Stel je eens voor dat je aan het bevallen bent en er komt een arts op je af. “Hallo. Ik heb hier een pil die jouw risico op onnodige ingrepen aanzienlijk verkleint.” Hoe boos ben je dan als die pil zo’n duizend euro kost en daarmee onbereikbaar is voor een grote hoeveelheid mensen? Het is een doula, de pil is een doula en onze overheid vindt niet dat iedereen die effectieve zorg verdient. Waarom is dat eigenlijk?

Oké, als je mijn blog leest weet je waarschijnlijk allang wat een doula is maar dit zijn nu eenmaal de regels van het schijven. Ik verzin het niet, ga ergens anders klagen. Komt ie:

Ben ik het bijna mee eens. Er zijn ook een paar mannelijke en non binaire doula’s maar gezien hoeveel vrouwen er onder de mannelijke norm geschaard worden mag het ook wel eens andersom.

Het komt er op neer dat continue zorg tijdens een baring goed is, zeker als die zorg gegeven wordt door iemand met kennis en ervaring. Dat is wat een doula doet. Ze is er de hele tijd, ze komt voor de barende op en ze ondersteunt het proces. Klinkt simpel, is het niet.

Even over die effectiviteit. Daar zit natuurlijk bewijs achter. Kan je hier lezen maar het komt er op neer dat de steun van een doula de hoeveelheid onnodige keizersnedes verkleint en de kans op een spontane, vaginale baring vergroot. De kosten van een keizersnede en andere ingrepen zijn heel hoog, zeker als je daar de complicaties op de lange termijn bij optelt. Je zou dus zeggen dat een doula vergoeden een simpele rekensom is.

Iets heel anders. Een CTG. Dat zijn die vervelende banden om je buik of draadjes uit je vagina waarmee het personeel vanuit een andere kamer een lijntje kan bekijken wat zijdelings met het welzijn van het ongeboren kind te maken heeft. (Oh, dacht je dat ik onpartijdig zou zijn? Dan ben je zeker nieuw hier.) Gebruiken we al jaren en wordt absoluut vergoed. Meestal wil een ziekenhuis dat de barende continue aangesloten is op dat ding want dan heb je een mooi doorlopend lijntje. Daar zit uiteraard ook wat onderzoek aan vast (met “wat” bedoel ik stiekem een hele hoop) en dat onderzoek wijst uit dat continue CTG monitoring niet veel doet.

Nou ja, niet veel. Het doet wel wat. Continue CTG monitoring verhoogd de kans op een keizersnede of andere ingreep significant zonder dat daar betere resultaten voor de baby aan vast zitten. Beetje het omgekeerde van een doula zeg maar.

Nu zou je denken dat ziekenhuizen massaal hun CTG machines op marktplaats zetten na het uitkomen van dit onderzoek. Helaas pindakaas! We gaan vrolijk door met de machine die ping doet.

Komen we bij de kern vraag. Waarom wordt een doula niet vergoed vanuit de basisverzekering? Omdat we in een vervelende, patriarchale maatschappij leven. Okaydoei!

Oh, eehh, ja. Langer antwoord. Dat hoort ook bij dat schrijven hè. Ik waarschuw je, het komt op het bovenstaande neer.

Doula’s en barenden zijn bijna altijd vrouwen. Een doula zet een barende in haar kracht en dat is lastig. Zo’n stomme vrouw in haar kracht heeft een mening, die wil wat te zeggen hebben, keuze’s maken over haar eigen lichaam. Dat moet natuurlijk niet. Stil zal ze zijn, een lijdzaam vat waaruit de dokter haar kind verlost. Zo’n stomme doula schopt dat allemaal in de war door tussen de weeën door te vragen of ze het eens is met de stoomwals die over haar heen dreigt te rijden.

En nee. Ik denk niet dat er vergaderingen zijn in een ziekenhuis waar dit soort dingen letterlijk gezegd worden. Zo werkt dat patriarchale systeem niet. De meeste artsen denken echt dat ze helpen, de meeste politieke wetmakers (die om de een of andere reden beslissen wat de zorgverzekering vergoed) denken waarschijnlijk echt dat ze leuk bezig zijn. Het probleem is dat we het systeem waar we in opgegroeid en door gevormd zijn vaak niet kunnen zien.

Een doula klinkt zweverig en een CTG lekker hard. Dat zijn subjectieve oordelen die in dit geval totaal niet waar zijn maar omdat we gevormd worden door een maatschappij die ons dat soort denkbeelden voorspiegelt lijkt het logisch en denken we er niet over na.

Baren is, in potentie, een krachtige feministische daad. Het zet cisgender mannen apart als de enige groep die het in zijn geheel niet kan doen. Iemand die in haar, zijn of hen kracht baart valt later niet meer te onderdrukken. Die heeft geleerd hoe sterk hun lichaam is en hoeveel eigenaarschap ze er over hebben.

Een doula is, idealiter, degene die de barende ondersteunt in die eigen kracht. Daarmee is de ondersteuning van een doula ook een feministische daad die lijnrecht tegenover de medische protocollen staat. Die protocollen zijn namelijk geschreven op een patriarchale grondslag.

Ofwel; een doula wordt niet vergoed door de basisverzekering omdat zowel de medische als politieke instituten die er over gaan gebaseerd zijn op patriarchale ideeën die het eigenaarschap wat een vrouw heeft over haar lichaam in de weg staan.

Ik zei toch dat het op hetzelfde neer komt.

The post Waarom wordt een doula niet vergoed? appeared first on DolleMoeder.