Time Magazine heeft recent de mensen van de #MeToo beweging aangewezen als People of the year 2017 en dat zegt wel iets over de aardverschuiving die het veroorzaakt. Er is eindelijk een platform voor slachtoffers om naar voren te komen.

We praten nu, seksueel misbruik is onderwerp van gesprek. In plaats van een schaamte die begraven dient te worden is er een conversatie en dat is waar echte verandering begint. Die conversatie is, zeker in het begin, niet altijd makkelijk. We kennen de taal nog niet, worstelen met beschroomdheid en zeggen soms pijnlijke dingen die achteraf toch heel belangrijk blijken.

Zo stond ik laatst, wijntje in mijn hand, een beetje te kletsen met mensen die mij een paar uur geleden nog totaal onbekend waren. Via het onderwerp seks (want wat is er verder nog interessant in de wereld) kwamen we bij #MeToo. Naast mij stond een man van de alpha overtuiging. Geen klassiek haantje, maar toch wel erg zeker van zichzelf. Niet geheel beseffende naast wat voor feminist hij stond begon hij het “ja maar sommige situaties zijn ook erg verwarrend” verhaal. Je kent het wel, dat idee dat de dader toch eeeecht dacht dat het slachtoffer de betreffende daad wel ok vond, omdat er niet luidkeels “Neeeeeeee!” geroepen werd.

En daar brengt meneer alpha een belangrijk punt op. (Oh, had je verwacht dat ik hem aan literaire stukjes ging scheuren?) We weten niet echt wat consent is.

Consent is gewoon het Engelse woord voor toestemming. Toch vind ik het ook een term op zichzelf. In dit geval gaat het namelijk om toestemming geven voor een seksuele of medische handeling.

Hopelijk kennen we dit filmpje ondertussen allemaal. Hier wordt seksuele consent uitgelegd met thee. Dat doen ze heel goed en heel grappig maar toch mist er wat mij betreft een punt. Wat consent allemaal niet is en het enige wat het wel is. Ik snap dat dat onduidelijk is, geef me effe.

Consent is niets minder dan een enthousiast, duidelijk en overtuigd “Ja!” Echt letterlijk dat. “Ja, ik heb echt zin in seks met jou, lijkt me heerlijk!” Niets minder dan dat voldoet.

Consent is niet:

En het is snotverdulleme zeker geen stilte!

Over echte consent bestaat geen verwarring. Als je in de war bent was er dus geen consent.

De volgende tegenwerping van meneer alpha was het spelletje. “Ja maar vrouwen willen het spelletje spelen.” Nogmaals vind ik dat meneer hier een goed punt had.

Met dat spelletje wordt het idee van veroveren bedoeld. Ergens zijn we vrouwen als bezit gaan zien, en bezit kan veroverd worden. In dit geval behoort dat bezit ook nog eens onwillig te zijn en zo is de schadelijke mythe van “No means yes”geboren.

Oh, en voor wie denkt dat we daar nu wel voorbij zijn als cultuur, ga eens een film kijken. Het is nog steeds overal om ons heen. Van James Bond tot 50 tinten grijs, overal de sterke man die de initiële onwil van de schone dame overwint.

Niet alleen leren jongens zo dat ze over de grenzen van vrouwen kunnen en zelfs moeten gaan, ook het kleine prinsesje leert te hopen op haar vasthoudende prins. In een samenleving waar we kinderen dit soort beelden met een Disney lepel ingieten kunnen we niet verbaasd zijn wanneer we volwassenen creëren met ongezonde verwachtingen.

Volwassen zijn betekend verantwoordelijkheid nemen. Bewust worden van de patronen uit je jeugd en ze kritisch sorteren. Dit is een patroon wat direct de prullenbak in mag. Stop met veroveren en stop met wachten op een veroveraar!

Stel je eens voor dat je niet meer kan Ganzenborden. Ga je dan maar saai op de bank zitten? Natuurlijk niet! Dan ga je Monopoly spelen, of Mens Erger Je Niet, of…nou ja, je snapt het.

Juist waar seksuele partners elkaar gelijkwaardig benaderen ontstaan de beste spelletjes. Hoe geweldig is sexting! Of alleen al oogcontact maken.

Wel zit er een voorwaarde aan die gelijkwaardigheid. De laagdrempelige mogelijkheid om nee te kunnen zeggen. Het is niet erg om afgewezen te worden. Ok, niemand vind het leuk, maar het hoeft niet persoonlijk te zijn. Juist als we die verover mentaliteit los laten is een afwijzing geen falen meer. Het is gewoon iemand die op dat moment geen thee met je wil drinken.

Ik ben zelf altijd een assertieve flirter geweest. Buiten dat je dan als vagina bezitter een dikke huid moet hebben (want je krijgt een hoop commentaar) ontstaan er hele leuke ontmoetingen. Je geeft degene tegenover je de mogelijkheid om eens uit het bekende te stappen. Niet iedereen kan of wil dat, maar als de klik er is wordt het wel extra leuk.

Wat ik eigenlijk, met heel veel woorden, probeer te vragen is of we nu alsjeblieft die doortastende prins en onwillige maagd achter ons kunnen laten. Of we elkaar op het seksuele vlak nu eindelijk als gelijkwaardig kunnen benaderen. Weet je wat je daar namelijk van krijgt? Betere seks. Nee, niet alleen betere seks, heerlijke seks. Ik stem voor een wereld met heerlijke seks.

The post Consent is meer dan de afwezigheid van “nee”. appeared first on DolleMoeder.