Illustratie door Roan

Bevallen is op zich nog best een intense gebeurtenis. Beetje jammer dat bevallende mensen nogal eens onder druk gezet worden. Midden in een wee is niet het ideale moment om je eerder gemaakte keuzes nog even flink te moeten verdedigen en daarom ben ik van mening dat je bij een bevalling ook een klootzak nodig hebt.

Even een kanttekening; doula’s zijn geweldig. Dat de diensten van een doula niet in de basisverzekering zitten is in mijn onderbouwde mening totaal onverantwoord. Een klootzak bij een bevalling kan meestal niet een professionele doula zijn omdat haar inkomen afhangt van een werkrelatie met verloskundigen en ziekenhuizen. Een klootzak mag niets geven om werkrelaties.

Stapje terug. Die keuzes waar ik het over had. Het is altijd jouw keuze wie er aan je mag zitten en wat ze met je mogen doen. Dat heet autonomie over je lijf en die heb je zelfs nog als je dood bent.

Ook als er iets medisch aan de hand is blijft jouw autonomie gewaarborgd. De kankerpatiënt mag chemo afwijzen, je kan een depressie zonder medicatie doen en je kan een kind op de wereld zetten zonder andermans vingers in je vagina.

Nee, dat veranderd niet omdat er een potentieel mens in je buik zit. Ik ben immers ook niet verplicht om bloed te doneren als een ander dat nodig heeft. En nee, dat veranderd zelfs niet als de arts roept dat de voorgestelde ingreep het beste is voor jouw kind. Het consultatieburo kan ook roepen wat ze willen, jij als ouder bent de stem van je kind en spreekt voor haar welzijn.

Ook al gaat het in de praktijk heel anders (Dat zegt het een en ander over de voortgaande noodzaak van feminisme.) juridisch is en blijft het jouw keuze of je een infuus wil, op het bed wil liggen, een sensor in het hoofd van je baby wil schroeven of een keizersnede ondergaat.

Nou, dat is iemand die bij jouw bevalling is en voor jouw keuzes opkomt. Het is degene die de discussie overneemt, de arts wegstuurt, de verpleegkundige er op wijst dat er iets anders in het geboorteplan staat en keer op keer aan de barende vraagt “Is dit echt wat jij wilt?”

Het is degene die het prima vindt als de verloskundige boos wordt, hem of haar de toekomstige toegang tot het ziekenhuis ontzegt wordt of zelfs lijfelijk voor de barende durft te gaan staan.

Het is een klootzak, een verdediger, iemand die niet aardig, politiek of vriendelijk probeert te zijn. Het is jouw klootzak.

Meestal wordt deze rol toebedeeld aan de partner. Op zich een logische keuze. Hij (de partner is vaak een man maar uiteraard lang niet altijd) is toch wel aanwezig, blij met een duidelijke rol en ambieert meestal geen enkele professionele rol in het hele bevallingsgebeuren.

Toch zou ik er voorzichtig mee zijn. De partner is ook flink emotioneel (logisch), makkelijk bang te maken (“Uw kind staat op het spel hoor!”) (Dat is de zogeheten “dode baby kaart” spelen en het is een vuil spel. Dat kind staat namelijk meestal helemaal niet op het spel. Als dat echt en keihard zo was dan zou het niet nodig zijn om ouders over te halen.) en moet vanuit al die emoties tegen een flinke autoriteit in durven gaan.

Dat is namelijk het belangrijkste kenmerk van de bevalling klootzak; het moet iemand zijn die de dunne schijt heeft aan autoriteit en dat is gezien de standaard westerse opvoeding nog een best zeldzame kwaliteit.

Je vader (dus de toekomstige opa) kan een goede zijn. Of een familie vriend(in). Iemand die je kent, vertrouwd en een grote bek heeft. Iemand die compromisloos gelooft in jouw autonomie en kunde tijdens een bevalling.

Hoe tragisch is het, hoe diep triest, dat ik dit moet aanbevelen. Is dit serieus advies van mij? Ja, en een beetje nee. Het hangt van de situatie af. Weet je dat je in een medische setting gaat bevallen en weet je dat jouw keuzes niet altijd even goed gaan vallen bij het personeel? Dan zou ik een klootzak mee nemen.

Elke extra persoon die bij een bevalling is vertraagd de boel. Bevallingen zijn geen kijksport, horen in het donker en in de intimiteit te gebeuren. Daarom is het zo droevig dat ik echt denk dat nog een persoon een goed idee kan zijn. Ondanks de nadelen van een extra paar ogen is het soms nodig.

Dat is klote, kut, shit. Dat is, zoals ik al eerder zei, een van de meest krachtige voorbeelden waarom we nog lang niet klaar zijn met dat hele feministische gedoe. Bevallen is een feministische daad, het is kracht, vrijheid en een topprestatie, als een zwangere gelaten wordt. Als ze (veel barenden zijn vrouwen maar niet allemaal) het vertrouwen krijgt dat ze zelf echt wel weet wat de juiste keus is voor haar lijf en haar kind!

Tot die tijd beveel ik, zeker bij sommige bevallingen, een klootzak aan. De klootzak m/v/x.

The post De klootzak bij een bevalling. appeared first on DolleMoeder.