Polyamorie is een vorm van non-monogamie. Simpel gesteld betekend het dat je van meer mensen tegelijk op een romantische manier kan houden. Bij monogamie is het doel om een enkele partner te hebben. Je mag ruilen maar niet overlappen. Bij polyamorie heb je die beperking niet. Ik heb meerdere relaties tegelijk.

Er zijn veel vormen van non-monogamie, te veel om ze nu te beschrijven. Hier vindt je een korte en niet volledige lijst met wat beschrijvingen. Ik wil vandaag vooral praten over mijn specifieke vorm, polyamorie. Gezien het gebrek aan goede artikelen schrijf ik mogelijk ooit een wat langer stuk over andere vormen.

Het is vooral heel belangrijk om te beseffen dat binnen polyamorie alles in eerlijkheid en respect gebeurt. Alle betrokkenen weten wat er aan de hand is en stemmen er mee in, anders ben je aan het vreemdgaan en dat is juist niet de bedoeling.

Het is iets wat ik ben, een geaardheid. Voor andere mensen kan het anders voelen, maar voor mij zit het echt in de kern van mijn zijn. Ik ben niet monogaam en kan dat nooit zijn. Wel eens geprobeerd met redelijk rampzalige gevolgen. Dat is geen luiheid en geen egoïsme. (Beide verwijten heb ik naar mijn hoofd gehad.) Het gaat om zijn wie ik ben in plaats van proberen mijzelf in een sociaal geaccepteerd vormpje te kneden.

Meestal vergelijk ik het met vriendschap. We kennen namelijk allemaal het concept dat je meerdere vrienden hebt. Stel je nu eens voor dat je beste vriendin zegt dat je niemand anders meer mag zien. Dat zou voor de meeste mensen heel vreemd voelen. Zo is het voor mij met relaties en ja, ook met seks.

Dat willen de meeste mensen weten. Met wie ik dan allemaal de horizontale tango dans want daar komt het op neer. Als ik naast mijn relatie een innige maar platonische vriendschap zou hebben wordt er niemand boos, duiken we af en toe het bed in dan ben ik een slet en vooral toch heel ontaard.

Waarom is seks zo belangrijk? Waarom zou ik dat deel van mij maar met een enkele partner delen? Wat maakt seks meer speciaal dan, zeg, samen eten? Als voor jou seks, eten of wandelen iets is dat je maar met een iemand wil doen, ga je gang. Voor mij voelt dat niet goed.

Ik raak weer eens van het onderwerp af. Als we de seks buiten beschouwing laten snap ik de nieuwsgierigheid wel. Ik heb al veel verteld over de theorie van polyamorie, maar niet over mijn praktijk.

Momenteel heb ik twee partners. Officier Pappa en een vriend. Als in, relatie, als in, ja natuurlijk bespringen we elkaar met enige regelmaat. Qua serieuze relaties ben ik dan wel klaar. Liefde is er zat, tijd en energie niet.

Zou ik nog op terugkomen, polyamorie en moeder zijn. Dat is namelijk een dingetje. Was ik jong en ongebonden dan kan er qua sociale acceptatie wat meer. Niet veel hoor, het is een laagje vernis. Maar het idee van een jong volwassene die lekker progressief experimenteert kunnen we hebben. Ben je eenmaal een ouder dan hoor je te settelen, te voldoen aan de heersende moraal. Wilde haren kwijt en zo. Voor moeders geld dat dubbel.

Zie je, moeders behoren hun leven in dienst te stellen van hun gezin. Je mag er een beetje naast werken, maar niet te veel en zeker geen carrière. (Niet dat je het goed doet als je thuisblijft hoor. Je doet het namelijk nooit goed. Leuk hè.) Een wekelijkse yogales is zo’n beetje de speelruimte die je hebt.

Komt bij dat je als moeder geen seksueel wezen meer bent. Dat is over. Heb je eenmaal een kind dan is het klaar met het genot. Alleen nog functionele seks om volgende kinderen te verwekken. Of oké dan, lieve, romantische seks om je partner tevreden te houden.

De polyamoreuze moeder lapt beide vooroordelen aan haar hoge hak. Even terug naar mijn eigen situatie heb ik zo nog best eens wat kritiek te verduren gehad. Ik vraag me af of poly vaders dat ook hebben? (Als in, ik vraag het me echt af. Ik weet het niet.)

Meestal krijg ik de onvrede van anderen over me uitgestort in de vorm van zogenaamde bezorgdheid voor mijn kinderen. Mijn ‘levensstijl’ zou toch vreselijk slecht voor ze zijn. Een slet als moeder, hoe houden die arme zieltjes het vol….

Ja, mijn kinderen weten er van. Het maakt ze weinig uit. Of beter gezegd; eentje is te jong, eentje zal het aan zijn reet roesten en eentje vindt het allemaal machtig interessant. Die heeft mijn sociale betrokkenheid geërfd. Kan je hele leuke gesprekken mee hebben.

Wat ik doe is niet verkeerd en niet verwarrend. Het is anders dan de heersende norm en als dochter van twee moeders weet ik dat dat juist positief is. Opgroeien in een situatie die toen ook flink tegen de heersende norm inging heeft me een hoop vooroordelen bespaard.

Ik doe mijn kinderen niets aan. Weet je wat pas erg zou zijn? Als ik ze, door het slechte voorbeeld te geven, leer dat ze zichzelf geweld aan moeten doen om maar in een vormpje te passen wat voor je gekozen wordt. Dan doe ik ze iets aan.

Verder lezen?

Uit de kast: Panseksueel.

Uit de kast: Genderqueer.

The post Uit de kast: polyamorie. appeared first on DolleMoeder.