Vrouwen hebben geleerd dat ze aardig dienen te zijn. Dat doen we door toe te geven, consensus te zoeken en geen harde taal te gebruiken. Heb ik een beetje een probleem mee.
Waarschuwing: dit is een rant. Aangezien het onderwerp neerkomt op hoe er misbruik gemaakt wordt van mensen zoals ik en mijn dochter komt het allemaal nogal dichtbij, zeg maar.
Omdat ik een geboorterecht activist ben vertel ik dit verhaal vooral vanuit het perspectief van een zwangere vrouw. Het is, in mijn mening, ook het moment waarop het patroon het meest duidelijk is. Uiteraard gebeurt het veel vaker en is wat ik nu ga vertellen toepasbaar op veel te veel andere onderwerpen.
Komt ie; op de forums waar ik actief ben zie ik zo vaak min of meer dezelfde vraag terugkomen. “Mijn behandelaar stelt een behandeling voor die ik niet wil, wat moet ik doen?” Die behandeling kan een inleiding zijn, of een CTG, bloed prikken, suikertest, mutsje op bij de baby of een van de vele andere dingen in de trukendoos van een geboortezorgverlener.
Omdat vrouwen dus aardig willen zijn gaan ze praten, vragen en onderhandelen.
Eeeehhh! Wat!? Je gaat onderhandelen over je eigen lijf? Komen ze bij een vent niet mee weg hoor. Dus waarom laten wij het wel gebeuren?
Echt, wij vrouwen doen dit in vrijwel elke setting maar de autoriteit van een gynaecoloog of verloskundige maakt het allemaal wat moeilijker. Het idee dat de dokter er voor gestudeerd heeft en het beter weet dan jij.
Het is jouw lijf. Niemand kent jouw lichaam zo goed als jij. Dokters studeren tien jaar? Helemaal geweldig voor ze. Hoe oud ben je? Zo lang heb jij al op jouw eigen lijf gestudeerd. Dus!
Oh, en je moet bij mij niet beginnen met die dode baby kaart. “Als u ons nu niet laat (voeg hier een interventie toe) kan uw baby wel doodgaan.”
Nogmaals, jouw lijf. Jij kan het beste aanvoelen wat je baby nodig heeft, niet een vreemde met een paar boeken en een apparaat. Artsen weten van gemiddelden en protocollen. Jij bent echt de enige die kan inschatten hoe die cijfers op jouw lijf slaan.
Ja, dat dus. Ik ben een bitch. Beter bekend als een vrouw met een mening en het vermogen om eigen keuzes te maken. Als ik een piemel had dan was ik gewoon een vent, maar in combinatie met een vagina maakt mij dat een bitch. Prima, goed, kan ik mee leven.
Dat zijn namelijk min of meer je keuzes als vrouw. Je bent een aardig meisje (hoe oud je ook bent) of een vreselijke bitch. De tussenweg van vriendelijke maar doortastende dame bestaat niet echt. Dus gezien mijn opties, nou ja, je weet wel waar ik voor kies.
Ik hoor je al roepen dat je die zorgverlener toch nodig hebt. Dat je niet wil dat er straks een zuur gezicht naast je bed staat. Heb ik twee dingen op te zeggen.
Ten eerste; wat nou bed!? Een bed is zo ongeveer de slechtste plaats om te bevallen ooit. Niet doen dus.
Ten tweede; lees het nog eens goed terug. Of voel even in jezelf. Je bent bang dat als je jouw keuzes duidelijk mededeelt (waar je elk wettelijk en moreel recht op hebt) degene die jou dient bij te staan boos wordt? Voelt een beetje als een strenge ouder die met een voet staat te tikken. “Als je nu niet doet wat ik zeg krijg je er van langs!” Nope, nee, niet oké!
Het is niet jouw probleem! Echt niet. Een goede zorgverlener dient professioneel te zijn. Ook als zij/hij het niet eens is met jouw keuzes. De kassa medewerker dient je ook niet te veroordelen om je twee liter bak ijs.
Mocht je toch een onprofessionele hork tegen komen, sta dan op en loop weg. Stuur die idioot de kamer uit tijdens een bevalling. Hoe ze dat oplossen? Hun probleem. Deze arts voert zijn of haar beroep niet naar behoren uit, waarom zou je dat moeten accepteren? Liever een bitch dan onnodig opengeknipt. (Om maar iets te noemen.)
Om het even makkelijk te maken zijn hier een paar zinnen die ik regelmatig suggereer op de eerdergenoemde forums:
“Goedemiddag. Hier is een overzicht van de behandelingen waar ik toestemming voor geef en de behandelingen waar ik expliciet geen toestemming voor geef. Mocht er iets niet genoemd zijn dan zal ik daar ter plekke zelf een doordachte keuze in maken. Alvast bedankt, ik weet dat ik op uw professionaliteit kan rekenen.” (Geboorteplan 2.0, zeg maar.)
“Ik heb de voors en tegens van de voorgestelde behandeling afgewogen en kies er voor om het niet te doen. Mocht ik me bedenken dan hoort u dat.” (Klaar! Meer is niet nodig.)
“Mijn recht op lichamelijke onschendbaarheid gaat voor uw protocollen.”
“Nee”
Verder lezen?
The post Vrouwen willen aardig zijn. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Dankjewel voor je reactie!