Ik ben niet consequent en dat is prima.
Mijn eigen ouders waren niet consequent en ik ben dat op mijn beurt ook niet. Erg hè. Soms lijkt het alsof je als ouder geen grotere zonde kan begaan dan dat. Toch vond ik het vroeger wel erg fijn.
Overigens was het niet zo dat ik maar mijn zin kreeg hoor. Mijn ouders waren, inconsequent en al, stiekem best een beetje streng, op een fijne manier. Het verschil zat em er in dat als ik met goede argumenten aankwam een “nee” nog wel eens in een “ja”kon veranderen.
Ik zei nee.
Nee is nee. Dat lijkt de essentie te zijn van consequent opvoeden. Je verzint een regel of spreekt een oordeel uit en houdt je daar dan aan. Naar bed om acht uur, geen snoep op maandag, niet met je vrienden naar de speeltuin fietsen en geen tv na het avondeten. Lekker consequent.
Het idee er achter is dat kinderen dan leren dat regels regels zijn. Duidelijk en onwrikbaar. Zonder die consequente regels gaan kinderen zeuren en dat is vreselijk, zeurende kinderen. Kunnen we niet hebben.
Over het algemeen werkt het ook prima hoor. Als je maar streng en consequent genoeg bent dan ram je de boodschap van onveranderlijkheid er prima in. Het leven is zoals het is en je hebt het maar te accepteren. Lekker makkelijk als kind, niet zo handig als volwassene.
Pro-actief en assertief.
Die brave kinderen worden namelijk vanzelf volwassen. Dan moeten ze gaan functioneren in een maatschappij waar voor vrijwel elke baan pro-activiteit en assertiviteit vereist is. Ben je eenmaal een jaar of achttien? Dan dien je voor jezelf op te komen. En vlot een beetje! Anders ben je te timide hoor.
Hele rare boodschap eigenlijk. Kinderen die moeten luisteren en volwassenen die de wereld naar hun hand dienen te zetten. Voelen we te tegenstelling hangen? Klopt niets van hè.
Ooit, zo net na de industriële revolutie, kon je inderdaad best ver komen met dat luisteren. Kop naar beneden en hard werk, krijg je vanzelf een promotie tot….nu ja..de middenmoot en dat is ook al wat. Nu is dat wel even anders. Zonder eigen initiatief en een lekkere dosis zelfvertrouwen kom je niet ver. Waarom leren we kinderen dan juist die eigenschappen af?
Het is jouw leven.
Controle hebben over je eigen lot. Nadelen ombuigen in voordelen. De situatie naar jouw hand zetten. Dat is belangrijk. Zonder dat voel je geen eigenaarschap over je leven. Oh, en als ik “je” zeg, bedoel ik niet alleen jij maar ook die kleine naast je. Het is ook hun leven en ze verdienen er ook controle over.
Even terug naar mijn eigen ouders, ik ben namelijk van de trotse mening dat ze het op dat gebied erg goed hebben gedaan met mij. Er waren zat regels in huis maar als ik het daar niet mee eens was dan kon vrijwel alles ter discussie worden gesteld. Kwestie van met goede argumenten komen. Oh, en ja, voor een heel klein kind kan een goed argument misschien wel een huilbui zijn.
Zie je, huilbuien zijn niet manipulatief. Kinderen zijn dat überhaupt niet. Een kind wat huilt omdat jij nee hebt gezegd laat je weten dat het verzoek heel belangrijk was. Best een goede reden om het antwoord nog eens te overwegen toch?
Consequent en grenzen.
De vraag die ik meestal op dit punt van de discussie krijg is of ik mijn kinderen dan zonder grenzen en regels opvoed. Het antwoord is ja. Totaal grenzeloos hier, dolle boel, gekkenhuis, iedereen doet maar wat ie wil. (En als je hier het sarcasme niet proeft dan ben je misschien wel verkouden.)
Natuurlijk doe ik dat niet. Om het even bot te zeggen, ik probeer een beetje democratisch te doen maar uiteindelijk ben ik toch echt een welwillende dictator. Soms is een nee echt een nee. (“Nee, je mag echt, echt, echt niet van het dak af springen. Ik snap dat je een matras in de tuin hebt gelegd maar ik had een ritje ziekenhuis niet op het programma staan vandaag.”)
Grenzeloos en regelloos is niet het automatische gevolg van niet consequent zijn. Daar zijn we met z’n allen bang voor maar dat is vooral het resultaat van een raar soort negatieve mediacampagne gericht tegen kinderen. Iets met het consultatieburo of zo.
Ik blijf liever openstaan voor mogelijkheden en argumenten. Dan kunnen we over situaties praten en maken we samen beleid. Dan leer ik mijn kinderen dat hun leven van hun is en dat ze er controle over hebben. Betekend overigens wel dat ze niet braaf zijn, altijd een weerwoord hebben en dat in best nog wat tijd investeer in discussies. Gaat goed komen hoor, als ze later groot zijn en een eigen, succesvolle start-up hebben kom ik er wel op terug. Zou ik consult kosten kunnen vragen?
Verder lezen?
The post Ik ben niet consequent en dat is prima. appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Laat een reactie achter
