Grrmblgrm….oké, oké, ik snap ook wel dat ik er wat meer over moet vertellen maar ik vind het een beetje spannend ja! Gender identiteit is een dingetje, zeker tegenwoordig. Men vindt er nogal wat van, zeg maar.

Nu vindt men wel vaker wat van mijn blogs, ik krijg soms commentaren die…eeehhh..pittig zijn, zullen we maar zeggen. Daar kan ik prima mee omgaan. Het gaat namelijk vooral over mijn denkbeelden en dat is persoonlijk, maar niet zo gevoelig. Vandaag ga ik praten over wie ik ben, mijn kern en dat maakt me wel wat kwetsbaar. Wat ik heel omslachtig probeer te zeggen is dat ik hoop dat jullie aardig zijn.

Ik vond mijzelf vroeger een beetje een mislukt meisje. Geen enorme trauma’s ofzo. Beetje het voordeel van opgevoed worden door twee feministische lesbo’s. Ik had nogal een accepterende omgeving, zeg maar.

Op school leek het altijd alsof alle andere meisjes iets wisten wat ik niet wist. Een vaardigheid die ik niet had. Ik heb het niet specifiek over make-up of andere typische meisjes dingen, meer een gevoel. Ze wisten hoe je een meisje moest zijn en ik deed maar wat.

Nooit helemaal weg gegaan, dat gevoel. Van mislukt meisje naar mislukte vrouw. Niet dat ik inherent ongelukkig was of er heel veel last van had. Meer een knagend gevoel in je hoofd. Het idee dat je misschien wel in de verkeerde tram bent ingestapt maar je weet het niet zeker.

Ik had nooit woorden voor dat gevoel. Op school en thuis leerde ik over seks, maar nooit over gender. Ik zag een documentaire over travestie en was enorm gefascineerd maar dat ging niet over mij.

Nu zijn er steeds meer woorden. Waar je vroeger homo was, kreeg je LGB en toen een T, een Q en veel meer. Je kan het onzin vinden maar voor de mensen achter die letters zijn de nieuwe termen zo ontzettend belangrijk. Het gender spectrum heeft me altijd gefascineerd. Ik voelde me betrokken maar ook weer niet.

Die Q van die letters staat voor queer. Dat is een brede term maar omvat onder andere mensen die ergens tussen man en vrouw zitten. Je weet wel, die mensen die bij de term panseksualiteit specifiek erkend worden. In mijn hoofd zijn dat mensen bij wie je niet meteen kan zien aan welke kant ze staan. Baarden en rokjes en tuinbroeken met lippenstift. Prachtig, geweldig, vrij en niet ik. Ik ben overduidelijk vrouwelijk. Ik hou van leggings en een mooie bh.

Zal ik je een geheimpje verklappen? Er zijn geen regels. Binnen dat hele LGBTQ+ ding kan je gewoon je gang gaan.

We hebben de neiging om ons vast te houden aan regels. Een dokter heeft een witte jas, een lesbienne wil geen seks met mannen en iemand die genderqueer is mag niet van haar tieten houden. Onzin natuurlijk. Stomme regels die alleen in je hoofd bestaan.

Gender identiteit is hoe je je voelt, gender expressie is hoe je je uit. Die twee hebben niet noodzakelijk iets met elkaar te maken. Dat was een hele belangrijke realisatie voor mij. Ik mag bij de Q (wie heeft hier een Star trek associatie ?) zonder toegangsexamen.

Dat dus. Ik ben niet alleen maar een vrouw en wil ook geen man worden. Ik was nooit mislukt, ik was alleen een beetje anders. De opluchting die uit die realisatie kwam is zo enorm! Ik denk dat ik er een half jaar mee heb rondgelopen zonder er ook maar met iemand over te praten. Alleen maar dat enorme gevoel van opluchting en goed zijn, juist zijn, niet meer mislukt.

Nu praat ik steeds meer met andere mensen. Een soort van langzame coming out. Tot nog toe gaat dat goed. Het is ook een beetje een formaliteit, ik word er niet anders van, alleen gelukkiger. Misschien wil ik ooit wel een X in mijn paspoort , maar nu nog niet.

Oh, en wat grappig is. Met de realisatie dat ik genderqueer kan zijn en vrouwelijk qua uiterlijk, komt toch de acceptatie van een meer mannelijke esthetiek. Ik heb nu twee broeken, twee boxers en een shirt van de mannen afdeling. Kleren waar ik me fijn in voel als ik die dag een meer mannelijke energie heb. Juist door mijn vrouwelijkheid te accepteren kon ik het ook een beetje loslaten.

Mag je in principe zelf weten. Ik heb de luxe dat ik geen disforie heb, geen problemen met de kenmerken van mijn geslacht. Over het algemeen word ik met de vrouwelijke termen aangesproken en dat is prima. De neutrale aanspreekvormen (meestal wordt het meervoud gebruikt) vind ik nog wat vreemd. Ik zou liever een nieuw woord hebben dan iets wat al bestaat. Maar misschien is dat een kwestie van wennen.

Grappige zijstraat. Ik herinner me ineens dat er vroeger wat meiden waren die me probeerde te pesten door me als jongen aan te spreken. Ook toen had ik daar geen last van. Ik snapte echt niet waarom ze dachten dat dat beledigend zou zijn. Uiteraard hield het snel op, niet interessant als het lijdend voorwerp niet reageert.

Juist hier, op dit blog, praat ik veel over vrouwen zaken. “Als genderqueer met vrouwelijke ervaringen” is wat lang en onhandig dus schijf ik meestal “als vrouw”. Dat blijf ik waarschijnlijk doen. Waar het maatschappelijke zaken betreft ben ik altijd gezien als vrouw en dat is de kant waar ik ervaring mee heb. Het zou raar zijn als ik nu ineens over de mannelijke kant als insider ga schrijven.

Het is best vermoeiend om de weerstand te zien tegen een groeiende gender beleving. Weet je nog toen de Hema de roze en blauwe kaartjes van de kinderkleding afhaalde? Of dat de NS “ beste mensen” in plaats van “beste dames en heren” ging zeggen? De wereld was te klein en de verontwaardiging groot. Mannen en vrouwen zouden verdwijnen en iedereen zou verplicht genderneutraal moeten. Het zou onzin zijn om rekening te houden met een klein percentage van de mensen. (Waarom? Waarom zou dat ooit slecht zijn?) Hoe moest je nu weten of die roze trui geschikt is voor je kleine prinsesje!!!11!

Dat ik niet in jouw hokje wil veranderd niets aan jou. Jij mag vrouw zijn, of man, dat mocht je altijd al. Niemand probeert iets te veranderen aan jouw identiteit. De scheidslijn veranderd, dat is het enige.

Vroeger stond je op een veld, in een duidelijk blauw of roze hokje. Nu sta je op exact dat zelfde veld en op exact dezelfde plek. Alleen de kleur vervaagt wat. Roze aan de ene kant, paars in het midden en blauw aan de andere kant. Oh, en een regenboog er naast. Meer kleur, dat is alles. Je hoeft geen stap te doen….als je niet wilt.

Verder lezen?

Uit de kast: Panseksueel.

Met je peuter het huis uit komen in tien simpele stappen.

The post Uit de kast: Genderqueer. appeared first on DolleMoeder.