Ons hele huis ligt vol kinderspeelgoed. Ondanks mijn voornemen (ooit, in een ver verleden) om maar een paar echt leuke dingen in huis te hebben, liggen alle kasten, lades, hoekjes en, laten we eerlijk zijn, de vloer vol met speelgoed.

Het stomme is dat kinderen niet veel nodig hebben om zich te vermaken. Officier Pappa merkte laatst nog op dat de Peuter vooral speelt met gebruiksvoorwerpen, niet met de dure dingen die we er speciaal voor gekocht hebben.

Oh, en dan de plastic rommel! De eerste jaren lukt het nog wel om dat onder controle te houden, maar op een gegeven moment stroomt het spul je huis in. Via cadeaus, uitdeelonzin, zakgelduitgaves en mijn eigen zwakke momenten in de winkel komen er van die felgekleurde wegwerp prutsels naar binnen. Van dat spul wat er zoooooo aantrekkelijk uit ziet maar meestal binnen een dag stuk gaat. Ik kan niet krachtig genoeg zeggen wat een hekel ik heb aan dat spul. Toch is het niet eens mijn meest gehate speelgoed, die categorie komt onderaan dit artikel.

Ondertussen heb ik een decennia aan ervaring met kinderspeelgoed en durf ik best te beweren dat ik er kijk op heb. Tussen de rommel en de eindeloze knuffels zijn er een aantal dingen die leuk blijven, heel blijven en waar keer op keer weer mee gespeeld wordt. Die wil ik vandaag in het zonnetje zetten.

Bij deze dus, een selectie uit mijn favoriete kinderspeelgoed.

Absoluut bovenaan mijn lijstje. Ja, het is plastic maar het is niet stuk te krijgen. De kleine steentjes gaan meerdere generaties mee en blijven leuk. Het spreekt creativiteit aan bij het vrij bouwen en de sets leren kinderen methodisch te werken. (Laten we eerlijk zijn, een lego batmobile is gewoon training om later die IKEA meubels in elkaar te zetten.)

Het grote nadeel is dat je de kleine onderdelen uiteindelijk overal terug vindt. Of zijn dat alleen mijn kinderen die het spul door het hele huis weten te verspreiden?

Om in de bouw categorie te blijven: Kapla. Kleine, houten staafjes waarmee je kan maken wat je wilt. Bouwwerken, patronen, figuren. Het is nog vrijer dan Lego en lekker hippie verantwoord. (Hout dus.)

In mijn ervaring gebeurt het spelen in fases. Wanneer ze het voor het eerst zien zijn de meeste kinderen erg enthousiast. Ze spelen er veel mee en maken alles wat ze kunnen. Dan lijkt de interesse over. Gooi de staafjes niet weg (doe dat sowieso niet, je kan ze altijd beter door verkopen of weg geven) maar zet ze uit de weg. Na een tijdje her ontdekken ze het weer. De kinderen kunnen dan meer en zijn weer opnieuw enthousiast. Dit heeft zich in mijn huis al een paar keer herhaald.

Nu ik er aan denk….ik ga ze vanmiddag eens van zolder halen. Kijken wat ze er nu mee doen.

De Peuter is er weg van en de Grote Jongens komen nog steeds bij elk speelafspraakje in kostuum naar beneden. Als ik eerlijk ben vind ik het zelf ook nog leuk om verkleed te zijn.

In de jaren hebben we een redelijke voorraad opgebouwd. Het helpt om een beetje kwaliteit te kopen, maar eerlijk gezegd houden zelfs de mindere stukken zich goed. Af en toe gooi ik het hele zooitje in de was (op een voorzichtig programma) en de polyester pakjes drogen wel lekker snel.

De thema’s veranderen wat met de jaren. Nu zijn er Ninja’s en Ridders bij gekomen, vroeger waren het draken en Sesamstraat. Uiteraard houdt juist mijn peuter van prinsessenjurken (ik zelf dus eeeecht niet), maar goed, dan krijgt ze ook een hele mooie.

Even eerlijk, deze blijft iets minder lang leuk dan de rest. De Grote Jongens zijn er wel een beetje overheen. (Behalve als ze met de Peuter spelen, wat dan eigenlijk wel weer heel schattig is).

Toch is dit een favoriet van mij. Een mooie speeltent ziet er zo leuk uit, kan mee naar buiten en is redelijk duurzaam. Het is voor kinderen belangrijk om een eigen wereld te creëren. Ergens waar ze een beetje buiten zicht kunnen spelen. Een tent is daar heel geschikt voor.

Leer wel van mijn fouten en blijf weg van de plastic pop-up dingen. Ja, ze zijn lekker makkelijk met opzetten (maar vreselijk met inpakken) en veel lichter dan de hout-en-katoenen tegenhangers. Maar ze zijn zweterig, instabiel, na een paar keer spelen kapot en eerlijk gezegd….lelijk. Dan liever een beetje sjouwen voor een prachtige tipi.

Nee, niet zo’n ding met pijlen, zo’n gebogen stuk hout waar je op kan balanceren. Wij hebben er nu een jaar eentje in huis en ik ben er nog steeds blij mee. Ja, het is best een groot ding in mijn best kleine woonkamer maar het is het zo waard. De Peuter speelt er vaak mee. Als balansbord, als glijbaan en als over/onder kruip ding.

Even heel eerlijk, ik heb geen echte Wobbel , maar een ander merk boog (‘mijn’ merk bestaat niet meer). Er zijn meerdere aanbieders (en nee, Wobbel was niet de eerste) dus zoek iets wat bij jouw budget past. De bogen van goede kwaliteit zijn nooit heel goedkoop, maar wij hebben het opgelost door een bijdrage te vragen van iedereen op een verjaardag. (Een verjaardag van de Peuter bedoel ik hè. Niet dat ik op willekeurige verjaardagen met de pet rond ga of zo. Dat is niet netjes…..misschien wel lucratief…maar niet netjes.)

Als laatste wil ik toch ook een computerspel noemen. Ook dat is speelgoed en in onze digitale maatschappij leert het belangrijke vaardigheden.

De Grote Jongens hebben tegenwoordig een playstation en ik heb geen spijt van de aankoop. Oké, misschien soms als ze weer eens ruzie hebben over wie welk poppetje mag zijn. Verder ben ik erg tevreden over het ding. Ik heb zicht op wat ze doen, ik bepaal welke spellen er in huis zijn en het is een stuk socialer dan ieder achter een eigen tablet (wat ze voorheen deden).

Van de spellen die we hebben ben ik erg gecharmeerd van Minecraft. Eigenlijk om precies dezelfde reden waarom ik van Lego en Kapla hou. Het is niets. Het is een platform om mee te bouwen in plaats van een vooraf ingevulde activiteit. Sterker nog, dat heeft al mijn favoriete kinderspeelgoed met elkaar gemeen; het laat de speler vrij in een fantasiewereld.

Van die dingen waarbij je op een knopje drukt en dan maakt het geluid. Alles in die categorie heb ik een hekel aan.

Echt, als je ouders kent die je niet mag, doe hun kinderen dan zo’n boerderij-met-geluidjes of een trein-met-tjoektjoek-knop cadeau. Niet alleen wordt je overdag helemaal gek van de alsmaar herhalende aanval op je trommelvliezen, je kan er van op aan dat je kroost het spul mee naar bed wil….en op de knopjes drukt als ze midden in de nacht wakker worden…waarna jij tegen het plafond zit van schrik en denkt dat de aliens je aanvallen. Waargebeurd verhaal.

Verder lezen?

Zeven cosmetische die ik wel nodig heb. 

Eetbaar slijm.

Mijn huis is een kinderhuis.

The post Mijn favoriete kinderspeelgoed. appeared first on DolleMoeder.