Een peuter heeft een eigen wil en een eigen agenda. Dat is mooi. Het is namelijk de bedoeling om ze op te voeden tot zelfstandige, kritische, mensen. Helaas hebben peuters ook het meegaand vermogen van een berg (wel eens een berg met je mee gekregen?) dus is het nog wel eens lastig om….eeehhh…wat dan ook te doen. Het huis uit komen bijvoorbeeld.

Vrees niet! Met deze tien simpele stappen is het probleem zo opgelost. Hoe krijg je een peuter mee naar buiten in overzichtelijke stappen.

Peuters hebben een aversie tegen kleren. Omgevingstemperatuur lijkt daarbij geen factor te zijn. Hartje winter kan men nog het mooie spektakel van een blote peuter zien rennen met een wanhopig broekzwaaiende ouder er achter aan.

Dus kleding, liefst om de peuter. Het is heel belangrijk om enig mode gevoel wat je hebt compleet te laten varen en je kind om te kopen met felle kleuren, zelf uitgezochte combinaties en bekende tekenfilmfiguren als print. Na de bevalling en de spuitpoep fase heb je toch geen enkele schaamte meer over, dus loop je rustig naast een mini mens met roze glitter maillot en fel oranje Donald Duck trui.

Het eigenlijke aankleden is een combinatie van worstelpartij en politiek debat. Smeken helpt niet, de hand oog coördinatie van een straat goochelaar wel.

Uiteraard heb je als volwassen mens een aantal onmisbare spullen bij je als je naar buiten gaat. Tas, portemonnee en pijnstillers. Dat soort dingen. Nu moet je ook elke mogelijk behoefte van je peuter voorzien en loopt je tas vol met drinkbekers, luiers, snacks en andere benodigdheden.

In de baby tijd was je nu klaar. Volle luiertas over je schouder en gaan! Helaas ben je nu de trotse ouder van een peuter en die wil ook eigen spullen mee. Dus pak je de schattige lieveheersbeestjesrugzak en begin je de ronde door het huis. Op deze leeftijd hebben kinderen de neiging om alles mee te willen, dus probeer je aan een boze snoet uit te leggen dat de kamerplant echt niet in haar tas past.

Een bedrieglijk eenvoudige stap. De georganiseerde ouder heeft natuurlijk de jas en schoenen altijd op een overzichtelijk plek staan. Jij bent geen georganiseerde ouder (want wat doe je hier anders?) dus vraag je op steeds hogere stem aan je kind waar zijn andere schoen is terwijl je als een inbreker je hele huis in noodvaart overhoop haalt.

Heb je alle items eenmaal gelokaliseerd krijg je uiteraard te horen dat je peuter vandaag laarsjes aan wilt. Nee, niet die! Die andere! Succes met zoeken.

Het is meestal op dit punt dat je onraad ruikt. Onraad ruikt in dit geval naar poep. Met geweldig gevoel voor timing weet menig peuter een luier (of broek als er al sprake is van enige zindelijkheid) helemaal vol te werken met bruine derrie zodra je de deurklink vast hebt. Dit gebeurt extra vaak in de winter als er ook mutsen, sjaals en extra lagen kleding in het spel zijn.

Hou je tranen in en ga terug naar stap 1. Vergeet niet om de verdachte bruine veeg van je voorhoofd af te poetsen straks.

Ondanks dat je eerder zo slim was om naar de wc te gaan, moet je door alle inspanning nu zelf weer. Dat klinkt als een simpele handeling, je hebt er al heel wat jaren oefening in gehad. Met een peuter is niets simpel, of privé.

Het toilet bezoek leg je samen af, waarbij de kleine met alles wil meehelpen en confronterende opmerkingen maakt over vetrollen of schaamhaar. Het resultaat wordt samen bewonderd en met een klein ritueel naar de eeuwige rioolbuizen gestuurd.

Terwijl je je broek op staat te hijsen ziet de peuter haar kans en rent weg. Wetende wat die blik betekend probeer je zo snel mogelijk je iets te strakke broek dicht te knopen.

Nee, je leest het niet verkeerd. De wegrennende peuter heeft zich ontdaan van zo veel mogelijk kleding in de tijd die jij nodig had om je te fatsoeneren. Op een of andere manier is het gelukt om de schoenen ergens te verstoppen. Die mag je nu dus weer gaan zoeken.

Eenmaal gevonden blijken de ritsen niet meer te werken en moet je heel enthousiast doen over de laarsjes waar je hem eerder vanaf gepraat had. Ergens weet je in je achterhoofd dat je het goed zou doen in de politiek. Als je maar eens genoeg slaap kon krijgen om uit te vogelen wat je politieke mening nu eigenlijk is.

Ook hier heeft een georganiseerde moeder aan gedacht door een veilig, decoratief en hoog opgehangen sleutelkastje te installeren. Die moeder ben jij niet dus voor de tweede keer ga je als een inbreker op zoek naar goud door je eigen huis. Uiteindelijk vind je de sleutels in de Duplo doos. Je kijkt beschuldigend naar de peuter die je een diep onschuldige blik terug geeft.

Al het zoeken door het huis brengt diep begraven speelgoed naar boven. Uiteraard moet nu ook het piep eendje wat al jaren kwijt was en de puzzel met missende stukjes mee. Geef toe en pak een grotere tas om spullen in te doen. Het lieveheersbeestjes rugzakje moet nog steeds mee dus het totaal zit nu op drie tassen. Overweeg om zo’n oma tas op wieltjes te kopen maar verwerp het idee omdat de buurvrouw nu al zo zorgelijk kijkt elke keer als ze langs loopt. (Er zit een logica in die redenering maar nu ben je even te moe om te snappen waar.)

Pak je telefoon om te laten weten dat je wat later bent. Terwijl je een goed excuus probeert te verzinnen raak je afgeleid door facebook. Al scrollend door de berichten van een achternicht raak je elk gevoel voor tijd kwijt. Je hoort je kind spelen dus het zal wel in orde zijn.

Uiteindelijk kijk je op om te ontdekken dat de peuter alle drie de tassen heeft leeg gegooid, al zijn kleren heeft uitgedaan en bezig is om zijn schoenen in de vriezer te proppen.

Dat is het! Je bent er klaar mee! Je geeft elke hoop op een leven op en blijft thuis. Met een laf excuus zeg je je plannen af. Langzaam vergroei je met je joggingbroek.

Vanaf nu bestel je alles wat je nodig hebt wel via het internet.

Verder lezen?

De mamma olympische spelen. 

De vijf fases van vermoeidheid voor moeders. 

The post Met je peuter het huis uit komen in tien simpele stappen. appeared first on DolleMoeder.