Ok. Je hebt dus zo’n baby en het gaat best goed. Je doet je hippie ouder ding waarbij de kleine in een draagdoek woont en lekker tegen je aan slaapt, dag en nacht. Het begin was best moeilijk (waarom komt er dan ook geen gebruiksaanwijzing je kut uit in plaats van die placenta?) maar we zijn een kleine drie maanden verder en je voelt je eindelijk weer enigszins competent.

Boem! Opvang!

Of je nu weer gaat werken, naar de tandarts moet of (gasp!) af en toe een klein beetje tijd nodig hebt voor jezelf. Op een gegeven moment moet er iemand anders dan jij voor je kindje zorgen. Niet lang, maar een paar uur, maar in die paar uur moeten er dingen gebeuren. En dat is waar de schoen soms gaat wringen.

Ik hoor regelmatig dat ouders onder druk worden gezet om hun kind te slaaptrainen omdat een oppas of de opvang de kleine niet in slaap krijgt. Dat gaat soms zelfs zover dat ze het kind gaan weigeren als er niet aan de eisen wordt voldaan…….soort gijzeling dus. Leuk wel…

Vandaag gaan we bekijken of die training wel nodig is en of het hele idee überhaupt nut heeft. (spoiler; nope, nee, niet, helemaal niet, niet eens een beetje.)

Wanneer een baby uit de vagina of de chirurgische snede tevoorschijn komt heeft de kleine een aantal verwachtingen. Dat is zo met de mens mee geëvolueerd en enigszins belangrijk. In een notendop gaat het om continu lichaamscontact totdat ze zelf wegkruipen, borstvoeding totdat ze zelf weg eten en hulp bij het slapen totdat ze zelf wegdromen.

Kinderen zijn ontzettend sterk. In de meest ellendige situaties weten ze toch op te groeien. Je kan sleutelen aan de biologische voorwaarden, maar met een prijs. Het geeft een kind namelijk stress, behoorlijk veel stress zelfs. Dat kost energie en die energie kan niet besteed worden aan een normale ontwikkeling. Je gaat dan tekorten en achterstanden creëren.

Er is hier veel meer over te vertellen, maar dan ben ik een boek aan het schrijven. Even in het kort: een kind wat zonder de biologische voorwaarden opgroeit staat onder stress, dat is slecht en creëert problemen. Hoe minder er aan de voorwaarden voldaan wordt, hoe meer stress en hoe groter de ellende.

Met slaaptraining ga je flink sleutelen aan die biologische voorwaarden. De behoefte aan continu lichaamscontact en aan hulp bij het slapen wordt ontnomen. Vaak komt daar dan ook een voedingsschema bij en dan is het cirkeltje mooi rond. Het is overduidelijk dat slaaptrainen niet goed voor de gezondheid van een kind is.

Om het maar even in het belachelijke te trekken; het is vast ook makkelijker voor de opvang als een kind minder eet. Maar niemand zal vragen om een baby te leren met minder calorieën af te kunnen. We erkennen dat voeding belangrijk is en doen moeite om dit in een kind te krijgen.

Als je je zorgen maakt voordat het kind bij de opvang of de oppas is geweest, heb dan nog even geduld. De kans is best groot dat het hele probleem niet gaat verschijnen. In dit stuk vertel ik over gewenst gedrag. Natuurlijk vind ik het leuk als je even gaat lezen, maar de samenvatting is dat ieder mens zich buitenshuis aanpast, zo ook een baby. Dat is normaal en prima.

Het kan best gebeuren dat jouw kleine slaapmonster, die altijd drie liedjes, een half uur wiegen en vier borsten nodig heeft om bij jou in slaap te vallen, bij de leidster zo gaat liggen en wegsnurkt. Betekend niet dat jij iets fout doen, lees mijn stukje dan toch maar even.

Geef het een paar dagen voordat je echt in paniek raakt. Als het dan echt niet lukt, zijn er nog andere oplossingen.

Ok, je baby heeft uitgebreid gewend bij de opvang of oppas, jullie hebben het echt geprobeerd en het gaat niet. Helaas heb jij geen zoet kind. Ook dat is niet erg. Een sterke eigen wil is misschien veel werk als ze klein zijn, maar wel heel fijn als ze eenmaal volwassen zijn.

Een goede opvang zal zelf oplossingen zoeken en het probleem niet bij jou leggen. Ervaren en geduldige leidsters hebben een hele trukendoos. Een lieve en geduldige opa of oma zal ook eerder naar tips vragen dan slaaptraining eisen.

Helaas is het niet altijd zo mooi. Soms heb je pech en staat er iemand tegenover je die eist dat jij thuis je kind allerlei rare dingen aandoet zodat zij het die paar uurtjes wat makkelijker heeft. En dat is best apart, als je er over nadenkt. Stel je nu eens voor dat er op een opvang een leidster is die het verschonen moeilijk vindt. Bij kindjes die stil liggen lukt het nog net, maar jouw kleine is een friemelkont en de poep zit soms aan de muren. Zou je het dan normaal vinden dat die leidster van jou eist dat jij je baby even zindelijk maakt? Of heeft ze gewoon wat training en tips nodig van haar collega’s?

Mochten ze het echt zelf niet kunnen verzinnen, dan kan jij wat mogelijke oplossingen geven. Denk dan aan: dragen in een drager, slapen op de groep (in de box bijvoorbeeld), slapen in een wandelwagen (dat kan alleen buiten en onder toezicht), niet te slapen leggen en laten omvallen, een gedragen shirt van jou mee (let op, dat mag niet los in het bed, onder het laken kan het wel) of gewoon accepteren dat de kleine wakker blijft.

We hadden al uitgebreid besproken dat slaaptraining schadelijk is voor kinderen. Komt nog eens bij dat het geen zin heeft. Er is echt geen enkel bewijs dat kinderen beter gaan slapen door ze te ’trainen’. Sterker nog, het zou wel eens andersom kunnen zijn. Oftewel, de kans is groot dat je je kleine schade doet, de normale ontwikkeling verstoord en dan ook nog eens een kind krijgt wat slechter slaapt dan daarvoor. Heel nuttig allemaal. (Niet!)

Zeker wanneer het trainen wordt gedaan voor een opvang of oppas is het echt een oefening in nutteloosheid. Soort van alsof jij mij gaat sommeren mijn keuken op te ruimen, met de verwachting dat jouw keuken dan schoner wordt. Zelfs al zou het lukken om dat kind in de thuissituatie eenzaam in dat bed te proppen, zegt dat dus echt niets over hoe het gaat op de opvang. Helaas komt het allemaal neer op het karakter van je kind en de skills van de oppas.

Als jouw opvang of oppas echt blijft eisen dat jij en je kind zich aanpassen omdat zij dan denken het makkelijker te hebben, dan is dat mijns inziens een teken dat jullie niet op de goede plek zitten. Waar dat een oma of andere familie betreft is dat natuurlijk heel vervelend, maar je kan dan echt beter naar een andere plek zoeken. Een boze tante is niet belangrijker dan een beschadigd kind.

Waar professionele opvang nodig is ben ik fan van de gastouders. Het is misschien even zoeken (er zijn zeker ook gastouders die rare eisen stellen) maar een goede gastouder is echt goud waard. Die wordt onderdeel van het gezin en heeft vaak meer tijd en aandacht voor een kind.

Dat gezegd hebbende, er bestaan ook hele goede kinderdagverblijven. Het blijft een kwestie van goed zoeken, lang praten en hoge eisen durven stellen.

The post Slaaptraining voor de opvang. appeared first on DolleMoeder.