Ik weet nog dat ik op jonge leeftijd inzag dat mensen een diersoort zijn. Vlak daarna zag ik in dat de meesten van mijn leeftijdsgenootjes dat niet vonden. Een flink aantal volwassenen ook niet.
“Er zijn dieren en mensen.” werd er gezegd, en toch is het zo. Geen kwestie van mening maar een kwestie van feit. Wij zijn dieren. Aapachtige zoogdieren. Groepsdieren. Prooidieren.
Ook hebben we, vanuit onze dierlijke aard, nog een aantal instincten en behoeften. Nergens wordt dat meer duidelijk als bij een baby. Een klein mensje wat nog niet heeft gehoord van beschaving, tv en WiFi. Uiteraard moet dat zo snel mogelijk de kop in gedrukt. De denkende mens, de geëvolueerde mens, de wetenschappelijke mens, is er een die zijn instincten overwonnen heeft. Met lichaam als ongemakkelijk voertuig voor de geprijsde hersenen struikelen we door het leven, nieuwe ontdekkingen achterna.
Voel je al dat ik hier een mening over heb? (Oh Shit! Een vrouw met een mening! )
Ok. Babies. Instincten. Stukje je geschiedenis. (Zet bril op, pakt aanwijsstok)
In het pre industriële tijdperk was het gezin een economische eenheid. Er werd samen geleefd en samen gewerkt. Al het werk was huiswerk (werk wat je thuis doet om het gezin draaiende te houden. Of dat nu schoonmaken of oogsten is). Toen gebeurde er twee dingen.
Ten eerste: fabrieken. Er kwamen fabrieken, mensen verhuisden meer naar de stad en “Liefje ik ga naar mijn werk” was geboren. Zoals absoluut elk gezin met kinderen heel grondig beseft is dat moeilijk te combineren met zorg voor de kleintjes.
Ten tweede: John B Watson en zijn onfrisse ideeën over kinderen en opvoeding. Jannetje is de vader van het behaviorism. Kort samengevat: de psyche van een mens is als een machine. Geprogrammeerd door voorgaande ervaringen en dus ook opnieuw te programmeren. Klinkt misschien niet zo heel erg, maar dit experiment is erg verhelderend (ga even kijken, echt..ik wacht wel….ben je er weer?…erg hè..)
Janneman hield zich onder andere bezig met het opvoeden van kinderen. Nou ja, met de theorie daarvan. Dat was tot nog toe overgelaten aan moeders en hun instincten. Uiteraard moest dat snel rechtgezet worden met de ferme hand der wetenschap! Opvoeden ging volgens hem over het creëren van een goede burger. Dat ging met zo min mogelijk affectie. Een kind mocht de ouder nimmer tot last zijn en de moeder mocht niet al te veel aandacht geven. Zal het je verbazen dat zijn eigen kinderen niet echt goed geëindigd zijn? Zelfs zijn kleindochter heeft naar eigen zeggen schade opgelopen door zijn opvoedmethodes.
Toch is veel van wat deze man heeft bedacht in onze maatschappij doordrongen. Ken je de term “Rust, Reinheid en Regelmaat”. Vast wel. Het hele laten huilen, strenge, hij-moet-zelf-leren-slapen opvoeden komt bij de goede meneer Watson vandaan.
En zo zijn generaties aan kennis weggevaagd. Van moeder op dochter, eeuwenlang, werd wijsheid doorgegeven, om uitgewist te worden door de strenge heren wetenschappers. Nu komen we langzaam daarvan terug maar voelen we het gemis. We zijn zo ver van onze eigen dierlijke aard dat we er niet meer op durven vertrouwen. De stem van instinct is zacht en snel overstemd. Ja, ouders voelen vaak nog wel hoe de natuur het wilt, maar worden ook snel onzeker. Dus wat dan? Mijn voorstel is driedeling, met aan het eind een spannende twist.
Vertrouw op je kind. Een pasgeboren baby weet nog niets van beschaving en opvoedkunde. Haar innerlijke stem is luid en duidelijk. Ze uit verlangen naar de dingen die ze echt nodig heeft en geeft weerstand tegen moderne verzinsels. Helaas vinden we het tegenwoordig zelfs nog moeilijk om naar de luide stem van een baby te luisteren. Of we willen wel, maar weten echt niet meer wat de behoefte is. Vandaar….
Leer van de primitieve stammen die er nog zijn. Zoek plekken zonder beschaving waar mensen van alle leeftijden gelukkig zijn. Niet genoeg airmiles voor een retourtje jungle? Gelukkig heeft deze dame het werk al gedaan. Haar boek The Continuüm Concept is een verhelderende aanrader. Ontwaak je innerlijke jungle ouder. Gepaste kledij is optioneel.
Luister naar de wetenschap. Wat! Diezelfde wetenschap die de boel in het begin zo verpest heeft? Niet helemaal. Gelukkig is er wel het een en ander veranderd in de rangen der onderzoekers. Hoewel nog steeds een patriarchaal bolwerk is in ieder geval de kwaliteit van de data vooruit gegaan. En wat blijkt? Opvoeden met liefde is goed. Liefde is het ingrediënt waardoor jonge hersenen groeien. De wetenschap begint eindelijk, eindelijk, uit te vinden wat onze voormoeders al heel lang wisten.
Babies moet je knuffelen. Zo veel mogelijk.
In de komende weken wil ik wat dieper ingaan op de instinctieve behoeften van kinderen. Volgende keer: slapen in gezelschap.
The post Ouderwetse opvoedkunde: instincten deel 1 appeared first on DolleMoeder.
Naam
Reactie
Dankjewel voor je reactie!