Nou ja, ik ben dus een trans man. Soms leuk om te zijn en soms wat vervelend. Mensen kunnen namelijk nogal wat vragen stellen en dat kan behoorlijk herhalend zijn. Ter makkelijke referentie, bevrediging der nieuwsgierigheid en ter educatie bij deze de tien vragen die ik het meest hoor over mijn trans zijn. Plus antwoorden natuurlijk.
Ja. Het leek mij best handig om zeker te zijn voor ik mijn leven compleet omgooide, een proces van permanente lichamelijke veranderingen begon en mij blootstelde aan discriminatie.
Het kan best zijn dat je bezorgdheid heel oprecht is hoor maar het komt niet altijd leuk over. Je mag een ander best geloven als ze je iets over hunzelf vertellen. Het is niet aan jou om aan hun identiteit te twijfelen. Niemand die ooit reageerde met een: “Nu je het zo zegt, eigenlijk heb ik nog geen idee! Ik riep maar wat joh.”
Dit is dan weer een legitieme vraag, mits je een zodanige relatie hebt dat je intieme levensvragen kan stellen.
Er is geen makkelijk antwoord op. Sommige trans personen beseffen vanaf hun vroege jeugd wie ze zijn, sommigen komen er later achter. Bij de tweede categorie is het meestal een verhaal van zelf exploratie en een enkele gebeurtenis waardoor het gevoel niet meer te ontkennen was. Of niet. Soms is het ook een langzaam opkomend besef, of iets waar je achter komt in therapie of…..
Gender is een gevoel van binnen. We ontdekken dat gevoel allemaal op onze eigen manier.
Nee. Gewoon nee. Dit is geen vraag, geen oprechte interesse en het is op geen enkele manier oké om hier over te beginnen tegen een trans persoon. Ook niet als je helikopter vervangt door boom, dier, specifiek persoon of welk ander idioot idee dan ook.
Wat hier geprobeerd wordt is trans personen belachelijk te maken en daar is maar een antwoord op. Als jij tegen mij zegt dat jij je identificeert als een helikopter ga ik je zo behandelen. De hele tijd, consistent en luid. Ik ga publiekelijk een landingsbaan voor je regelen. Geloof mij maar, dat wordt snel vervelend.
Nee, ik ben geen huis. Ombouwen is een oude en beledigende term. Niet gebruiken. De woorden die je zoekt zijn; “Heb je behoefte aan een medische transitie?”
Niet alle trans personen kiezen voor een medische transitie en als ze er voor kiezen is er geen standaard behandeling. Een medische transitie is een verzameling medicamenteuze en chirurgische ingrepen waarbij iedere cliënt (we zijn geen patiënten, we zijn namelijk niet ziek) zelf kan aangeven wat voor hen geschikt is.
Persoonlijk ben ik al bezig met een medisch traject. Ik gebruik nu een paar maanden testosteron en ben druk bezig een operatie te regelen waarbij mijn borst de juiste vorm krijgt.
Ik niet nee. Maar het kan wel. Hormoontherapie kan op verschillende manieren gedaan worden. Ik gebruik zelf een gel die ik dagelijks opsmeer. Wel zo makkelijk. Injecties bestaan, pillen bestaan. Het verschilt gewoon. Hier kan je meer informatie vinden mocht je er dieper op in willen gaan.
Medicatie heeft bijwerkingen ja. Ik ben er nog geen tegen gekomen zonder bijsluiter. De truc is om de kosten en baten af te wegen.
We snappen allemaal dat je een diabeticus niet zonder medicijnen kan laten zitten. Dan gaan ze vrij aantoonbaar dood. Er zitten absoluut nadelen aan insuline spuiten maar er zitten grotere nadelen aan dood zijn. Duidelijk kosten/baten plaatje.
Een transgender persoon in een lichaam laten waar ze dysforisch van worden is een behoorlijk probleem. (Gender dysforie is het ellendige gevoel dat er iets vreselijk mis is met je lichaam omdat je niet de juiste geslachtskenmerken hebt.) Je kan er uiteindelijk zelfs dood aan gaan. Dan noemen we het zelfmoord maar de oorzaak is er niet anders door.
We weten echt wel wat de nadelen van onze medische behandelingen zijn, geloof me, we hebben de risico’s goed afgewogen. Ik zit hier een tweede puberteit door te maken, acne en alles, en het is mij de bijwerkingen waard.
Ja, dat kan ik. Dat is nu juist het hele idee. Punt is dat daar wat aanpassingen voor nodig zijn. Men heeft, zeer begrijpelijk, aangenomen dat ik een beetje anders was dan uiteindelijk bleek. Juist nu voel ik mij meer mijzelf worden enne..ik vind het best een toffe gozer.
Ik ben een man dus ik ga naar de mannen wc en ja, dat vind ik elke keer nog ontzettend spannend. Is het eigenlijk niet. Iedereen daar wil hetzelfde, de boel legen, handen wassen en gaan.
Liever nog zou ik het hele wc gedoe omgooien. Het is onzin om aparte mannen en vrouwen wc’s te hebben. Het is lastig, oneerlijk naar vrouwen toe en onveilig voor iedereen die niet netjes in een gender hokje past. Gewoon gender neutraal net als de wc thuis.
Een kelder? Schoenen? Een verdieping waar je alleen kan komen met een geheime lift?
Er wordt hier gevraagd naar de status van mijn genitaliën en dat is in vrijwel elk geval behoorlijk onbeleefd.
Hoe mijn genitaliën er uit zien is een kwestie tussen mij, mijn arts en de mensen met wie ik hele gezellige volwassen dingen doe. (Seks, ik bedoel seks. Geen monopoly.)
Het is een van de meest onbeleefde vragen die trans personen regelmatig gesteld worden. Door vreemden die serieus denken dat ze recht hebben op een antwoord. Het toont dat de vrager trans personen niet als gelijkwaardig mens ziet. Die vraag je namelijk niet zomaar dat soort intieme dingen.
Kijk, ik ben heel open over dit soort onderwerpen. Daar verdien ik een beetje mijn geld mee. Een gesloten blogger kan het wat lastig hebben met content vinden. Punt is dat er een heel groot verschil is tussen op mijn initiatief delen en iemand die iets vraagt. Dus ja, ook een dergelijke vraag aan mij stellen is onbeleefd tenzij we naakt zijn en je wil weten welke technieken je straks kan gebruiken.
Dat is geen vraag, dat is een gefrustreerde uitroep. Wat hier eigenlijk gezegd wordt is “ De wereld conformeert zich niet naar mijn simpele en comfortabele ervaring en dat vind ik niet fijn.”
De mensen achter de labels waren er altijd al. We zijn tegenwoordig wat zichtbaarder dan onze vorige generatie was. Dat is goed, dat betekend dat we ons iets veiliger voelen. Mensen die dit soort dingen roepen helpen daar niet bij.
Labels zijn belangrijk , de mensen er achter des te meer. Er wordt niets van je gevraagd wat je niet al voor heel veel andere mensen doet. Gewoon, een beetje vriendelijk zijn.
Ik snap het best hoor, die nieuwsgierigheid. Ik ben ook wel eens heel benieuwd hoe mensen die dure vakanties betalen, waarom ze rondlopen met dat haar of hoe dat rare stel verder op in de straat ooit genoeg seks hebben gehad om drie kinderen te produceren. Maar ja, mijn moeders hebben mij beleefd genoeg opgevoed om te weten wanneer ik mijn mond moet houden.
Trans personen zijn er niet om jouw nieuwsgierigheid naar transgender zijn te bevredigen. Daar hebben we tegenwoordig Google voor. Zat mensen die er over schrijven en praten.
Wil je toch graag iets weten en ben je onzeker of je het kan vragen? Vraag dan eerst de vraag! Heel simpel: “Ben jij er comfortabel mee als ik je iets vraag over….?”
Letterlijk alleen vragen als wij seks gaan hebben!
Verder lezen?
The post Tien vragen die iedereen stelt aan trans personen. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Dankjewel voor je reactie!