Voor de ongeduldigen onder ons, de tl;dr versie is dat we nog maar twaalf jaar hebben om de opwarming van de aarde te stoppen of om te keren, anders worden grote delen van onze planeet onbewoonbaar. De verandering die nodig is, is zo drastisch dat wetenschappers betwijfelen of het gaat lukken. Het komt er een beetje op neer dat we heel ernstig in de nesten zitten.

Ik heb het artikel niet meteen gelezen toen het langs kwam, ik kon het niet. Na het lezen heb ik er niet over gepraat, niet over geschreven. Ik kon het niet. Er waren een paar weken nodig om deze informatie te verwerken. Ik wist wel dat het erg was maar hoopte op meer tijd. Die is er niet.

Even iets heel anders. Misschien helpt een zijstraatje jullie ook om het nieuws te verwerken, mocht je het nu voor het eerst op je bord krijgen. De meeste nieuwe veganisten maken een aantal stadia door. Die wil ik hier kort uitleggen.

Eerst de realisatie. Je beseft dat je veganist wil zijn. Dan komt verwarring, wat kan je nog eten en wat moet je nu doen met je schoenen? Na een paar weken of maanden zit je er lekker in en komt de enthousiaste fase. Je bent er geheel van overtuigd dat je, als je het maar goed uitlegt, iedereen in je omgeving kan overhalen. Veganisme is immers zo makkelijk en logisch.

Na de enthousiaste fase komt verbittering en dat is nog best gevaarlijk. Je realiseert je dat zieltjes winnen nog niet zo makkelijk gaat. Dat mensen waar je om geeft iets blijven doen wat jij nu verafschuwd, ook al heb je ze verteld over de kalfjes en de varkens op transport. Nu kan je een afkeer krijgen van de mensheid en als je niet voorzichtig bent blijf je daar in hangen. Daar kan een activisme uit voorkomen maar meestal met een hele hoge prijs, je mentale gezondheid.

Gelukkig komen de meeste veganisten weer voorbij die bitterheid. Je leert met compassie te kijken naar alle dieren, ook de mensen om je heen. Je leert dat voorleven en lekker koken soms de beste manieren zijn om een boodschap te verspreiden. Dat is meteen de laatste fase, acceptatie. Je accepteert dat de wereld nog niet zo ver is, dat er tijd nodig is, dat je geduld moet hebben.

Ja, en dan komt dus dat rapport. Die tijd die je dacht te hebben is op. Eeeeh, wacht even. Ik ga te snel. Eerst iets uitleggen.

Carnisme , een dieet en levensstijl waarbij zowel plantaardige als dierlijke producten geconsumeerd worden, is de grootste bijdrage van de individuele mens aan klimaatverandering. Omgekeerd is het beste wat wij als persoon kunnen doen tegen klimaatverandering een veganistische levensstijl. Beter dan je auto laten staan, beter dan kort douchen en een stuk beter dan plastic rietjes weigeren.

In dit artikel wordt het uitgebreid uitgelegd en hier is een andere studie met dezelfde conclusie. Geen zin om te lezen? Hier is een kort filmpje waar de impact van veganisme vs carnisme wordt besproken.

Dit is overigens geen al te nieuwe ontdekking. We weten het al vrij lang en studie na studie geeft bevestiging. Plantaardig leven betekend dat we een toekomst hebben, dierlijke producten niet.

Ik zat al een tijdje comfortabel te zijn in de acceptatie fase van veganisme. In januari is mijn negen jarige vega-verjaardag. Ben ik nog best trots op. Ik merk dat ik door het nieuws over klimaatverandering een beetje terug val in de bittere fase en dat vind ik moeilijk.

Zie je, het gaat niet alleen maar om mij, ik heb ook kinderen. De gedachte dat we voor hun een barre, vrijwel onleefbare planeet achterlaten zit me heel erg dwars. (Dat is een understatement.) Twaalf jaar is niet veel en het is niet lang daarna voordat er apocalyptische dingen gaan gebeuren. Dat is geen overdrijving. Het klinkt vreemd en onwerkelijk, maar het staat echt te gebeuren, we staan heel letterlijk aan de afgrond.

Tja, en dan zie je om je heen mensen vrolijk vlees en kaas eten terwijl ik zo mijn best doe. Veganisme is niet de enige oplossing, er is meer aan de hand, maar als we vanaf morgen allemaal plantaardig leven hebben we veel meer tijd om de rest uit te zoeken.

Het is moeilijk om naar de carnisten om me heen te kijken en niet te denken dat ze het verpesten voor de kinderen. Het is moeilijk om niet boos te worden, niet te schreeuwen. De laatste weken zijn zwaar en dat gaat niet beter worden ben ik bang.

Lees alsjeblieft de artikelen waar ik naar link. Hier en hier vind je Nederlandse versies als je dat liever hebt. Als je ze gelezen hebt en snapt hoe belangrijk het is, zou je dan een plantaardige levensstijl willen overwegen? Ik beloof je dat het makkelijker is dan het lijkt.

Als ik eerlijk ben komt mijn vraag hier op neer: zou je alsjeblieft veganistisch willen leven? Zodat onze kinderen überhaupt kunnen leven.

Misschien kan je het in een keer of misschien heb je een overgang nodig. Dat is prima. Probeer eens een plantaardige maaltijd of een nieuw product. De de vegan challenge kan je op weg helpen en anders mag je mij om hulp vragen. Dat meen ik. Heb je tips of aanmoediging nodig, stuur me een bericht via Facebook of een mail op dollemoeder@gmail.com. Ik kan je informatie of recepten sturen en desgewenst vertel ik je waar je andere beginners kan vinden om ervaringen uit te wisselen.

Hoe je het ook doet, in welk tempo je het ook doen, alsjeblieft, doe iets. We hebben nog maar twaalf jaar en dat is een ellendig korte tijd.

Verder lezen?

Tien mythes over veganisme die je waarschijnlijk gelooft.

Eerlijk zullen we alles delen.

Ja maar wat eet zo´n veganist dan?

The post Eerste hulp bij klimaatverandering. appeared first on DolleMoeder.