Leuk toch? Zien dat je neefje een 8 voor wiskunde had, of de dochter van je vriendin een ruim voldoende voor spelling. Doet het ook goed bij oma, die geeft er nog wel eens een centje voor (nou ja, centje, tegenwoordig gaan daar harde euro’s tegenaan).

Mijn jongens hebben de map ook weer meegekregen. De laatste keer van deze school want na de vakantie beginnen ze ergens anders. (En blij dat ik daarmee ben, maar goed, dat is een ander verhaal).

Ik heb hun rapport nog nooit gedeeld, eigenlijk voornamelijk omdat ik geen tabak kan maken van dat kloteding. Er staan woorden zoals “ruim voldoende”, en staan letters van A tot E, er staan romijnse cijfers, meestal in combinatie met de letters, maar niet altijd, en er zijn wat grafiekjes waar ik al helemaal niets van kan maken (nou ja, papier mache moet nog wel lukken denk ik). Het zal allemaal wel. Het interesseert me eigenlijk ook niet zo.

Ja echt, ik vind het niet zo boeiend hoe mijn kinderen ‘het doen’ op school. Ze leren, ik merk duidelijk dat ze vaardigheden opdoen. Exact op welk nivo en hoe snel, is dat nu echt heel noemenswaardig?

Weet je wat mij dan zo opvalt. Dat diezelfde ouders, of alle andere volwassenen in mijn telefoon, nou nooit hun eigen ‘rapport’ delen. Ik zie nooit een functioneringsverslag voorbij komen, of een evaluatie. Ik heb ook zelf nooit enige neiging gehad om die van mij te delen. (En even een zij puntje. Wie hier is er ook zo ontzettend klaar met “En, hoe vind jij dat het gaat?” Wat een ontzettende, voorspelbare, klotevraag.)

Ik snap ook prima waarom je die niet deelt. Een dergelijk oordeel is erg prive. Er zijn best uitzonderingen hoor, maar de meeste mensen vinden het niet leuk om zo te kijk te staan.

Tja, en dan nu de vraag…..als wij het niet leuk vinden, vinden onze kinderen dat dan wel?

Dat hele krijgen van een rapport lijkt me dus al naar. Als kind kon ik er niets mee. Mijn school had een kartonnen, uitvouwbare kaart met handgetekende grafieken. Mooi hoor, maar ja, niet alle grafieken waren goed en dat ging mijn moeder dan zitten bespreken met mijn leerkracht. Heel lief hoor, maar wel over mijn hoofd.

Ik ben zelf nog nooit een evaluatiegesprek ingegaan met een huppeltje, ook niet als ik zeker wist dat het goed zou zijn. Iemand hier die het leuk vindt? Die er naar uitkijkt?

Even een gewetensvraag he, en echt een vraag want ik heb geen idee. Als je dit nou leest nadat je het rapport van je kind gedeelt hebt, had je het van te voren gevraagd aan dat kind? En hoe zou het zijn als je werkgever jouw verslag deelt? Met toestemming? Zonder?

Anyhow. Mijn punt is wel duidelijk denk ik. Het is eigenlijk gewoon raar, dat delen van prestaties. Het zegt iets tegen je kind en ik weet niet of dat nou wel zo leuk is, ook al doe je het omdat je trots bent op alle resultaten.

Vind ik nou dat je een slechte ouder bent als je het wel doet? Nou….nee. Even heel eerlijk, als ik nou een mooi, begrijpelijk, rapport had gekregen van school, misschien had ik het dan ook wel eens gedaan. Zonder er al te veel bij na te denken.

Uiteindelijk is dat het enige wat ik nu zou willen bewerkstelligen. Als nu over een tijdje weer zo’n te groot rapport in een te kleine schooltas vind, denk er dan eventjes over na. Praat even met je kind. En deel het misschien niet.

The post Rapport! appeared first on DolleMoeder.