Is Pride vieren echt zo overdreven?
Het is Pride seizoen. Of eigenlijk, het grootste gedeelte ervan is alweer afgelopen. Er zijn feesten geweest, optochten, boten en een hele hoop kritiek.
Men roept dat het zien van feestende homo’s hun zaak geen goed zou doen. Zo vestig je alleen maar aandacht op jezelf en daarbij doe je maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Lekker Hollands en zo. Iemand nog een klef broodje kaas?
Wat is Pride eigenlijk?
De meeste mensen kennen de Pride viering alleen als een feestelijke optocht. Iets met bijna blote mannen op een boot. De waarheid is behoorlijk anders.
Pride is eigenlijk wel te vergelijken met een onafhankelijkheidsdag. Neem 4 juli in Amerika, dan vieren ze het opstellen van de Declaration of Independence. Dat doen ze niet door overal documenten te schrijven en feestelijk te ondertekenen. Dat doen ze met vuurwerk, parades en schijnbaar barbecues. Wat je doet op een viering heeft eigenlijk zelden veel te maken met wat je eigenlijk viert.
Zo is Pride ook eigenlijk een herdenking. Van de Stonewall rellen welteverstaan. In 1969 besloten zo’n 200 LGBTQ+ mensen dat ze er genoeg hadden. Met voorop Marsha P. Johnson verzetten ze zich tegen het politiegeweld wat ze zo vaak moesten verduren.
Elk jaar daarna geven we een feestje voor die groep, voor hun moed, hun onverzettelijkheid en de offers die ze hebben gebracht. Dat feestje mag best vrolijk zijn, gelukkig hebben we tegenwoordig best wat om te vieren. (Maar ook nog een hoop te betreuren.)
Naakte mannen op een boot.
Toch hoor je het elk jaar weer. Pride zijn alleen maar wat naakte mannen op een boot. Overdreven gedoe en waarom moeten ze het in je gezicht wrijven? Doen wij toch ook niet?
Ten eerste; ja, dat doen jullie (en met jullie bedoel ik de klagende hetero’s) wel! Op reclame posters, in films, op TV, in boeken op straat en zeker op social media. Overal zoetsappig gelukkige hetero stelletjes. Ik heb er geen problemen mee hoor. Sterker nog, ik vind dat het niet aan mij is om er een probleem mee te hebben. Liefde uitdrukken is een menselijke behoefte en eenieder die het daar niet mee eens is kijkt maar weg.
Ten tweede; Het is niet overdreven. Het is belangrijk en nodig. We zijn er nog lang, echt nog lang niet qua acceptatie en rechten. (Ik mag geen bloed doneren bijvoorbeeld en elke cis-hetero idioot wel, ongeacht gedrag.) En ja, zo’n feest draagt bij aan zichtbaarheid en dus ook aan acceptatie.
Ten derde; Pride is meer, veel meer, dan blanke homo mannen! Weet je nog die Marsha P. Johnson waar ik het net over had? Zij was een gekleurde, transgender vrouw. Pride gaat over alle letters!
Ten vierde: Jullie zijn hypocriet!
Jullie zijn hypocriet!
Carnaval, kermis, bloemencorso en zomerparade. Voel je waar ik heen ga? Nee? Is oké, pak mijn hand, ik neem je even mee.
Al die vieringen en die parades staan vol met dansende, gek verklede (en maar al te vaak halfnaakte) mensen. Harde muziek, glitterkanon en gaan met dat feestje! Heel normaal. Niemand roept elk jaar dat carnaval een schande is en een slechte naam geeft aan de hetero’s die het vieren.
Dat is dus hypocriet. Alle kritiek die ik hoor over Pride zijn dingen die prima zijn als het om een bloemencorso gaat. Sterker nog, op het laatste bloemencorso waar ik bij was waren het halfnaakte en heftig opgemaakte jonge tiener meisjes die de boot vrolijk dienden te dansen. Allemaal uiteraard ter vermaak van de menigte en financieel gewin voor het bedrijf wat de boot zo fijn gesponsord heeft.
Daar heb ik pas echt een probleem mee. Is dat nu de ‘normaal’ waar wij naar dienen te conformeren? De seksuele exploitatie van jonge (denk, twaalf tot veertien jarige) meisjes? Sorry hoor, maar dan heb ik toch liever een volwassen vent in een string.
Verder lezen?
The post Is Pride vieren echt zo overdreven? appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Laat een reactie achter
