Er zit ook een andere kant aan dat doneren en daar wil ik het vandaag over hebben. Wel even een disclaimer. Ik ben geen verloskundige, geen gynaecoloog en geen arts van welke soort dan ook. Zoals altijd; ik ben een moeder van de geïnformeerde soort. De dingen die ik hier vertel haal ik uit andere bronnen (waar mogelijk link ik die) of heb ik geleerd van vroedvrouwen en verloskundigen.

Het idee is op zich vrij simpel. Als je baby geboren is zit de placenta vol met sappig bloed. Van dat stamcelrijke spul. Sanquin, een bloedbank, heeft bedacht dat het handig is om dat te oogsten. Dat kan nu in een aantal ziekenhuizen in Nederland.

Hoe dat precies gaat? Je bevalt en dan wordt meteen de navelstreng afgeklemd en het bloed opgevangen. (Hoe? Geen idee eigenlijk. In een plastic bakje? Met een spuit? Deze informatie kon ik niet vinden en vond ik dan ook weer niet zo belangrijk.) Het bloed wordt dan in de speciale navelstrengbloed bank opgeslagen en kan van daaruit gebruikt worden voor patiënten die het nodig hebben.

Het is mij overigens niet duidelijk of dat het enige gebruik is. Wordt er ook onderzoek mee gedaan? Dit artikel suggereert van wel.

Hoe dan ook, belangrijk feitje hier is dat de navelstreng dus meteen afgeklemd dient te worden. Bij navraag in een ziekenhuis werd benadrukt dat dat afklemmen binnen dertig seconden moet!

Even een kort, educatief, intermezzo. Wat is een placenta eigenlijk? De placenta is een extern orgaan wat deels onderdeel is van de dragende ouder (vaak moeder) en deels van het kind. Een combi orgaan dus. Kort door de bocht zorgt het dat de voedingsstoffen wel en de (meeste) gifstoffen niet bij het kind terecht komen.

Tijdens de bevalling heeft de placenta nog een andere, handige, functie. De opening in onze bekkens zijn namelijk best smal nog. Het is niet makkelijk voor een kind om daar doorheen te komen. Heeft de natuur het een en ander op bedacht. Schuivende schedelplaten bijvoorbeeld en het feit dat alle baby’s eigenlijk prematuur geboren worden.

De placenta helpt ook mee het het doorgang probleem. Tijdens de bevalling wordt tot een derde van het bloed van de baby in de placenta bewaard. Zo wordt het totaal volume van de baby wat kleiner en kan ie er wat makkelijker uit. Na de bevalling doet de placenta zijn laatste trucje. Pompen. Als een bezetene wordt het bloed weer in de baby geduwd waarna de prachtige placenta een zwanenzang doet, loslaat en geboren wordt. (Waarschuwing: dit is een poëtische oversimplificatie. Het klopt hoor, maar om recht te doen aan het onderwerp zou ik een boek moeten schrijven.)

Zijn we weer op het onderwerp van navelstrengbloed. Zoals we nu geleerd hebben is dat bloed in die placenta niet extra. Het is geen overtollig spul maar onderdeel van de baby. Dat het even extern opgeslagen ligt veranderd daar niets aan.

Het WHO beveelt aan minstens een minuut te wachten met het afklemmen van de navelstreng. Ik ken veel, heel veel, verloskundigen en andere geboorte experts die zeggen dat langer dan dat nog beter is. Gewoon geduldig wachten tot de navelstreng niet meer klopt en er slap en wit uit ziet. Dan is ie klaar met pompen en heeft de baby dus al het bloed. Dat strookt dus niet helemaal met dat navelstrengbloed doneren verhaal.

Om het nog leuker te maken staat op de website van Sanquin de volgende quote:

Vandaar dus dat ik even belde met een ziekenhuis. (En mij voordeed als een zwangere vrouw, mwahahaha. Heel sneaky en zo.) Er moest echt binnen dertig seconden een klem op die navelstreng!

Ik zie de loophole ook wel hoor. Het wordt in de quote gesproken over doneren, niet klemmen. Dus hup, klem er op en dan kan er best even gewacht worden hoor. Maar ja, dan is de schade al gedaan natuurlijk.

Ja, dat dus. Ik ben weer eens boos. Waarom? Om de misleidende manier waarop dit gaat. Neem een andere quote van de site van Sanquin:

Nee! Dat wordt het niet! Normaal is dat dat bloed in de baby terecht komt. Het is namelijk bloed van de baby! Niet iets wat extra is en weggegooid kan worden!

Stel je dit eens voor. Een baby met een naald in de arm waardoor een derde van het bloed wordt afgenomen. Zou je dat doen? Natuurlijk niet! Maar dat is wel wat er gebeurt bij het navelstrengbloed doneren!

Kijk, het is in principe de keuze van de ouders maar als jij geen directe aderlating zou toestaan bij je pasgeboren baby waarom dan wel via de placenta? (Die ook onderdeel is van de baby, weet je nog?)

Er is ook een andere versie van dit verhaal. Commerciële bedrijven ruiken geld en je kan nu navelstrengbloed laten opslaan. Dus geen donatie om een eventueel anoniem persoon te helpen maar een soort reserve potje voor je eigen kind.

Punt is dat het op dezelfde manier gaat. Het is precies dezelfde aderlating maar dan bewaar je de boel voor de theoretische mogelijkheid dat jouw kind het op een dag nodig heeft. Spoiler; ze hebben het nu nodig, meteen na de bevalling.

Of het nu om doneren of opslaan gaat, het hele verhaal is behoorlijk misleidend. Van informed consent kan amper sprake zijn als mensen dit soort misinformatie gevoerd worden. Als je mijn advies wil, laat dan dat bloed lekker zitten waar het hoort, in jouw baby.

Verder lezen?

Het verhaal van patiënten rechten en een bevallingstrauma.

Bevalt het?

The post Navelstrengbloed doneren. Doen of niet doen? appeared first on DolleMoeder.