Veiligheid in het water.
Jullie kennen mij allemaal als die onverantwoorde moeder die zijn
kinderen overal op laat klimmen. Meestal ben ik erg chill met dat veiligheid thema maar er is wel een beetje een uitzondering: bij het water.
Ik blijf een relaxte (lees; luie) ouder, maar jarenlang werken in een zwembad heeft toch wat sporen achtergelaten. In de vakantie bestond het werk vooral uit toezicht houden en dat toezicht houden bestond voor een choquerend groot deel uit ouders vragen om in de buurt van hun jonge kinderen te blijven. (Als in “mevrouw, ik snap dat u lekker op het grasveld ligt te zonnen maar uw kind ligt in het diepe en kleuters hebben nog niet zo vaak een zwemdiploma.”)
Hoe dan ook. Hier zijn een paar tips van mij voor jou. Over water en veiligheid en hoe je de boel ook nog een beetje leuk houdt voor jezelf.
Blijf er bij.
Dat dus. Het voorbeeld wat ik hier boven noem? Dat was geen uitzondering. Zolang je kind nog geen goede en lange stukken zonder hulp kan zwemmen is het best wel belangrijk om in de buurt te blijven. Niet alleen in het zwembad waar je op je vingers getikt wordt al je het niet doet, maar ook bij de zwemplas en andere water-speel plekken.
Blijf er bij maar maak jezelf ook niet gek. Goed zicht en vijf seconden sprint afstand is in principe voldoende. (Que mijn oude manager die een hartaanval krijgt als ie dit leest omdat hij altijd stond op maximaal een armlengte afstand. Dat is niet te doen man, die kinderen zijn snel!)
Gebruik je gezonde verstand. Diep water? Dan moet je er naast staan ja. Ondiepe waterspeeltuin? Blijf gewoon goed in zicht. Pas het een beetje aan op de leeftijd van je kind. Kom ik zo op terug.
Gebruik drijfmiddelen.
Het idee om iets om het lijf van je kind te binden wat drijft lijkt een open deur, maar het is gedoe en veel kinderen willen het niet dus veel ouders hebben er geen zin in.
Hier heb ik eens uitgebreid geschreven over die drijfmiddelen. Even heel kort; vleugeltjes zijn stom en ik snap best dat kinderen daar vaak geen zin in hebben. Ze zitten niet lekker en je kan je armen amper bewegen.
Voor peuters en kleuters hou ik wel van een vest. (Geen reddingsvest! Check deze link voor de goede. ) Meer bewegingsvrijheid en een minder rare drijfhouding.
Gebruik geen drijfmiddelen.
Ja, ik spreek mijzelf tegen. Nou en? Mijn blog, mijn regels.
Het punt van drijfmiddelen is dat zowel jij als je kind er op gaan vertrouwen. Dat is niet altijd terecht. Zeker die stomme zwemvleugels zijn behoorlijk onbetrouwbaar. Ze gaan nog wel eens af (zeker bij een glijbaan) of raken lek. Ook houden ze niet altijd een kind echt boven water. Ineens is je spruit een kilo of wat aangekomen en terwijl jij rustig staat te kletsen gaat er iemand langzaam onder water. Niet heel gezellig.
Door juist geen drijfmiddel te gebruiken dwing je jezelf om goed op te letten en leert je kind dat de bodem van het zwembad maar heel even leuk is.
De opsta reflex.
“Ja maar het water is ondiep!” Hoor ik ouders roepen. “Als ie valt staat ie zo weer op.”
Nee dus. Niet alle kinderen. Ik heb het vaak genoeg gezien en het ziet er eng uit. Opstaan in water is een vaardigheid die het ene kind sneller leert dan het andere. Ik heb nog geen neurotypisch kind meegemaakt die het zo rond het vijfde jaar niet kon maar daarvoor is het best normaal om er moeite mee te hebben.
Pas als je gezien hebt dat je kind na een val in ondiep water (waarbij ze kopje onder ging) zelf weer opstond kan je wat meer vertrouwen in de veiligheid van je kleine spetteraar hebben. Tot die tijd is het best wel belangrijk om er echt dicht bij te blijven! Nog iets wat best wel belangrijk is; je kind dus ook de kans geven om te vallen. Niet meteen overeind houden en ook niet onmiddellijk oppakken. Wacht een tel of twee en kijk heel vrolijk als ze boven komen (met of zonder jouw hulp). Ja, vrolijk kijken, ook als je schrok. Anders gaan ze nooit meer onder water en mag je een zwemdocent heul veul geld betalen tegen de tijd dat er zwemlessen komen kijken.
Geef het goede voorbeeld.
Ouders met droog haar. Ik had er echt een hekel aan. Hypocriet als wat, want met mijn dreadlocks was het ook niet altijd handig om ze nat te maken. Maar goed, je weet vast wel wie ik bedoel. Meestal een moeder en dan met gekapt haar en make-up op, wat ze heel netjes droog houdt.
Ga onder water, doe gek, speel, spetter en wordt nat. Maak (als dat kan ivm veiligheid) een bommetje in het diepe. Kinderen kijken bij jou de kunst af.
Niet te veel focussen op die veiligheid.
Je gaat zwemmen om lol te maken. Niet om in een bubbel te zitten. Ga juist eens naar het diepe. Dan zien kinderen tenminste dat het diep is. Hup, kind op je rug en een stukje zwemmen. Spannend joh!
Of ga van de kant springen. Jij in het water en kind naar je toe laten springen. Meteen doen alsof je de spetters heel erg vind en dat er een vloedgolf kwam en je amper kon blijven staan. Dan springen ze de volgende keer nog harder.
Zelf van de kant af springen (en een beetje onder water gaan) is niet alleen handig qua watervrij zijn (alles durven in het water) maar ook qua veiligheid. Mochten ze een keer echt ergens in donderen dan hebben ze het al een beetje geoefend.
Hoe dan ook, succes met de vakantie, de chloorlucht en de dure patat die je toch elke keer weer koopt. Zwem ze!
Verder lezen?
The post Veiligheid in het water. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Laat een reactie achter
