Dat het “maar een opiniestuk” is helpt mij niet echt. Dit doet fucking pijn! Niet alleen het stuk zelf maar ook de nonchalante transfobia die er als reactie op komt. Daar wil het ik vandaag over hebben. Over TERF’s, hun stomme argumenten en schijnbaar moet ik ook uitleggen waarom discriminatie een probleem is.

Content en trigger waarschuwing. (Want ja, dat is nodig.) Vandaag ga ik praten over transfobie en als je de lepels niet hebt om die ellende te lezen sla dit artikel dan gerust over. Hier kan je iets vrolijks lezen.

Bij het begin beginnen. TERF staat voor Trans Exclusionairy Radical Feminist. Dus super heftige cisvrouwen die bang zijn voor transvrouwen. Daar ligt bij hun de focus. Transmannen worden betuttelend bekeken als “verloren zusters”. (Ik ben je zus niet, trut.)

Transvrouwen zijn, volgens een TERF, vreselijke en gevaarlijke mensen. Schijnbaar hebben ze het idee dat je feminist kan zijn en tegelijkertijd een groep vrouwen kan weren. Beetje zoals de eerste golf feministen die zwarte vrouwen buiten sloten. Daar schamen we ons nu zeer gepast voor en ik zeg je nu al, over honderd jaar staat ons het schaamrood op de feministische wangen als we aan een TERF denken.

Ik wil even ingaan op de TERF argumenten die ik vaak tegenkom. Overigens niet om eventuele meelezende TERF’s te overtuigen. Dat gaat toch niet lukken en ik ben niet degene die met zachte handschoentjes tegen je gaat praten. Enige meelezende TERF kan aan mijn fictionele ballen zuigen.

Vandaag schrijf ik voor de mensen die ergens wel openstaan voor transgender rechten maar het allemaal ook een beetje moeilijk vinden. Die het niet helemaal snappen en daarom het risico lopen om meegezogen te worden in de discriminerende TERF ideologie.

Dat is het hoofd argument van menig TERF. Trans vrouwen zijn eigenlijk helemaal geen vrouwen maar vieze mannen in een jurk. Hun doel is om vrouwen kleedkamers binnen te dringen om daar lekker te hijgen naar de naakte dames terwijl ze met hun pik zwaaien.

……Echt! Maar echt! Is er iemand die denkt dat transvrouwen een eindeloze lading discriminatie, onveiligheid, een verkorting van hun levensduur en in veel gevallen een zware medische behandeling aangaan om naar andere vrouwen te loeren?!

Dit is gewoon niet waar, totale onzin. Trans vrouwen zijn vrouwen. Er zijn zat lesbische trans vrouwen maar die zijn niet enger dan lesbische cis vrouwen. Het zijn juist trans vrouwen die in dit soort situaties risico’s lopen. Wanneer mogen zij beschermd worden?

Het is in theorie natuurlijk best mogelijk dat een of andere vieze cis vent een jurk aan doet en vindt dat ie dan wel een damestoilet binnen mag. Maar die idioot is dus geen trans vrouw hè! Vieze mannen verdwijnen niet magisch als je trans vrouwen hun rechten ontzegt. Het! Zijn! Niet! Dezelfde! Mensen!

(……excuseer me, ik ga even een kan thee drinken.)

Oké. Ik ben weer rustig. Laten we het over sport gaan hebben.

Dat is het volgende vaak gehoorde argument. Dat als we transvrouwen toelaten in sport (alsof dat nog niet gebeurt) straks alle podia volstaan met valsspelende manwijven die elke wedstrijd winnen.

Onzin en bangmakerij. Ten eerste doen transgender rechten niets met sport. Het is aan elke sport vereniging zelf hoe ze er mee omgaan qua wedstrijden. De wet kan alleen zeggen dàt ze ermee moeten omgaan en graag een beetje netjes ook.

Transvrouwen die hormoontherapie krijgen zijn het statistische voordeel wat ze in theorie hadden na een paar maanden kwijt. Die gemiddelde extra spiermassa die cismannen hebben? Die gaat weg. Het kan ook zijn dat we sport anders gaan indelen. Meer in prestatie nivo’s in plaats van gender. Dat zou voor veel mensen een stuk eerlijker zijn. Zo hebben mannen die toevallig tenger geschapen zijn ook een kans op een medaille en kunnen (cis) vrouwen met extra spieren laten zien dat ze van de mannen kunnen winnen.

Als de argumenten vanuit haat en angst op zijn komt de valse zorg om de hoek. Die arme transjes moeten tegen henzelf in bescherming genomen worden. Er zijn namelijk eindeloos veel mensen die na al die operaties en hormonen vreeeeeselijke spijt hebben. (Niet dat die zogenaamd grote groep mensen te vinden is als er om gevraagd wordt.)

Oké. Het gebeurt wel eens dat er mensen spijt hebben van hun transitie. Dat kan met elke medische handeling gebeuren. Van een electieve cosmetische operatie (denk, boobjob, nosejob) hebben er ook nogal eens mensen spijt en daar doen we niet zo hysterisch over. Mensen met een kunstknie of een keizersnede vinden dat ook achteraf wel eens niet zo geweldig. Al die spijtoptanten verdienen hulp, steun en begrip maar de oplossing is niet dat we boobjobs en keizersnedes vrijwel onbereikbaar maken.

Het is moeilijk in kaart te brengen hoeveel mensen spijt hebben van een transitie. Het schijnt minder dan een procent te zijn. Dat is een heel laag cijfer. Veruit de meeste transgender mensen zijn heel blij met hun ‘nieuwe lichaam’ en de kwaliteit van hun leven gaat er flink op vooruit. Het is niet nodig om uit valse betutteling de transitie nog lastiger te maken dan het al is.

Deze lijkt een beetje op het spijt-argument. Het idee dat je met elke opwelling naar een arts kan stappen en zo, hup, aan de hormonen kan. Wat natuurlijk he-le-maal verkeerd is want in een opwelling over je eigen leven beslissen kunnen we niet hebben natuurlijk.

Zomaar aan de hormonen bestaat niet. Tegen de tijd dat een transgender persoon naar de huisarts stapt om doorverwezen te worden naar een gender kliniek is er vrijwel altijd een hele periode aan uitzoeken, twijfel en zelfinzicht geweest. Niks niet “zomaar”.

Dan volgt er een wachtlijst. Momenteel is die overal zo’n anderhalf tot twee jaar lang. Niet dat je er daarna bent hoor. Na de intake mag je op de wachtlijst voor de diagnose. Na de diagnose (die rustig een half jaar tot een jaar duurt) mag je op de wachtlijst voor de endocrinoloog (degene die de hormonen voorschrijft) en verder en verder en verder. Die hele transitie is een hel van wachtlijsten en gedoe. Er is niets, maar dan ook niets “zomaar” aan. Het is vreselijk, schadelijk, onverantwoordelijk en zelfs dodelijk. (Gender dysforie kan depressies veroorzaken die soms zelfmoord tot gevolg hebben.)

Al die transgender mensen die zomaar rondlopen alsof ze normaal zijn kunnen onze kinderen beïnvloeden! Transgender zijn is besmettelijk en voor je het weet zijn we het allemaal!

Nee. Gewoon nee. Dit is nu haat in zijn puurste vorm. Je gender identiteit is iets wat je voelt, niet een virus wat je oploopt. Natuurlijk is het zo dat kinderen hun identiteit eerder doorhebben als ze voorbeelden zien. Dat is juist goed!

Het heeft mij heel lang en een hoop ellende gekost om te vinden wie ik ben. Had ik ergens in mijn jeugd een keer een leuke trans man gesproken dan was mijn leven heel anders gegaan.

Leven en laten leven, krijg ik wel eens te horen. Laat die rare mensen toch praten, ze doen jou niets. Is dus niet waar. Ze doen mij wel degelijk wat en mijn trans zusters nog meer.

Niet iedereen die TERF gepraat hoort wordt zelf een TERF maar de gedachten komen toch bij mensen in hun hoofd. Er ligt nu een voorstel om de verandering van geslacht makkelijker te maken in de wet. Dat is belangrijk want hoe het nu is, is het een moeilijk proces, vaak duur en daardoor niet voor iedereen toegankelijk. Terwijl het juiste juridische geslacht hebben voor trans personen heel belangrijk is. Je bent een stuk veiliger als je niet constant ge-out wordt door je identificatie en post.

Op dat wetsvoorstel wordt nu zo fel gereageerd. Juist dat zou zo vreselijk gevaarlijk zijn. Als genoeg TERF’s hun zegje kunnen doen is het best mogelijk dat die hele wet door hun toedoen een stille dood sterft.

We leven al in een inherent transfobe maatschappij, het is niet nodig om meer mensen met giftige ideeën een podium te geven. Met name trans vrouwen (en dan weer vooral gekleurde trans vrouwen) hebben te maken met geweld. Psychologisch maar ook fysiek. Gewoon hier, in Nederland, vandaag de dag en niet heel soms maar veel te vaak.

Hoe vaker iemand een TERF hoort oreren hoe makkelijker het wordt om een trans persoon aan de kant te schuiven, niet aan te nemen en geen behandeling te bieden. Zolang het in onze maatschappij oké is voor een krant om dit soort discriminerende opinies te plaatsen blijven trans personen een gemarginaliseerde groep die op zijn best betuttelend behandeld wordt maar veel vaker met geweld te maken krijgt waarbij de pleger zich gesteund voelt door de eerdergenoemde klotediscriminatie!

Over gender mag best best gepraat worden, juist goed. Maar met het gender debat wordt meestal iets anders bedoeld. Het idee dat we moeten praten over het bestaan van transgender personen, over hun rechten en validiteit als mensen.

Nee. Dat mogen we dus niet. Net zo min als we praten over het bestaansrecht van zwarte mensen, cis vrouwen of bejaarden. Of ik mensenrechten heb staat verdorie niet ter discussie!

We kunnen best praten hoe we die rechten gaan invullen zolang het debat maar niet gaat over òf we ze invullen. Zolang transgender mensen in dat gesprek gezien en besproken worden als een groep die gelijkwaardig is aan cis mensen. Niet, zoals het nu vaak gaat, als een zielig groepje wat niet voor henzelf kan spreken.

The post Transgender personen vs TERF; waarom discriminatie zo gevaarlijk is. appeared first on DolleMoeder.