Eeeh, wacht, ik begin niet goed. Lamme effe uitleggen wat ik bedoel. Twee tellen, eerst een kop thee.

Zitten jullie er ook middenin? Of misschien ben je er net doorheen? Hoe dan ook, als je schoolkinderen hebt dan snap je vast wel wat ik bedoel. Die paar weken voor de zomervakantie waarin de school bedenkt dat ze het ‘leuk’ moeten maken door allerlei rare uitjes te verzinnen. Theater hier, brunch daar en de wereld aan extra speciale, mega leuke activiteiten.

Klinkt misschien wel gezellig, maar het zijn allemaal prikkels en school is al bepaald niet prikkelarm . Logische gevolg is een school vol overprikkelde kinderen die dan vrolijk weer met de ouders mee naar huis worden gestuurd. Fijn wel.

Overigens doen ze het twee keer per jaar hè. Voor de kerstvakantie heb je ook zo’n moment. Tegen de tijd dat pakjesavond er is zijn die kinderen te moe om nog behoorlijk met hun familie te vieren. Hebben ze namelijk op school al gedaan. Zit je daar met je zak vol kado’s en luid brullend nageslacht.

Ik heb nu thuis (Oké, niet nu, nu. Nu zitten ze op school, waar ze vandaag per se met de fiets naartoe moesten omdat ze vanmiddag naar een theater ding gaan.) twee jongens die echt totaal stijf staan van de prikkels. Boos, huilbuien en nergens zin in. Echt, ik ben blij dat ze het leuk hadden op school en ik gun de docenten hun speciale dagen wel, maar moet dan nu allemaal in die laatste weken?

School is, zoals ik al zei, inherent een plek vol prikkels. Het ene kind kan daar beter tegen dan het andere maar het is voor allemaal werk om de boel te verwerken. Voor prikkelgevoelige kinderen telt dat extra, heel extra. Oh, en die kleintjes die wat meer last hebben van overprikkeling? Dat zijn er nog best veel hoor. Rustig de helft van de klas.

Zie je, we zijn helemaal niet gemaakt op de hoeveelheid prikkels die we nu binnen krijgen. Iets van dat een jager verzamelaar in haar leven evenveel prikkels binnenkreeg als wij in een dag. Evolutie is leuk maar gaat niet zo snel dat we die verandering kunnen bijbenen.

Ja echt hoor. Ik snap het wel. Het is mooi weer, de leerlingen willen sowieso liever buitenspelen (doe dat dan gewoon, dat is al bijzonder genoeg) en de docenten kijken ook uit naar een vakantie. Dan ben je natuurlijk geneigd om wat meer leuke extraatjes te plannen. Snap ik best hoor. Kan je zelf ook even uit de sleur.

Niet zo leuk voor de ouders. Overigens niet alleen maar vanwege de afreagerende kinderen in de middag. Scholen hebben namelijk een beetje het idee dat er in elk gezin een ouder zit die niets liever doet dan de school faciliteren. Of je ze vandaag even ergens anders en een kwartier later ophaalt, morgen met de step naar school brengt en vrijdag een volledig verzorgde vijf sterren lunch mee geeft in containers van afbreekbaar bio plastic met een gouden randje! Oh, je je moet natuurlijk ook zestig uur per week te werken in een topfunctie want wat doe je anders met je leven?

Nou, dat dus. Ik ben er klaar mee. Niet dat ik er iets aan doe hoor. Elke zomer en elke winter overweeg ik een brief naar de directie en elke keer doe ik het niet. Ik ben toch al die zeur moeder, dat rare mens. Het lijkt me sterk dat deze landelijke en stevig ingebedde traditie gaat veranderen omdat ik een mailtje stuur. Mogelijk krijg ik dan te horen dat mijn kinderen ook op school kunnen blijven terwijl de rest wat leuks gaat doen, want dat is namelijk echt een werkbare optie…. (Sarcaaahaasme!)

Toch zou ik het graag anders zien. Leuke uitjes zijn prima maar liever wat gespreid over het jaar. Hou het rustig op school dan heb ik er ook nog een kind aan thuis.

Verder lezen?

Rant: Ja, jij wou kinderen

De wereld op z’n kop; vergaderrecht.

The post Rant: de grote zomer overprikkeling! appeared first on DolleMoeder.