil ik ook wel. Mijn kast staat prop en prop vol. Het is niet dat ik geen mooi huis kan waarderen. Ik kom best graag in mooie huizen.

Toch ben ik blij met mijn kinderhuis. Het is nooit echt opgeruimd, het speelgoed puilt uit de lades. Maar er kan ook eigenlijk niets verkeerd gaan.

Met enige regelmaat zijn er meer dan mijn eigen drie kinderen in huis. Dan trekken ze de hele boel overhoop. Dan rennen ze door de woonkamer. Dan spelen ze met de potten en de pannen in de keuken. En dat is ok.

Dat is het leuke van mijn kinderhuis. Er is maar heel weinig wat niet mag. Op het bed mag gesprongen, de vloer mag vuil. Er is eigenlijk niets wat echt niet vies mag worden. De bank is van hout en plaid. Het kleed stoot vocht af en was niet duur. Peuters rennen lekker billenbloot rond. Ongelukjes zijn sneller opgeruimd dan ik een luier kan verschonen.

Als dan aan het einde van de dag alle kindjes in hun eigen huis zijn, dan ben ik zo trots op mijn kinderhuis. Wat opruimen, afnemen en stofzuigen en alles ziet er weer uit zoals het hoort.

Geen designer die er blij van wordt, maar ik wel.

Ooit, als de kinderen groot zijn, dan wil ik een mooi huis. Met leuke retro meubels en alles op een slimme plek. De verzameling aardewerk die nu goed verstopt staat mag dan in een hippe vitrine. Kan ik er even van genieten.

Totdat ik, met wat geluk, oma wordt. Want zo heel stiekem verheug ik me er al op. Een kleinkinderhuis.

The post Mijn huis is een kinderhuis. appeared first on DolleMoeder.