Daar zitten we dan, thuis wegens het coronavirus ofwel, onder COVID-19 arrest. Niet dat we het hebben hoor. Geen zorgen, je dagelijkse (oké, wekelijkse, oké, de meeste weken, ik doe mijn best ja!) Dolle Moeder is niet geveld. Of nu ja, ik heb keelpijn…en een vol hoofd…en de Kleuter heeft een snotneus…en een van de Jongens is ook niet helemaal fit. Dus doen we onze burgerplicht en zitten we lekker thuis.

Misschien lees je dit pas ergens in de toekomst. Maanden of zelfs jaren na het coronavirus gedoe. Hoe raar moet dat dan zijn, terugkijken op de paniek, de maatregelen en de WC papier crisis. Hadden we gelijk of vindt je ons nu maar overdreven? Geen idee nog.

Alles is afgezegd. Vandaag zou ik met mijn neus voor een dokter zitten, gaat niet door. Bijeenkomsten, feestjes, leuke kinderactiviteiten, alles is afgezegd, uitgesteld of dicht. Ik was nog druk aan het overwegen in hoeverre ik mee wou gaan met dat hele zelf isoleren toen ik het besef had dat de keuze eigenlijk voor me is gemaakt. Geen reet te doen buiten.

Geeft ergens ook wel rust. Hoe meer ik mijn verzet opgeef hoe meer ik het wel lekker vind. Pas op de plaats enzo. Ook wel eens goed. Gelukkig ben ik redelijk gewend om thuis te zijn met kinderen om me heen en zijn mijn kinderen een soort van gewend om me te laten werken. (Soort van, een beetje, vooral de Grote Jongens eigenlijk maar goed.)

De een roept dat het einde der tijden nabij is, de ander vindt het coronavirus allemaal een grote hoax. Ik heb geen idee eigenlijk. Is COVID-19 echt zo gevaarlijk? Valt het allemaal wel mee? Ben ik nu wel of niet een risico groep? Hoe zit dat precies in Italië en China? Ik ben het in- en overzicht goed en grondig kwijt.

Dus val ik ergens in het midden. Ik hamster niet. (En mag ik even kwijt dat ik me behoorlijk irriteer aan dat hamster gedrag? Ik wil gewoon boodschappen kunnen doen ja!) We zijn hier niet in paniek maar we blijven wel thuis dus. De Kleuter gaat niet naar de opvang morgen, de Grote Jongens niet naar school. Gaat dat helpen? Misschien, misschien niet. Het doet in ieder geval geen kwaad. Of nu ja, een beetje kwaad. Ik ben een ondernemer en verlies wel inkomen nu. (Help de Dolle Moeder de winter door! Wil je iets bestellen bij Bol.com ? Doe dat via deze link , dan kost het jou niets meer en krijg ik een kleine commissie.)

Als uitsmijter toch een beetje advies. Ik merk dat ouders niet zo goed weten wat ze aanmoeten met die kinderen zo thuis. Snap ik op zich best. Zijn we niet gewend. Ook ik (en ik heb bijna altijd een kind om me heen) vul de dagen meestal anders in. Afspraakjes of activiteiten die er nu gewoon even niet zijn.

Val alsjeblieft niet in het gat van entertainer worden. Ik zag alweer allerhande tips voor lang uitgetrokken spelletjes rond gaan. Of erger nog, schools werk wat je thuis kan doen.

Kijk, hoe je aan WC papier komt kan ik je niet zeggen maar van kinderen heb ik een beetje verstand.
Laat ze. Er is niets mis met samen een bordspelletje of een potje verstoppertje doen als jij daar ook zin in hebt maar jij bent niet verantwoordelijk voor een dagprogramma. Ik durf te wedden dat jij, net als ik, een huis vol speelgoed hebt. Zat te doen joh!

Ja, kinderen die een programma gewend zijn (zoals op school bijvoorbeeld) gaan steigeren. Trek een speelgoedla open en wens ze succes! Ik beloof dat de verveling het wint.

Mocht je er niet helemaal van in de corona paniek schieten kan je natuurlijk ook die schermtijd regels eens laten vieren. Ik beloof dat ze niet kapot gaan van een paar dagen digitaal vermaak.

Hoe je er ook doorheen komt, succes! Enne….was je handen.

The post Coronavirus angst of hoe we thuis zitten onder COVID-19 arrest. appeared first on DolleMoeder.