Om het belachelijk dure fotografie diploma aan mijn muur maar eens te verantwoorden dacht ik een leuk stukje te schrijven over het maken van foto’s. Kinderfoto’s welteverstaan. Als we dan toch onze social media volgooien met afbeeldingen van onze kroost, dan op z’n minst met mooie plaatjes.

Moet ik natuurlijk wel eerlijk zegen dat je deze tips ook op andere onderwerpen los kan laten. Nou ja…andere modellen dan. Landschapsfotografie ben ik echt heel slecht in, daar wil je geen tips over van mij.

Alles wat ik vandaag vertel is te gebruiken met je telefoon of simpele camera. Geen dure gadgets en dure software nodig. Zo houden we het een beetje haalbaar en zo.

Bij deze, vijf trucjes om album waardige plaatjes van je kinderen te maken. (Maakt er nog iemand papieren fotoalbums? Ik probeer het maar loop hopeloos achter.)

Hier zie je niet zo veel. Nou ja, warrig haar vooral.

Beetje de eerste inkopper. Kinderen zijn over het algemeen kleiner dan wij. Als je vanaf je eigen ooghoogte schiet krijg je van die veel-haar-groot-hoofd-klein-lijf foto’s. Zak eens door je knieën, dat helpt. Of beter nog, ga voor de gein eens echt laag. (Ja, dan moet je op de grond liggen. Ja, dan zie je er raar uit. Doe je toch al met zakken vol speelgoed, ongekamd haar en slepend met het fietsje wat je kind per se mee moest en waar ie na vijf meter niet meer op wou fietsen.)

Zo zie je de coole paardenbloem actie!

Klimmen ze ergens op dan is het wel weer leuk te blijven staan. Dat accentueert de hoogte. Wil je dat verder accentueren? Dan ga je gewoon weer door je knieën. Zo lijkt die kleine glijbaan net een ding uit een gevaarlijk pretpark. Leuk om oma mee op de kast te jagen.

Wie ben jij eigenlijk?

Echt goed omgaan met een flitser is hogere wiskunde en vereist allerlei dure apparatuur. Op mijn telefoon laat ik het ding in het donker juist uit staan. Anders flitsje zo de hele sfeer weg.

In de zon zet ik het ding juist wel weer aan. Klinkt raar, is het niet. Ze zon is namelijk best wel een felle lichtbron. Als ie direct op je kind schijnt krijg je van die knijpoogjes, dus wacht je natuurlijk op een moment waarop de kleine juist de zon in de rug heeft…..om vervolgens een donker silhouet op de foto te zetten. Ook weer niet helemaal de bedoeling.

Zo ken ik je weer!

Als je dan die flits aanzet heb je een lekker dramatisch belichte achtergrond en een mooi verlicht kind. Ziet er best wel fancy uit als je het goed doet.

Overigens werkt dit ook bij middag foto’s. Je weet wel, met een fel zonnetje die harde schaduwen werpt precies op de oogkassen. Lijkt het ineens alsof je kind spontaan zwaar gothic is geworden. Een flitsje vult dat net in en maakt de ogen wat meer levendig.

Lantaarnpaal uit je hoofd!

Ken je die “ waar is Wally? ‘ zoekplaatjes? Dat is precies het tegenovergestelde van wat je wilt voor een leuk kinderportret. Wally is moeilijk te vinden omdat de achtergrond (oké, en voorgrond en alle andere grond) heel druk is, dus doen wij het andersom. Een rustige achtergrond legt de aandacht op het onderwerp (jouw geweldige nazaten) en maakt het plaatje prettig om naar te kijken.

Zo ie is een beetje fashion cool. (oké, eigenlijk was ie gewoon helemaal klaar met zijn fotograferende moeder.)

Het is niet nodig om meteen een studio te boeken, wees eens creatief met je omgeving. Een stenen muur, een heg, het strand. Allemaal fijne achtergronden. Voor spontane plaatjes loont het om heel even te kijken wat een stap naar links of rechts doet. Soms is een stap opzij net genoeg om de achtergrond van tien andere kinderen naar een houten schutting te krijgen. Vergeet ook de eerste tip niet. Ga laag. De lucht is altijd bruikbaar. Misschien dan wel weer even die flits tip gebruiken.

Wat gebeurt er op dat plein?

Bij een dure camera kan je de instelling zo aanpassen dat alleen jouw onderwerp scherp is. De achter en voorgrond worden wazig en ik heb net uitgelegd waarom dat fijn is. Zo focust de kijker (aka oma) letterlijk waar jij dat wilt (op de snotneus van de dreumes).

Zo zien we waar het om gaat….een positieve dude!

Zonder dure camera kan het vaak ook. Kijk eens rond in de software van je camera app of op je kleine digitaaltje. Vaak zit er een portret modus op. Iets wat de achtergrond wazig maakt. Het kan iets met “aperture”, “focus”, “portrait” of “close up” heten. Kwestie van proberen. Het leuke van digitaal is dat je meteen ziet wat je doen.

Wel even een waarschuwing; met rennende kinderen is dit misschien niet helemaal de truc die handig is. Als maar een kleine doorsnede van je beeld scherp is rent een kind daar snel uit. Het vereist wat handigheid om geen wazige koter te krijgen. Mijn eigen telefoon heeft een absoluut briljante functie waarbij ik de scherpte achteraf kan aanpassen. Eerlijk gezegd is de camera en camera software de hele reden dat ik deze smartphone gekocht heb. Verder heb ik helemaal geen last van beroepsdeformatie hoor….

Op zich best leuk. Met oma op de foto.

Vroeger waren foto filters gekleurde glazen rondjes die je op je lens schroeft. Vroeger is over. Nu zijn filters de kleine software programma’s die je achteraf over een foto kan gooien om de boel wat op te pimpen.

Ik ben er wel fan van. Kijk, een slechte foto kan je niet goed maken met filters, maar een leuke foto kan er leuker van worden. Gebruik ze wel met beleid. Niet alle filters zijn mooi (kuch..kuch…waterdruppels of sterretjes op je beeld..kuch..kuch) maar sommige voegen echt iets toe.

Na een hoop gepruts net even wat leuker. (Ter info: twee filters en vier bewerkingen.)

Ik gebruik nog wel eens twee of drie verschillende filters om een plaatje op te leuken. De een doet bijvoorbeeld iets met schaduwen, de ander met de kleur en de laatste geeft weer een leuk retro effect. Meestal kan je de intensiteit van een filter ook bijstellen. Door die vrij laag te zetten wordt het effect ervan niet overdreven…ja…tenzij je dat wilt natuurlijk.

Werk je met een digitale point-and-shoot dan zitten er soms filters ingebouwd, kwestie van in de menu’s zoeken.

Als laatste heeft elk social media platform tegenwoordig ook zijn eigen filters. Dus ook als je niet met je telefoon schiet kan je relatief simpel toegang vinden tot oppimp mogelijkheden.

Dit is hartstikke subjectief en alleen nuttig voor Android gebruikers. Oh, en het veranderd ook nog eens met tijd…duuusssss, lees je dit in de toekomst neem het dan met een lekkere korrel zout.

Disclaimer over; dan nu apps. Meestal gebruik ik de ingebouwde software van mijn camera programma. Die heeft best wat leuke opties. Heb je niet zoveel aan tenzij jij ook een Huawei in je zak hebt. Hoewel, bijna elke telefoon komt tegenwoordig met ingebouwde programma’s.

Verder hou ik wel van Snapseed , Blackcam (voor echt leuke zwart/wit beelden) en Pixlr. (Die geeft veel mogelijkheden om alleen een deel van de foto te bewerken.)

De Photoshop apps vind ik niet echt wat. Niet intuïtief qua gebruik, vrijwel elke functie is ondergebracht in een aparte app en ze willen constant dat je een account aanmaakt.

Kijk rond in de app store van jouw telefoon en probeer af en toe eens iets. Als ik echt los ga op een foto dan gebruik ik rustig meerdere apps om het eindresultaat te bereiken wat ik wil.

Weet je wat een kinderfoto vooral moet zijn? Gewoon leuk. Al die tips van mij, dat zijn maar ideetjes. Als professioneel fotograaf (en ik heb een diploma dus ik mag dat zeggen dus lekker puh) vind ik dat familie foto’s ook gewoon kiekjes mogen zijn.

Natuurlijk is het leuk om net even het mooie licht te vangen, maar uiteindelijk gaat het er om dat je je kind in zo veel mogelijk grappige, ontroerende, verrassende en vooral gekke plaatjes vastlegt. Je moet toch iets hebben om ze later mee te chanteren. (Grapje!)

Verder lezen?

Met je peuter het huis uit komen in tien simpele stappen.

Mijn favoriete kinderspeelgoed.

The post Foto tips; Hoe maak je een leuke kinderfoto. appeared first on DolleMoeder.