Vroeger hield ik niet van bloemkool. Dat smaakt naar oude sokken en voelt als rotte drab in je mond. Bah! (Is dat even een leuke manier om een recept te beginnen…) Ik zie mijzelf nog zitten aan tafel, klein stronkje op mijn bord, uiteraard al lang koud, te onderhandelen met mijn moeder hoeveel ervan ik toch echt op moest eten.

Laatst vroeg Officier Pappa of ik misschien niet meer elke week een grote stronk bloemkool wil kopen. Niet dat ie het niet lekker vindt, maar hij had er nu wel even genoeg van. Je kan wel zeggen dat mijn mening over bloemkool is omgeslagen.

Het grote moment kwam ruim tien jaar geleden. Ergens las ik een recept over bloemkool uit de oven. Klonk wel leuk dus ik ging het proberen. Lieve mensen, vanaf dat moment heeft een bloemkool in mijn huis nooit meer kokend water gezien. Het verandert alles!

Het is het kookproces wat die viezezweet smaak naar boven brengt. Gebakken bloemkool (en dat kan in pan en oven) smaakt een beetje notig en fris. Geen vleugje sok te bekennen!

Het originele recept zei dat de kool in plakken, bedekt met een beetje olie, peper en zout, in de oven mocht. Dat blijft een geweldig idee. Maar vandaag wil ik mijn eigen variatie ervan delen. Het gaat sneller en levert een gezonde eenpansmaaltijd op. Beetje in het kader van januari en gezond worden en zo.

Omdat ik het meestal voor mijzelf als lunch maak, zijn de hoeveelheden voor één persoon. Verdubbel naar wens.

De bloemkool mag in kleine roosjes in een hete pan met olie. Ik breek ze altijd met mijn handen. Ben je meteen een stukje frustratie kwijt. Dan de kikkererwten erbij. (Goed uit laten lekken, anders spettert het zo.) Zet de pan op middelhoog vuur. (Op middelhoog elektriek? Iets met modern koken.)

Nu heb je een minuut of vijf om naar de wc te gaan. (Oké, om aan de eisen van je peuter te voldoen die op de bank zit te roepen dat ze een boterham wil…..en appelsap….en een koekje. Naar de wc ben je al jaren niet meer geweest en zeker niet alleen.)

Als de bloemkool een beetje kleur krijgt, gooi je de rest van de ingrediënten er bovenop. Door elkaar husselen, deksel op de pan en je hebt weer een minuut of vijf voor jezelf. (Whahahahaha!)

Als je dan klaar bent met het opdweilen van de appelsap heb je een gezonde, warme en best lekkere lunch voor jezelf. Ik eet het zo, maar je kan het oppimpen met sweet chilisaus (niet zo gezond, wel lekker), rijst (dan heb je meer een avondmaaltijd) of geraspte Wilmersburger kaas (nogmaals, niet heel gezond, maar zoooooo goed).

Gezond eten betekent voor mij heel voorzichtig zijn met koolhydraten. Niet dat die per se slecht zijn hoor, alleen de geraffineerde vorm (witmeel) is voor iedereen verkeerd. Mijn lijf wordt nogal enthousiast van koolhydraten. In combinatie met een berg vezels is het prima (fruit) maar van granen, suikers en aanverwanten ga ik los. Dan krijg ik enorme honger en eet ik veel te veel. Hier wordt dat proces in detail uitgelegd, mocht je geïnteresseerd zijn. Let wel op dat deze meneer het eten van vlees promoot. Daar ben ik het dan weer niet mee eens. Er zijn gezondere bronnen van proteïne (zoals de kikkererwten dus) die wat leuker zijn voor de dieren die je niet opeet.

Overigens is low carb wat voor mij werkt. Ik ken andere mensen die juist op een tegenovergesteld dieet gezond en fit zijn. Hier wordt weer iets heel anders beweerd. Ik heb echt geen idee wat waar is. Ik weet wat werkt voor mijn specifieke lichaam; een plantaardig dieet met onbewerkt voedsel wat vooral vezels, proteïne en goede vetten bevat. Van het stukje “plantaardig en onbewerkt” durf ik keihard te beweren dat iedereen er blij van wordt (inclusief andere diersoorten en onze planeet) maar hoe jouw verdeling van macronutriënten moet zijn zal je zelf moeten uitvogelen.

Eet smakelijk!

The post Recept: ongekookte bloemkool. appeared first on DolleMoeder.