Dit is weer een van die onderwerpen waar mensen flink boos over worden: de vraag wie er nu het beste voor een kind kan zorgen. Is het eigenlijk wel ok om je kind naar een opvang te sturen?

In mijn jonge jaren was ik leidster op een kinderdagverblijf. Dat was heel mooi werk. Ook zijn mijn twee oudste kinderen naar een crèche geweest. In die tijd vond ik dat een goed KDV echt wel wat toevoegt aan het welzijn van de kinderen.

Ja…je ruikt het al hè…ik ben van mening veranderd. En dat is geen populaire mening.

Kort antwoord: een baby of jong kind hoort bij de ouders of andere geliefde volwassene te zijn, niet in een bedrijf waar ze het product zijn.

Even over dat laatste stukje, want ik voel de boze opmerkingen al hangen, er zijn echt wel hele goede kinderdagverblijven. Mooie plekken die oprecht het beste met de kinderen voor hebben. Maar, en daar kom je niet onderuit, in de grond zijn het allemaal bedrijven. Met personeel en met een winstoogmerk.

Lees dit stukje eens over hechting. Even heel kort; in de eerste levensmaanden kiest een kind de primaire hechtingsfiguur. Daarna komen de secundaire, die zijn ook heel belangrijk. Het verlies van de primaire hechtingsfiguur is verwoestend, het verlies van een secundaire is altijd pijnlijk en schadelijk als het teveel gebeurt. Het is absoluut onvermijdelijk dat een kind de leidster als hechtingsfiguur kiest aangezien ze een groot deel van de dag alleen zijn met deze volwassene. Tot die lieve leidster een andere baan krijgt, of op een andere groep gaat staan, of op een andere dag gaat werken of…..je snapt het wel.

Er zijn ook meerdere studies die het naar een opvang gaan koppelen aan problemen later. Dat is, gezien de eerder genoemde hechtingstheorie, niet verrassend, maar wel heel ernstig.

Ok, tot zover de theorie. Er is namelijk ook een praktijk. Heel vaak is er geen andere optie. De tijd dat moeders de vrouw thuis kan zijn is voorbij, en eerlijk gezegd vind ik ook echt niet dat moeders maar altijd thuis moeten zijn.

Laat ik dit ook even heel duidelijk stellen: ik vind niet dat je een slechte ouder bent als je je kind naar een opvang brengt! Het is soms echt niet anders, je kan ook niet van lucht leven.

Wat vind ik dan wel?

Ik vind dat hechting de basis legt voor een gezond mens, en daar willen we er meer van. Wij zijn een samenleving van totaal onthechte individuen. Eigenlijk is iedereen diep beschadigd.

Onze kinderen verdienen beter. Wij hebben de plicht om de schade die ons is toegebracht niet over te brengen aan de volgende generatie. Ik zie een wereld waarin de ouders ondersteund worden om zelf voor hun kinderen te zorgen. Dus niet alleen kinderbijslag, maar ook een thuisblijfpremie. En begrip, een hele bak begrip.

Niet de individuele moeder moet de verantwoording dragen, wij als maatschappij moeten zo veranderen dat het mogelijk wordt voor ouders om zelf voor hun kinderen te zorgen.

….dat klinkt zo logisch hè…dat ouders zelf voor hun kinderen kunnen zorgen. Toch gebeurt dat niet.  In het gemiddelde gezin wordt het kind vanaf een maand of drie ondergebracht bij anderen, steeds wisselende anderen. Van leidster tot schooljuf. Het is een zeer beschadigende staatsopvoeding die een kind totaal gebroken de volwassenheid in duwt.

Maar ik ging over de toekomst praten, en over de praktijk. Wat moet er nu precies anders.

Zoals elke verandering begint het van binnen. Als we de waarheid omarmen dat ouderschap de meest belangrijke taak is van een ouder (inkoppertje) dan volgt de uiterlijke verandering vanzelf. En ik bedoel niet de laffe tegeltjeswaarheid waar we ons nu mee zoet houden. Ik bedoel dat je het echt weet, voelt en leeft. Dat je als baas, docent, beleidsmaker of oude vriend echt snapt dat de jonge ouder nu wel iets beters te doen heeft.

Vanuit de overheid komt juist de tegenovergestelde boodschap. Waar dat nodig is wordt kinderopvangtoeslag uitgekeerd zodat een ander voor je kind kan zorgen, maar in gezinnen waar een ouder thuis blijft wordt flink meer belasting betaald.

Ik ben niet tegen de kinderopvangtoeslag hoor, maar waarom geen financiële steun voor de ouder die thuis blijft, in het belang van de volgende generatie?

Die verandering van denken en doen vereist wel een hoop, zeker omdat het gevraagd wordt van mensen die zelf vaak ook niet goed gehecht zijn. Het is ook iets wat we niet morgen even kunnen fixen helaas.

Even op micro nivo. Terug naar dat jonge gezin. Wat kan je nu doen? Wel, je kan proberen de schade te beperken.

De eerste overduidelijke oplossing is er naar streven dat er altijd een ouder is. Dat vereist soms behoorlijk wat creativiteit, zowel qua planning als qua financiën. Probeer te zien dat er veel mogelijke strategieën zijn. Minder werken, thuis werken, de baby mee naar werk , rare uren (en zo dus langs elkaar) werken of een razend succesvol blog beginnen. (pompompiedom….let maar niet op mij)

Toch is dat echt niet altijd mogelijk. Soms moet er gewoon gewerkt worden, want onder een brug woont het slecht. Wees je er dan van bewust dat diegene die voor jouw kind zorgt een secundaire hechtingsfiguur wordt. Als het altijd dezelfde, liefdevolle, volwassene is kan de schade heel flink meevallen.

Uiteraard is dan familie de eerste keus met vaak oma vooraan in de rij. Toch wil ik ook even een lansje breken voor de gastouder. Een goede gastouder, waar het kind in ieder geval tot de schoolgang terecht kan, kan een hele waardevolle aanwinst zijn. Omdat het één consequente verzorger is (in tegenstelling tot de eeuwig wisselende leidsters) kan een gezonde hechting plaatsvinden. De gastouder wordt eigenlijk deel van het gezin.

Door zo kinderen op te voeden die beter gehecht zijn dan wijzelf, die het beter hebben en beter doen, creëren we een generatie die zichzelf op hun beurt weer kunnen overstijgen. Het gehechte kind van nu is morgen een beleidsmaker. Zo kruipen we langzaam terug uit het gat wat we, uit naam van de vooruitgang, voor onszelf gegraven hebben.

Ik wil eindigen met de boodschap waar ik ook mee begon: hoewel de huidige manier van opvang van en omgang met kinderen mijns inziens schadelijk is, richt ik mijn boosheid niet, nooit, op de individuele ouder die onder gegeven omstandigheden haar of zijn best doet. Wel ben ik boos op de samenleving die zo met onze meest waardevolle leden omgaat. Een samenleving waar we allemaal deel van uit maken, die wij samen hebben gecreëerd, maar ook samen kunnen veranderen.

The post Is kinderopvang schadelijk? appeared first on DolleMoeder.