Eens in de zoveel tijd doet er een een truc de ronde. Dan zie je overal op het internet een filmpje van een kindje wat zo geweldig makkelijk in slaap valt. Met een zakdoek of een rare manier van wiegen. Soms komt er een pretzel achtige greep bij te pas, of een heel bijzonder voorleesboek.

“Hoe krijg ik mijn kind in slaap?” Is een heul populaire zoekzin op Google en ik durf te wedden dat ie vooral tussen tien en één uur ’s avonds ingetikt wordt op de gezamenlijke mobielen van gefrustreerde ouders die al veel te lang naast een veel te wakker kind zitten.

Best logisch nog, dat er zoveel van die trucs zijn, punt is, ze werken vaak niet en ze zijn soms nog gevaarlijk ook.

Zeker bij hele jonge kinderen zie je moeilijk het verschil tussen rustig slapen en een freeze reactie. (Je weet wel, van dat fight, flight en freeze verhaal.) Het kan best zijn dat jij denkt dat je door die origami greep en dan in een ingewikkeld patroon wiegen je kind in slaap helpt, terwijl dat kind dus mooi doodsbang is en zich maar stil houdt.

Er zijn helaas geen shortcuts met dit soort dingen. Kinderen vallen in slaap als ze zich veilig voelen en moe zijn. Die omstandigheden creëren is eigenlijk het enige wat je kan doen.

Als trucjes niet werken, waarom zit ik dan in een veel te drukke binnenspeeltuin dit stukje te schrijven? Waarom beloof ik jullie dan tips in de titel? Ben ik dan nu echt ten prooi gevallen aan clickbait?

Misschien.

Ik heb wel ervaring met dat slaap gedoe, meer ervaring dan ik iemand zou toewensen. Zie je, ik ben zelf een moeilijke slaper en dat zit schijnbaar in je genen of zo. Laten we zeggen dat ik genoeg uren naast een niet slapend kind heb gezeten om er een doctoraat in te verdienen. (Vind ik zelf tenminste.)

Ik heb tips voor je, het zijn alleen geen trucs, geen slaap-gegarandeerd methodes en zeker geen dure boeken. Het zijn gewoon de dingetjes die voor ons werken die ik zelf zo’n twaalf jaar geleden best had willen lezen. Gaat alles gegarandeerd voor jou werken? Nee, waarschijnlijk niet maar best kans dat je er toch wat aan hebt.

Ik heb er ooit een heel stuk aan gewijd, aan die hele bedtijd onzin. Vooral dat je het niet meer moet doen. Of nu ja, de eerste tijd niet.

Kinderen hebben geen bedtijd nodig, zeker niet de eerste paar jaar. Je kan een kind laten rondrennen tot ze vanzelf in slaap vallen. Gewoon, naast jou. Dat voelt namelijk lekker veilig en dat heb je nodig om te slapen. (Ja, jij ook, weet je nog de laatste keer dat je op je kussen lag en je ineens moest denken aan de zoveelste stress-verplichting? Hoe je daarna uren wakker lag met een hoge hartslag? Dat dus.)

Bedtijd en slaap verwachtingen afschaffen kan ontzettend veel schelen in jouw eigen stress. Makkelijke tip ook wel, iets niet meer doen. Kost niks en geen moeite. (Oké, een beetje moeite, je moet verwachtingen loslaten en die dingen zitten nogal eens goed vast.)

Oh, en even tussendoor. Er is niet, maar dan ook niets, mis met kinderen die in slaap vallen in draagdoeken, aan de borst, op de bank (let wel op veiligheid) , in de auto of gedragen in sterke armen. Laat het los, laat het gaan en doe wat werkt.

Je kan loslaten wat je wilt, er komt een moment waarop een kind echt moet slapen, moe is, maar niet in slaap kan vallen. Misschien is je kind al wat ouder of gewoon veel te overprikkeld voor een dutje. Dit zijn de dingen die mij helpen op zo’n moment.

Voel de spanning eens in je lijf. Best kans dat je zelf ondertussen flink gefrustreerd bent en er daarom bij ligt als een gespannen gitaarsnaar. Niet heel slaap bevorderend. Slapmaken die hap!

Op je spieren volgt je adem. Als ik op het goede moment een beetje overdreven rustig ga ademen merk ik dat een kind dat vaak volgt. Wat is het goede moment? Niet als ze op het bed staan te springen, meer die paar seconden dat ze even bij je liggen. (“Kom je even knuffelen?”)

Eigenlijk is de volgende stap heel logisch. Doe alsof je slaapt. Ga liggen, doe je ogen dicht, adem zwaar en ontspan. Werkt als een tierelier maar komt met het grote risico dat je mee vaart naar dromenland. Kan ook een voordeel zijn.

Als het allemaal echt niet lukt en ik heb mijn repertoire geprobeerd, dan geef ik het op. Bedtijd is geen machtsstrijd, je hebt niet verloren als je samen weer naar beneden gaat.

Pak de boel op, ga naar de woonkamer en drink samen een kop kamille thee of zoiets. Of beter nog, zet je kindje met een dekentje en een kus op de bank en ga doen wat je zou doen als de slaap missie wel was gelukt. (De afwas of zo.) Nog best kans dat ze dan na het derde schone bord toch in slaap zijn gesukkeld.

Dat zijn zo’n beetje de dingen die werken voor ons. Hopelijk heeft iemand er iets aan maar wat nog leuker is, is delen. Wat werkt voor jullie? Wat is jouw gouden tip? Of wat werkte juist helemaal niet? Met een beetje geluk kan jouw wijsheid weer iemand anders helpen. Zijn we toch nog een stam samen.

The post Slaap tips; Hoe krijg je dat kind in vredesnaam onder zeil!? appeared first on DolleMoeder.